Քերթուածներ

ԱՌ ԱԼԵԱԿ

Հողմն ի թեւս անհուն

Գըրկէ զծիր ծովուն.

Յառնեն գոռ ալեակք,

Ուռին առագաստք,

Որորին նաւաստք։

Ծովին դառն է ջուր.

Մերժէ զայն իմ կուր։

Ալեաց քաղցր է ձայն.

Հոգիս հայցէ՜ զայն,

Հոգիս` յաւիտեա՜ն։

Ճերմակ, կաթնագոյն,

Է փըրփուր ծովուն։

Այն, ո՜հ, կաթն իմ է.

Կաթիլն իւր երգէ,

Գոգ իմն ակնարկէ։

Զերդ կոյս հերարձակ,

Ի՜նձ դիմէ կոհակ.

Կապոյտ վերարկու,

Մըրմունջ սիրարկու`

Սըրտիս խընկարկո՜ւ։

Մերթ զուսով թըռչնիկ,

Եւ յիւր ծոցն աստղիկ,

Շողուն, նըւագուն,

Ածէ զսիրո՜յ քուն,

Քաղցր ալեակ ծովուն…։

Քաղցր ալեա՛կ հովուն,

Դառն ալեա՛կ ծովուն,

Զծոցոյդ անզարթ քուն,

Զանճառ սիրոյն քուն,

Տո՜ւր, տո՜ւր, իմ հոգուն…։

(Գրական եւ Իմաստասիրական Շարժում,  Գ. տարի, 1885, էջ 169)