Յաղագս
սրբոյն
Շաղիտայի:
Շաղիտայս,
այր
սուրբ,
էր
լեալ
աշակերտ
մեծին
Դանիէլի.
եւ
ի
տղայութենէ
իւրմէ
սնեալ
էր
համակ
յանապատս,
եւ
ընդ
անապատաւորս
խոտաճարակ
լեալ
էր:
Եւ
յետ
հանգստեան
սրբոյն
Ներսիսի
գնաց
չոգաւ
ի
գաւառն
Կորդուաց,
եւ
առնէր
նշանս
եւ
սքանչելիս,
եւ
բնակէր
ի
մէջ
առիւծուց.
աւելի
քան
զքսան
առեւծ
հանապազ
շրջէին
ընդ
նմա
հանապազորդեալք:
Էր
զի
լինէր`
զի
յորժամ
ցաւ
ինչ
ցաւէր
գազանացն,
գային
շուրջ
պատէին
զնովաւ,
եւ
ձգձգէին
զՇաղիտայն,
եւ
նշանաւ
առնէին
խնդրել
զբժշկութիւն:
Եւ
էր
երբեմն`
զի
առեւծ
մի
մեծ,
եւ
էր
ելեալ
եղէգն
ընդ
թաթուլ
բազկին
առիւծոյն,
եւ
եկն
առեւծն
առ
սուրբն
Շաղիտայն
ի
լեառնն`
յորում
նստէր.
եւ
զօրէն
մարդոյ
ի
վեր
առեալ
զթաթուլն`
ցուցանէր
նմա
զվէրն,
նշանացէր
նմա
բժշկել
զինքն:
Իսկ
սուրբն
Շաղիտա
հանէր
զեղէգն`
որ
ընդ
վէրն
մտեալ
էր,
եւ
թքանէր
ի
վէրն,
եւ
թաշկինակաւն`
զոր
ընդ
գլուխն
իւր
էր
ածեալ`
հանեալ
պատէր
զթաթ
առիւծուն
եւ
բժշկէր:
Եւ
այսպէս
բիւրապատիկ
եւ
պէսպէս
առնէր
զսքանչելիս:
Եւ
գազանք
էին
կենաց
կցորդ
նորա,
մինչ
շրջէր
նա
յանապատս
զամենայն
աւուրս
կենաց
իւրոց:
Եւ
ի
գետ
իբրեւ
հասանէր,
կօշկօքն
անցանէր
ի
վերայ
ջուրցն
գետոցն,
եւ
ոչ
թանային
կօշիկք
նորա:
Եւ
յորժամ
ի
շէն
ուրեք
իջանէր,
զբազում
մոլորեալս
դարձուցանէր
նշանօք
եւ
արուեստիւք:
Միայն
շրջէր.
եւ
իբրեւ
իջանէր
ի
շէնս,
առնէր
բժշկութիւնս
բազում
հիւանդաց.
եւ
էր
սա
աւուրբք
ծերագոյն:
Բայց
ամենայն
մարդ
սպասէր
եւ
ակն
ունէր
մահու
նորա,
վասն
ըմբռնելոյ
զմարմին
նորա:
Իսկ
սուրբն
Շաղիտա
իմացեալ
զայս`
թէ
սպասեն
առնուլ
զմարմին
նորա
բազում
մարդիկ,
ապա
խնդրեաց
Շաղիտա
յԱստուծոյ,
զի
մի'
ոք
ըմբռնեսցէ
զմարմին
նորա:
Եւ
եղեւ
օր
մի
յաւուրց,
որպէս
սովորութիւն
էր
իւր,
գնալ
ի
վերայ
ջուրցն
գետոյն:
Եւ
մինչ
դեռ
անցանէր
նա
ընդ
գետն
Կորդուաց,
ըստ
խնդրուածոցն
իւրոց`
որպէս
եւ
խնդրեաց
նա,
յանկարծակի`
իբրեւ
կայր
ի
մէջ
գետոյն`
յանկարծօրէն
ընդ
ջրովն
մտեալ
սուրբն
Շաղիտայն
ծածկեցաւ:
Եւ
մեծ
գոյժ
եղեւ
գաւառին.
եւ
ժողովեցան
անչափ
բազմութիւնք
մարդկանն
ի
մի
վայր
եկեալք
կուտեցան,
մինչեւ
հատին
դարձուցին
ընդ
այլ
շրջեցին
զգետն:
Եւ
խնդրէին
զմարմինն
սրբոյն
Շաղիտայի,
եւ
ոչ
կարացին
ուրեք
գտանել.
զի
իւր
խնդրուածքն
առ
Աստուած
այսպէս
էին
լեալ
յառաջագոյն,
սոյնպէս
եւ
կատարեցաւ:
