Հայ «հնատիպ» գրքի յիշատակարաններ

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

ՆԵՐՍԷՍ ՇՆՈՐՀԱԼԻ. ՅԻՍՈՒՍ ՈՐԴԻ: Վենետիկ, տպագրութիւն Յովհաննէս Անկիւրացու, տպ. Սալիգաթաուի. 1643:

 

ԾԱՆՈՒՑՈՒՄ ՊԱՅԾԱՌ ԸՆԹԵՐՑՈՂԱՑ`

Փառք… Որ ետ կարողու[թ]ի[ւն] նուաստ եւ տառապեալ անձին իմոյ Յոհաննէս անկիւրեցոյ թարքմանչի որ մականուն ըստ հռոմայեցոց ճիւանի մօլինօ ասի. հ[ա]սանել ի յաւարտ տպագրութե[ան] արհեստիս զոր բազում ջանիւք եւ շատ նեղութ[եամ]բ տքնեալ եւ աշխատեալ այս զ. ամէ զոր կախեալ կամ վ[ա]ս[ն] տպագրութե[ան] արհեստիս ապաւինելով ի յոյսն ամենեցուն ի Ք[րիստո]ս ա[ստուա]ծ եւ ի շնորհաբաշխ հոգին ս[ուր]բ. բարեխոսութ[եամ]բ սրբոհոյ ա[ստուա]ծածին եւ աղօթիւք սրբոյն Գրիգորի մերոյ լուսաւորչին եւ բարեխօսութ[եամ]բ ընտրեալ անօթոյն եւ առ[ա]քելոյն պօղ[ո]սի. Եդի ի մտի զտ[ա]պագրութե[ան] արհեստն առ ի պայծառութի[ւն] ազգիս հայոց:

Այլ եւ պատճառ աշխատանաց մերոց այս էր. զի Յուրհայեցի Սրապիոն կաթուղիկոսն բազում փափաք ունէր վ[ա]ս[ն] տպագրու[թ]ե[ան] արհեստիս եւ ոչ եղեւ հասու Եւ ետ պատուէր աշակերտին իւրոյ տ[է]ր Գրիգոր քաջ րաբունապետին կեսարիոյ լինի եթէ դու կարողանաս տպագրութե[ան] արհեստի եւ նայ եւս ոչ կարողացաւ. Իսկ նա ինձ մեղաւորիս եւ ան[ա]րժանիս իբր հարկս ի վ[ե]ր[այ] եդեալ պատ[ո]ւիրէր ինձ հանապազ եթէ լինի դու կարողանաս վ[ա]ս[ն]զի իմ ծանօթու[թ]ի[ւն] կայր ընդ ազգիս ֆռանկաց եթէ կարդալով եւ եթէ լեզաւ. այսպէս յանձին կալեալ ջան եղի աղօթիւք ն[ս]ց[ա]. Զոր եւ պ[ա]րգեւատուն ամենեցուն Ք[րիստո]ս պարգեւեաց ի ձեռին իմոյ զայս չափն առ ի պայծառու[թ]ի[ւն] մանկանց սրբոյ եկեղեցոյ ի տանս հայոց. Զոր եւ հասի յաւարտ ը[ս]տ ձերում աղօթիւք. Իսկ եթէ նուազութի[ւն] գտանեք ներեցէք իմում պակասութե[ան]ս զի կար մեր այս էր:

Արդ եղեւ կատարումն եւ աւարտումն երգոյս Տ[եառ]ն Ներսեսի հայոց կ[ա]թ[ո]ղ[ի]կ[ո]սին. զոր անուանեալ կոչի Յ[իսու]ս որդի. Ի լաւ եւ յընտիր յօրինակէ բազում քննու[թեամ]բ եւ ըստուգաբանելով: Ի թուականիս հայոց հազար եւ ղբ. Ի հայրապետութեանն հայոց Տ[եառ]ն փիլիպպոսի սրբազան կ[ա]թ[ո]ղ[ի]կ[ո]սի ի վայելուչ եւ գեղեցկաշէն կղզիս վանատկոյ. Եւ յիշխանու[թեան]ն նոյն քաղաքի փրանկէսկոս էրիցու դուճի. եւ մեծա-մեծաց հրամանաւ. եւ բրիվիլէճով` դ[ա]րձ[եա]լ աղաչեմ զձեզ որք հանդիպիք սմայ կարդալով եւ կամ օրինակելով Յիշեցէք ի Ք[րիստո]ս զնուաստ յոգի յոհաննէս անկիւրեցի. եւ զծնօղսն իմ զմուրատ սարկաւագն եւ զփաշամելիքն. եւ զդեռաբոյս զաւակքն իմ զմիքայէլն եւ զգաբրիէլն եւ զայլ ամ[են] արեան մ[ե]րձաւորսն իմ. եւ դուք յիշեալ յիշիք ի տ[եառն]է ա[ստուծո]յ մերոյ ամէն.

Դ[ար]ձեալ յիշեցէք ի Ք[րիստո]ս զբժշկապետն զյովսէփոս արօմաթարիոն - եւ զանքեղոս բէլիսէլոն որք ձեռնտու եղեն ինձ ծախիւք եւ ընչիւք.

Դ[ար]ձ[եա]լ յիշեցէք ի Ք[րիստո]ս զտարանտացի մահտեսի ա[ստուա]ծատուրն որ օգնութիւն արար ինձ ի սրբագրելն. այլեւ զօրինակն շնորհեաց ինձ. . .

Կատարեցաւ գիրք. բ. նախ սաղմոս. եւ ապայ Յ[իսու]ս որդի. ի տպագրատունն Սալիգաթաու: