ԿՂԵՄԷՍ
ԳԱԼԱՆՈՍ:
ՄԻԱԲԱՆՈՒԹԻՒՆ
ՀԱՅՈՑ
ՍՈՒՐԲ
ԵԿԵՂԵՑՒՈՅՆ
ԸՆԴ
ՄԵԾԻ
ՍՈՒՐԲ
ԵԿԵՂԵՑՒՈՅՆ
ՀՌՈՎՄԱՅ:
Հտ.
1.
հայ.
եւ
լատին.
լեզ.:
Հռոմ,
տպ.
Ուրբանեան,
1650:
«…
Հրամանաւ
սրբոյ
ժողովոյն
որ
վ[ա]ս[ն]
հաստատութե[ա]ն
հաւատոյ.
Ես
Տ[է]ր
Գրիգոր
Ծործորեցի
Ազգաւ
հայ
ի
Կարգէն
քարօզողաց
տեսի
զպատմագիր
առաջին
հատորիս.
միաբանութ[եա]ն
Եկեղեցւոյն
Հայոց
ընդ
հռովմայ.
Արտադրեալ
ի
Պատուական
Տ[է]ր
Կղէմէս
Ա[ստուա]ծաբան
վ[ա]րդ[ա]պետի:
Յորում
գտի
զգրեցեալն
Հայոցն
պատճենի
գեղեցկայօրէն
քաղուածիւ
շարառեցեալ
է
հանգիտապէս
սարասիւ
Լաթինացւոց
բարբառ:
Նաեւ
ոչ
գոյ
ի
սմա
իմն
ինչ.
որ
ընդդիմասցի
Կաթուղիկէ
հաւատոյն,
կամ
կենցաղիցս
բարուց:
Իմա
գործ
օգտակարագոյն
համարեմ.
եւ
Հայոց
սեռիցն
պիտանացու.
որով
յուղղափառ
հաւատս
ախորժացեալք
յենոյն:
Քանզի
իրաւի
ի
սմա
վերադիտող
գործոյս
արտասանեալն
Կղէմէս
վ[ա]րդ[ա]պ[ե]տ.
ի
Հայոց
գրոց
եւ
պատմագրաց,
մանաւանդ
ժողովոց
որք
ի
մէջ
նոցին
կատարեցան,
չհաւատոյ
ճշմարտութի[ւն]
պայծառապէս
արտայայտէ,
եւ
յաչս
նոցին
իսկապէս
բացատրէ:
Որոյ
յաղագաւ
արժանաւորագոյն
համարիմ
զգիրքս,
զի
ըստ
հրամանի
ս[ուր]բ
ժողովոյն
ի
լոյս
գայցէ:
Առ
ի
հաւատարմութե[ան]
ըստիս
զներկայ
տոմսակս
յատուկ
ձեռօք
Հայոց
բարբառաւ
եւ
լաթինացւոց
ծրեցի.
եւս
իսկ
ենթագրեցի:
Թ[ի]վ[ն]
ռոխը.
մայիսի
ժէ-ի
Հռոմ
ի
վանս
սրբոյն
Կղէմէնտի:
Տ[է]ր
Գրիգոր
Ծործորեցի
ի
Կարգէն
Քարոզողաց
Հայկազան
Սեռէ»:
