ԱՌԱՔԵԼ ԴԱՒՐԻԺԵՑԻ: ԳԻՐՔ ՊԱՏՄՈՒԹԵԱՆՑ: Ամստերդամ. տպագրութիւն Ոսկան Երեւանցու, տպ. Ս. Էջմիածնի եւ Ս. Սարգսի, 1669:

«Շնորհօք եւ ողորմութ[եամ]բ ամենազօրին Ա[ստուծո]յ շարատպեցեալ յաւարտ ժամանեաց մատեանս Պատմագրական ներ թուոջ Փրկչին ոսկր. նամսեանն Մայիսի. որոյ աւուրք էին գ: Իսկ ըստ Հայոց. ռճժը. նամսեանն Արեգի. որոյ աւուրք էին: դ: Սրբագրութ[եամ]բ եւ ընչիցք Ոսկանի վ[ա]րդ[ա]պ[ե]տի Երեւանեցւոց ի տպարանի սրբոյ Էջմիածնի. եւ սրբոյ սարգսի, եւ հայրապետութե[ան] տեառն Յակօբու: Հայոց Կ[ա]թ[ղ]ի[կո]սի: Ներ քաղաքում հոյակապում Ամստէրդամ: Արդ որք հանդիպիք սմին տեսանելով կամ ընթեռնելով յիշեսջիք զաշխատաւորսն. նա եւ զեղբայրն իմ զաւետիսն, որ պատճառէ եղել այսորիկ գործարանի Էջմիածնի լինելոյն. մանաւանդ զի այս գիրս ինքն ընչիւք իւրովք է արարեալ` որոյ ներումն յանցանաց մաղթել եւ վարձս բարեաց ի Ք[րիստոս]է. ինքեան եւ ծնողաց իւրոց հօրն Թորոսին եւ մօրն Գոհարազգին. եւ այլոց արեանառուց մերձաւորաց: Բայց որք յիշէք միով ողորմիւ. յիշեալք լիջիք յողորմութե[ան] առատրին ի փառս ամէնօրհնեալ անուան ն[ո]ր[այ]. այժմ եւ անզրաւաւ յաւիտենիւ. Ամէն»: 

ՏՕՆԱՑՈՅՑ: Ամստերդամ, տպագրութիւն Ոսկան Երեւանցու 1669:

«Շնորհօք ամենազօր մարդասիրին Ա[ստուծո]յ. ես նուաստ անձնս բանի սպասաւոր տէր Ոսկան երկրէն արարատու ի քաղաքէն Երեւանայ. տեսանելով իմ զպակասութի[ւն] ազգին մերոյ հայկազնեայց ի կողմանէ ամենից գրոց. յաւէտ հարկաւորաց եւ կարեւորապէս պիտանացուաց. զորս ի բազմաց զստկաւս յոգումբք աշխատանօք եւ յոլովիւք ծախիւք տպագրեցաք մինչեւ ցայժմ տինա վաղագունի ժամանակաւ եւ կանխաւ ամաւ. հարկեցեալ իյԱ[ստուա]ծասիրաց ոմանց վաճառականաց եւ բարեպաշտ քրիստոնէից. առ ի տպումն սրբոյ մատենիս, որ կոչի տօնացոյց, այսինքն ցուցանօղ տօնից բնաւից սրբոց եւ ժամակարգութեանց նոցին. նա եւ համայնից տնօրէնութեանց Տ[եառ]ն մերոյ Յ[իսուս]ի Ք[րիստոս]ի: սպասելով դիպօղ ժամու, որեւ գտեալ զնոյնն ձեռնարկեալ կատարեցի Աստուծով վայելուչ եւ գեղեցկագիր յօրինուածով զարդարեալ քերականութեան արհեստիւ ըստ կարողութեան իմոյ. առ ի զուարճութիւն բնաւից թորգոմածնեաց եւ ի լուսաւորութի[ւն] ընդ հանրից սրբոց եկեղեցեաց, յաւէտ ի պէտս իւրաքանչիւրոց արանց, յորոց եւ հարկ իսկ է, որպէսզի յամենայնում աւուր յիշատակելով զտօնս սրբոց կարգելոցն յաւուրս իւր բարեխօս ունիցին առ Ա[ստուա]ծ, վասն ամենից գործառութե[ան]ց իւրեանց հոգեկանաց եւ մարմնականաց ի փառս Ա[ստուծո]յ: Որոյ աւարտն եղեւ ներ թուոջ փրկչին, 1669. նամսեան Մարտի. 25 հայրապետութեան Տեառն Յակոբայ հայոց Կ[ա]թ[ո]ղ[ի]կ[ո]սի. եւ յիշխանութեան վիլհէլմուսին քաղաքիս Ամստէրդամաւ ընդ հովանեաւ սրբոյ Սարգսի զօրավարի:

Արդ որք հանդիպիք այսմ Ա[ստուա]ծայնոյ մատենիս եւ օգտիք ի սմանէ. յիշեսջիք ի Ք[րիստո]ս զծնողսն զհայրն իմ զԹէոդորոսն եւ զմայրն իմ զԳօհարազիզն. եւ զեղբայրն իմ զհանգուցեալն ի Ք[րիստո]ս զՅովհաննէս, եւ զքոյրն իմ զՀռիփսիմէն. եւ զկենդանի զեղբայրն իմ զԱւետիսն, որ է առիթ գործարանիս: Ընդսմին յիշեսջիք եւ զդեղաբոյս զաշակերտսն իմ եւ զարեան առու ազգականսն` զՍաղամօնն եւ զՅօհանն: Ընդ որս եւ դուք յիշեալք լիջինք ձերովք ամ[ենայն]ի յաւուրն այցելութեան յանաչառաւ դատողութեան Տեառն մերոյ Յ[իսուս]ի Ք[րիստոս]ի օրհնեցելոյ իյաւիտեանս յաւիտենից Ամէն»:

ՇԱՐԱԿՆՈՑ: Ամստերդամ, տպագրութիւն Ոսկան Երեւանցու եւ Պետրոս Ջուղայեցու, տպ. Ս. Էջմիածնի եւ Ս. Սարգսի, 1669-(1680-ական թ. թ. ):

«Շնորհօք տ[եառ]ն մերոյ Յ[իսուս]ի եւ ողորմութ[եամ]բ նորին յանկելեալ աւարտեցաւ տառս երաժշտական, որ եւ Կոչի ձայնգաղ շարակնոց. ի տպագրանի սրբոյ աթոռոյն Էջմիածնի եւ սրբոյն Սարգսի զօրավարին եւ տ[եառ]ն Ոսկանայ Վարդապետի Երեւանեցւոյ հանգուցելոյ ի Ք[րիստո]ս որ եւ զայն գիրքս ինքնիներ սկսէր եւ մնացեալ էր այնպէս կիս զատար. Եւ յետոյ եւ նուաստս ամենից Պետրոս ջուղայեցի: Ծառայելով տ[եառ]ն ոսկանայ վարդապետի. եւ ուսայ ինմանէ զարհեստ շարաբարդութի[ւն]: Եւ սկսեցի զմնացեալն եւ հասուցի յաւարտ ի հայրապետութե[ան] տ[եառ]ն Եղիազարու ամ[ենայն] հայոց կաթուղիկոսի Ի վայելումն եւ ի պէտս համայնից հոգեզարմից մանկանց եկեղեցեաց հայաստանեայց: Եւ ի գովութի[ւն] երանուհոյն մարիամու մօր: Տ[եառ]ն եւ կուսի որոյ նպաստութի[ւն] անսպառ լիցի բնաւից ընթերցողաց: Եւ մանաւանդ զվերոյգրեցեալ Ոսկան վարդապետն: Եւ զեղբայր նորին աւետիսն, որոյ յիշատակն օրհնութ[եամ]բ եղիցի Արդ` դարձեալ աղաչեմ յիշել զտիրացու Սարգիսն էր ծառայ կեսարացու, որ բազում աշխատեաց ի սըրբագրութե[ան] եւ Ի օգնութի[ւն] սորին. յիշեսջիք զծնօղսն զհոգեւոր եւ զմարմնաւոր եւ զամ[ենայն] նընջեցեալն: Այլ եւ զայլս պատճառ եւ զմատաղ արարս եւ զշարաբարդողս սորին աղօթս յիշողաց Ամէն: Հայր մեր որ: