Յաղագս
Հայր
մարդպետին,
եթէ
ո'րպէս
սպանանել
հրամայեաց
թագաւորն
Պապ:
Ապա
պատմեցաւ
թագաւորին
Պապայ
յաղագս
օրերացն`
զոր
եդ
Հայր
մարդպետն
տիկնոջն
Փառանձեմայ,
մօր
թագաւորին
Պապայ,
թշնամանս
ձաղանաց
ի
բերդարգել
պաշարմանն.
զի
իբրեւ
զբոզ
մի,
այնպէս
թշնամանեաց
զնա
ի
ժամանակի`
իբրեւ
եմուտ
անդր
գաղտուկ,
եւ
եդ
անարգանս
տիկնոջն,
եւ
եկն
ել
անտի
եւ
փախեաւ.
ետուն
զայս
ամենայն
զրոյց
թագաւորին:
Ապա
մինչդեռ
մարդպետն
Հայր
զիւրով
իշխանութեամբ
շրջէր
յերկրին
Տարօնոյ,
եւ
Մուշեղ
սպարապետն
Հայոց
էր
ի
նմին
գաւառին
յիւրում
բերդին`
որում
Ողական
կոչեն,
որ
կայ
ի
վերայ
գետոյն
Եփրատայ,
եկն
եհաս
մի
դեսպան
յարքայէն
Պապայ
առ
զօրավարն
Հայոց
Մուշեղ.
եւ
ունէր
առ
նա
հրովարտակ.
եւ
գրեալ
էր
ի
հրովարտակին
անդր
հրաման
առ
նա,
զի
չարամահ
սատակեսցէ
զՀայր
մարդպետն:
Եւ
նա
իբրեւ
զայս
հրամանս
ընկալեալ
ի
ձեռն
առնոյր,
յղէր
առ
մարդպետն
Հայր
դաւով,
եւ
մեծարանաց
պատճառանաւ
առ
ինքն
կոչէր
յՈղականն.
եւ
էին
աւուրք
ձմերայնոյ,
եւ
սաստկացեալ
կցեալ
էր
գետն
Եփրատ:
Ապա
կոչալ
եղեւ
առ
նա
Հայր
մարդպետն
իբրեւ
ի
պատիւ
մեծարանաց.
եկն
եմուտ
մարդպետն
ի
բերդն
յՈղական:
Ետ
հրաման
զօրավարն
Մուշեղ
զօրականացն
ունել
զնա,
եւ
մերկանալ
իբրեւ
ի
մօրէ,
եւ
կապել
զձեռս
նորա
ի
ներքոյ
ծնկաց
նորա,
եւ
իջուցանել
զնա
ի
գետն,
եւ
դնել
ի
վերայ
սառինն
կցելոյ
գետոյն.
եւ
սատակեցաւ
անդէն:
Եւ
եղեւ
ի
վաղիւ
անդր
չոգան
տեսին,
զի
ուղիղ
գլխոյն
ի
ցրտոյն
վայրեալ
ի
բաց
իջեալ
թափեալ
էր
ընդ
քիթս
նորա:
Եւ
փոխանակ
ի
նորա
տեղի
հայրութեան
մարդպետութեանն
կարգէ
զԴգղակ
ոմն
անուն,
որ
յաւուրս
Արշակայ
թագաւորին
կամ
Տիրանայ
հօր
նորա
գամու
միոջ
լեալ
ի
նոյն
գործ
մարդպետութեանն:
