ՆՈՅԵՄԲԵՐ
Պարտեզներէն
Ջնջումն
անցա՜ծ
է
արդէն։
Վարդենիները
թախիծէ
կը
դեղնին…
Ու
մայրիներ
երազն
իրենց
կ՚աւարտեն՝
Երկընքին
դէմ
թօթուելով
սէգ
կատարնին։
Վերը,
ամպեր՝
լիճերու
պես
սպիտակ։
Տեղ-տեղ
կապոյտը
կ՚երգէ
դեռ
Երգը
հին։
Ո՛չ
մէկ
խռովք,
Աստուծոյ
խիղճն
է
յըստակ։
Թռչուններ,
լուռ,
կը
գաղթեն,
սուգն
հետերնին…
Վարդենիները
թախիծէ
կը
մեռնին…
։