Յաղագս
թագաւորելոյն
Վարազդատայ
երկրին
Հայոց
յետ
Պապայ:
Եւ
եղեւ
յետ
մահուն
Պապայ
թագաւորին
Հայոց,
թագաւորեցոյց
թագաւորն
Յունաց
զՎարազդատ
ոմն
ի
նմին
տոհմէն
արշակունի
ի
վերայ
աշխարհին
Հայոց:
Եկն
բազում
շքով
եմուտ
յերկիրն
Հայոց,
եւ
թագաւորեաց
յերկրին
Հայոց:
Եւ
էր
նա
մանուկ
յաւուրց,
լի
արութեամբ,
կորովի
ձեռօք,
քաջ
սրտիւ,
եւ
ի
մտաց
թեթեւ,
մանգաբարոյ
տղայահանճար
մանկամիտ:
Բայց
սակայն
իբրեւ
տեսին
զնա,
ժողովեցան
առ
նա
ամենայն
ազգք
Հայոց
մեծամեծք
նախարարք,
եւ
կամեցեալ
խնդացին
զթագաւորելն
նորա
ի
վերայ
իւրեանց:
Եւ
սպարապետն
Հայոց
Մուշեղ
առաջնորդէր
Հայոց.
եւ
զգուշանայր
զսահմանօքն
Հայոց,
որպէս
սովոր
էր
կարգել
զաշխարհ
մեծապէս.
եւ
խրատ
բարեաց
թագաւորին
մանկանն
Վարազդատայ
մատուցանէր:
Եւ
հոգայր
հանապազ
վասն
թագաւորութեան
աշխարհին
Հայոց,
եւ
զիարդ
կամ
որպէս
շէն
լինել
մարթասցէ.
եւ
հանապազ
երկս
արկանէր
բարեխորհուրդն,
զի
հաստատուն
կալ
կարասցէ
թագաւորութիւնն:
Խորհէր
եւս
ընդ
իշխանսն
Յունաց,
եւ
նոքօք
ընդ
կայսերն,
թէ
պարտ
է
նոցա
քաղաք
մի
շինել
յերկրին
Հայոց.
ի
մի
մի
գաւառսն,
որ
մին
մի
քաղաքս,
որ
երկուս
երկուս
ամուր
պարսպաւորս
զօրանիստս
հաստատել
ընդ
ամենայն
երկիրն
Հայոց,
մինչեւ
ի
Գանձակ
սահման
երկիրն,
որ
Պարսից
կուսէ
էր,
Հայոց
սահման
էր.
եւ
զամենայն
ազատսն
Հայոց
կայսերական
թոշակօքն
զինուորել.
սոյնպէս
եւ
զօրաց
երկրին
Հայոց,
զի
այսպէս
ամենայն
զգուշութիւն
լիցի
առ
ի
թշնամեաց
իւրանց
ի
զօրացն
Պարսից:
Եւ
թագաւորն
Յունաց
յանձին
ունէր
մեծաւ
խնդութեամբ
առնել
զայս.
զի
այսու
ամենայնիւ
աշխարհն
հաստատուն
լիցի
եւ
անշարժ
ի
նմանէն,
զի
մի'
կարասցէ
թագաւորն
Պարսից
յիւր
վտարել
զաշխարհն
Հայոց:
