ՍԱՂՄՈՍԱՐԱՆ: Վենետիկ, տպ. Յովհաննէս Տերզնցու, 1587:

ա

«զմեղաւոր տ[է]րզնցի յիշա ի տ[է]ր»:

բ

«Զմեղաւոր Տէրզընցիս յիշեա ի տ[է]ր ա[ստուա]ծ սիրելի եւ քաղցր եղբարք իմ ի տ[է]ր մէր Յիսուս Ք[րիստո]ս»:

գ

«Փառք ամենասուրբ երրորդութեան նոր եւ աւարտեցաւ տպագիրս ձեռամբ տէր Յովանէս Տէրզնցոյս եւ որդի իմո խաչատուրին. ի թվին ռլզ, ի մայրաքաղաքն Վէնէտիկ, ընդ հովանեաւ Մարկոս աւետարանչին, իչ թագաւորութեան Պասքուայ Չիթօնիս, ի պատրիարգութեան Չւան [Ջուան] Թրւիզանոյն, ի բանատուն Ջուան Ալբէրթին. ձեռնատւութեամբ խոճա Շահւօլուն եւ հոգեւոր որդոյն իմո Ստէփանոսին եւ այլ ջողեցոյց, զոր տէր աստուած տացէ ըստ սրտից իրոց: Այլ զկարապետ Բաղէշէցին յիշէցէք ի Քրիստոս որ բազում օգնութիւն հասոյց մեզ: Այլ եւ զերեսս արկանեմ ոտից ձերոց մոխրամածեալ եւ արտուալից հառաչմամբ հայեցեմք եւ մաղթեմք ի ջէնջ, զի մի ողորմայիւ արժանի առնէք զկենակիցն իմ զինախփաշէն եւ զմայրն իմ զմարիամն եւ զհայրն իմ զխանէսն զփոխեալքն առ աստուած. եւ յիշողացն եւ յիշեցէցէ լոցս աստուած ողորմեսցի յիւր միուս անգամ գալուստ. ամէն»:

Այս է տաղ եւ յիշատակարան ի վերայ անուան:

Տ ամ ես զերես ձեր ոտաց ունկն դնել այսուիկ բանին, որ ես պատմեմ փոքր մի զանցս իմ զեղեալս իմս ի գոյն տաղի:

Ե րբ որ եղէ այրի գերիս ի Յամիթ մայրաքաղաքին մնաց բ. որբ աղչկունք եւ տղա մի է. ամի:

Ր ախճանւ են ատեցեալն տարակուսիլ ետ իմ անձին եհան զիս յիմ որբերացն ի Հռոմ երկրին լատին:

Յ որժամ կամէցա յետ դառն դառնալզ` զի վերջ արի զիմ առաջին ի, օուր ճանապարհք չոքա ոիամիտ յիմ ճանապարհին:

Ո րո վկայ է տէր Աստուած որ ծածկատես ամէն գաղտնին, զի վնաս ինչ որ գործեցի զի արժանի լինի բանտին:

Վ ասն իմ մէղացն որ յառաջ կայր որ ինչ գործեալ յիմ էրկրին, փութանակի աստի հասան մի ըստ միով կա:

Ա րդ երբ որ պատահեց օլեցին: Ի Հռոմ թուղտ առաքեցին, ի քաղաքին ի բանտարկին:

Ն ստեալ կայեաք ի բանտի մէջն կէնօք, ես ու իմ որդին, խաւարչտին անլուսամուտ ծարաւ եւ մէրկ վէր գէտնին:

Ե րեւ աւուրքն, իզ. եկեալ եւ զմեզ անտի նանին. ձեռակապօք, զիս երկաթիւք ի Հռոմ կրկին զիս դարձուցին:

Ս կսեալ զիս բանտէ ի բանտ, գ. ամսով յամեցուցին մէրկիկ սովով եւ ծարաւով զմեզ անկամա ժուժէցին:

Տ արեալ մուծին զմեզ ի Հռոմ ձեռք եւ ոտք մեր ի յերկրին. զայլ տաջարանս զոր անցուցաք զինք միան գիտէ վէրին:

Ե ւ անտ արկին բզիս եւ բանտ անուն գժիցոն կոչին գ. աւուր որ անտ կացել եկեալ զորդիս յինէն առին.

Ր աբուն երկնից վկա եղբարք որ ինչ անցք որ ին եւ անցին ոչ էր դժար ինձ եւ կսկիծ քան զան զորդիս յինէն առին:

Զ որ եւ անտ յամեալ. զ. ամիս որ է զուպատմեղանցւածնին. թ. ամիս իններս եւ արտաքս ի բանտ կացա բոլորովին:

Ն այ որ միշտ ողորմած է հրամէաց որ արձակեցին, առ ի զորդիս ւ ելի անտէն ի միտ արկի զիմ հարէնին:

Ց անկանայի ազգականաց աստ ինձ հանդէպ եղեալ է մին, որ քաղաքօ է սղերտցի որ Յովհանէս անուն ասին Տ[է]ր եւ սիրտս համբէրաց ըսկիսր արի տպագրին.

Ի յապրիէլ ամիսն ի չորս ող որ միտքս աւարտ առին: