Յաղագս
կոչելոյ
կրկին
անգամ
Շապուհ
արքայի
զԱրշակ
արքայ
Հայոց.
եւ
նորա
երթալոյն,
եւ
միահաղոյն
կորնչելոյն
նորա:
Ապա
յետ
այսորիկ
դարձեալ
առաքեաց
առ
Արշակ
արքայ
Հայոց
Շապուհ
արքայ
Պարսից,
եւ
ասէ.
Իսկ
եթէ
հաճ
եմք
ես
եւ
դու
ընդ
միմեանց,
եկ
տեսցուք
զմիմեանս.
եւ
յայսմ
հետէ
իբրեւ
զհայր
եւ
զորդի
լիցուք
ընդ
միմեանս:
Ապա
թէ
ոչ
տեսանես
դու
զիս,
խնդրես
զպատերազմ
ի
մէջ
իմ
եւ
ի
մէջ
քո:
Իսկ
Արշակ
խնդրէր
հաւատարիմ
երդումն
ուխտիւ
ի
նմանէն,
զի
յայսմ
հետէ
անկասկած
երթիցէ
առ
նա:
Եւ
նա
ետ
բերել`
ըստ
օրինացն
հաւատարիմ
երդմանց
թագաւորութեանն
Պարսից`
աղ,
կնքել
վարազ
նկարագիր
մատանեաւ,
եւ
յղեաց:
Զի
թէ
իցէ
եւ
զայն
երդման
եւս
զհետ
ոչ
եկեսցէ,
ապա
կազմ
լիցի
տալ
ճակատս
պատերազմի
ի
մէջ
իւրեանց:
Իսկ
զայն
եւս
յորժամ
տեսին
եւ
լուան
ամենայն
մարդիկն
երկրին
Հայոց,
ստիպեցին
բռնաբօսեցին
զիւրեանց
թագաւորն
զԱրշակ
եւ
շտապեցին,
զի
յարիցէ
գնասցէ
երթիցէ
յանդիման
լիցի
թագաւորին
Պարսից
Շապհոյ:
Յայնմ
հետէ,
թէ
կամաւ
կամաւ`
եւ
թէ
ոչ
կամաւ,
յարեաւ
թագաւորն
Հայոց
Արշակ,
ա'ռ
ընդ
իւր
զզօրավարն
սպարապետն
Հայոց
զդայեակն
իւր,
խաղաց
գնաց
յերկրէն
Հայոց
յերկիրն
Պարսից
առ
Շապուհ
արքայ
Պարսից.
չոգաւ
յանդիման
եղեւ
թագաւորին
Պարսից
Շապհոյ:
Իբրեւ
տեսին
զնոսա,
արկին
ի
շղթայս
զերկոսեանն
զարքայն
Արշակ
եւ
զսպարապետն
Վասակ`
եւ
պահէին
զնոսա
արձակ
ի
մէջ
ազատագունդ
փուշտիպան
զօրացն:
Եւ
կոչեաց
արքայ
Շապուհ
զարքայ
Արշակ,
եւ
իբրեւ
զծառայ
իւր
պատուհասեաց
զնա.
եւ
նա
յանցաւոր
եւ
մահապարտ
զանձն
իւր
առ
նա
համարեցաւ:
Դարձեալ
անդրէն
ի
նոյն
գունդ
փուշտիպանաց
ետուն
զԱրշակ
արքայ
ի
պահեստ:
