ԽՈՐՀՐԴԱՏԵՏՐ: Նոր Ջուղա, տպագրութիւն Խաչատուր Կեսարացու, տպ. Ամենափրկիչ վանքի, 1641:

ՀԱՐԱՆՑ ՎԱՐՔ: Նոր Ջուղա, տպագրութիւն Խաչատուր Կեսարացու, տպ. Ամենափրկիչ վանքի, 1641:

«Փառք ամենաս[ուր]բ երրորդու[թ]ե[ան] հոր եւ հոգւոյն սրբոյ: Որ ետ կարողութիւն տառապեալ անձանցս հասանել յաւարտ գրոցս որ կոչի հարանց վարք թվին. ռ. ղ: Ի քաղաքն շօշ, որ է սպահան: Յանապատն նոր ջուղայոց: Ի թագաւորու[թ]ե[ան] պարսից. Շահսէֆոյն: Եւ ի հայրապետութե[ան]. Ս[ուր]բ էջմիածնայ տ[եառ]ն Տէր փիլիպպոսի: Յիշխանութե[ան] գիւղաքաղաքիս ջուղայոյ: Իշխանազուք Պարոն խօջայ Սարֆռազին իմաստնոյ եւ բարեպաշտի: Ձեռամբ Նուաստ Խաչատուր վարդապետի կեսարացոյ: Որ բազում աշխատութ[եամ]բ հանդերձ միաբան ուխտիւս. Հազիւ կարացաք այս չափս ի յայտ բերել. Զի ոչ ուսաք յումեքէ. Եւ ոչ տեսեալ վարդապետէ Այլ ի տեսչութենէ հոգւոյն: Եւ աղօթիւք հոգեւոր Հօրն մերոյ. Տէր Մովսէս Կաթուղիկոսի փոխեցելոյ առ տ[է]ր: Որ կրկին լուսաւորիչ եղեւ Հայկազուն սեռիս Նորոգելով Զս[ուր]բ Էջմիածինն. Եւ զեղծեալ կարգս մեր, որ ի թուլութենէ յառաջնոցն: Զոր տ[է]ր ա[ստուա]ծ մեր ը[ն]դ Երկոտասան Վարդապետացն. Դասակից եւ պսակակից արասցէ ամեն:

Յիշեսջիք եւ զհոգեւոր որդեակքն իմ զՏէր Սիմէոն Վարդապետն. Եւ զՏէր Դաւիթ Վարդապետն. Որ յայսմ ամի. Շնորհիւն Աստուծոյ տուաք Գաւազան երկոցունցն. Եւ զպատուական ծերունի Տէր Մկրտիչն: Նաեւ զաշակերտակից սոցին Զտէր Բաղտասարն. Զտէր Սահակն. Զտէր Յովհանեսն Զտէր Նիկողայոսն. Զտէր Միքայելն Զտէր Աւետիսն Զյովսէփն: Եւ Զմեծ յովանեսն: Եւ այլ եւս բազումք մեծամեծք եւ փոքունք Զոր ձանձրութիւն է յիշելն: Եւ ամենեքեան օժանդակ են այսմ գործոյ: Ոմն ի թղթի շինու[թ]ե[ան]ն: Զի զթուղթսն եւս ի տանէ եմք շինեալ. Բայց նիւթի լաւագոյնն դժուարգիւտ լինելու սակս. Այսպէս ձեռն ետ այժմուս անմեղագիր լերում: Թերեւս յառաջանալով լաւ եւս լիցի: Ոմն ի կազմու[թ]ի[ւն] գրոցս. Ոմն ի սրբագրու[թ]ի[ւն]ն. Եւ այլք յայլ իմն գործս. Զոր հատուցանողն բարեաց ըստ իւրաքանչիւր ջանի եւ վաստակոյ. հատուսցէ բազմապատիկ. աստ եւ հանդերձելումն...
Դարձեալ յիշեցէք ի մաքրափայլ եւ ի լուսաճաճանչ յաղօթս ձեր: Որք օգտիք ի սմանէ կարդալով կամ օրինակելով. Զփոքրագոյն աշակերտսն իմ. Զտէր Յակոբն. Զմարգարէն. Զհայրապետն. Զանտոնն. Եւ զՍարգիսն. Որ բազում ջանիւք եւ աշխատութ[եամբ] եղեն ձեռնտու յայսմ տպագրութեանս: Եւ պակասու[թ]ե[ան] սորին անմեղադիր լերուք... »։