ԿՂԵՄԷՍ ԳԱԼԱՆՈՍ. ՔԵՐԱԿԱՆ ԵՒ ՏՐԱՄԱԲԱՆԱԿԱՆ ՆԵՐԱԾՈՒԹԻՒՆ: Հայ-լատին. լեզ.: Հռոմ, տպ. Ուրբանեան, 1645:

«… Ընկալով գերաբարձ ս[ուր]բ իշխանդ եկեղեցւոյ տէր Գարտինալ Անդոն, արփիափայլ գագաթդ սրբազան հանդիսի մեծին հռովմայ` զգիրքս այս Քերականութե[ան], եւ Լօճիգային, ի մեր լեզուս արտադրեալ ի խնդրոյ իմոյ ի կարգէ թէադինոսաց պատուական պատրի Կղէմէս ա[ստուա]ծաբան վ[ա]րդ[ա]պ[ե]տէ: զի զգործառնութիւնս ես յ[իսուս]ի ք[րիստոս]ի նուաստ ծառայ Յոհաննէս վարդապետս հայոց եդեսացի. եւ Արք եպիսկոպոս Միջագետաց` ջերմեռանդ սիրով մատուցանեմ վեհագոյն բարձրութե[ան]դ քում. ո[ր]պ[ես]զի ընդ արքայաշուք հովանեաւ վեհանձնութե[ան]դ ընկալեալ` համարեսցի այդր արժանի տըպագրութե[ան]. եւ օգտակար եղիցի խելամտութե[ան] ազգիս մերոյ. ի փառս ք[րիստոս]ի: ողջ լէր տ[է]ր:

Գրեցաւ ի քաղաքս Կոստանդնուպոլիս. ի թվ[ին] փրկչին ռոխբ. եւ հայոց. ռղա. յուլիս իթ:

Ես Խաչատուր վարդապետս գաղատացի Պատրիարգ հայոց յարքայանիստ Քաղաքիս Կոստանդնուպոլսի. վկայեմ. զի այս Քերականութիւնս, եւ Լօճիգայս` շարադրեալ ի հայ լեզուս ի կարգէ Դէադինոսաց Կղէմէս ա[ստուա]ծաբան վարդապէտէ, ի խնդրոյ Յոհաննէսի ա[ստուա]ծաբան վ[ա]րդ[ա]պ[ե]տի եդեսացւոյ, եւ Արքեպիսկ[ո]պ[ո]սի միջագետաց աշխարհի. է գործ ամենեւին անսղալ, որ վայելչաբար եւ ճշմարտապէս ուսուցանէ զմեր լեզուս, եւ զայլ բանս: մինչ զի եւ ես իսկ ոչ սակաւս ուսայ սորա ընթերցմամբ: Նա եւս լուսաւոր հոգի Կիրակոս վարդապետն որ նախ քան զիս էր Պատրիարգ հայոց Կոստանդնուպոլսի խիստ հաւանեալ էր գործոյս այսմիկ: Արդ` առ ի վկայութի[ւն]. այս ճշմարտութե[ան]ս գրեալ եմ զայս. զի յորդորեսցին ի մեծն Հռոմ տպագրել զայսպիսի գործս առ ի յօգտութիւն ընթերցողացն մերայնոց:

Ես Խաչատուր վ[ա]րդ[ա]պ[ե]տ եւ Պ[ա]տր[իար]գ հայոց Կոն[ստան]դնուպոլսի իմով ձեռամբս գրեցի եւ կնքեցի եւ սոյն քաղաքս Կոստ[ա]նդնուպօլիս: ի թվին փրկչին ռոխբ. եւ հայոց. ռղա. յուլիս իդ:

Ես Պօղոս վարդ[ա]պետս ստամպօլցի, եւ շնորհօքն ա[ստուծո]յ Եպ[իս]կ[ոպո]ս հայոց ք[ա]ղ[ա]քին Տիվրիկոյ. ընթերցայ մտադրութ[եամ]բ` զգիրքս քերականութե[ան], եւ լօճիգային արտադրեալ ի մեր լեզուս` գեղեցկայարմար շարիւ ի կարգէ Դէաղինոսաց` պատուական պատրի. Կղէմէս վ[ա]րդ[ա]պ[ե]տի եդեսացւոյ, եւ արքեպ[իս]կ[ոպո]սի միջագետաց: Եւ ըստ կարի իմում, վերահասու եղէ, որ յոյժ հմտաբար, եւ ստուգիւ սահմանեալ եղեւ մեր լեզուն: եւս առաւել` զի բացեալ լինի սովաւ դուռն իմաստութե[ան] ազգիս մերոյ: Որոյ աղագաւ աղերսեմք ի յեղբարցն մերոց ի Ք[րիստո]ս, որք ի մեծն հռոմ, զի արժանի արասցեն զգիրքս` զտպագրութենէ, առ ի յօգտակարութին կարդացողաց:

Ես Պօղոս վ[ա]րդ[ապե]տ, եւ եպ[իս]կ[ոպո]ս հայոց` ձեռամբ իմով գրեցի եւ կնքեցի, ի Կոստանդնուպօլիս, ի թվին փրկչին ռոխբ: եւ հայոց. ռղա: յուլիս. իզ»: