ԱՒԵՏԱՐԱՆ: Վենետիկ, տպ. Միքելանջելո Բարբոնիի, 1680:

ՅԻՇԱՏԱԿԱՐԱՆ ԳՐԳՈՅՍ` «Փառք. . . Զոր կատարեցաք յամի տ[եառ]ն 1680. եւ ըստ հայոց. ռճիթ, յամսեանն օգոստոսի. ի Վէնէտիկ քաղաքի. ի վեհապետութե[ան] եկեղեցւոյն ք[րիստոս]ի Իննօչէնցիոսի տասն երորդի, եւ ի հայրապետութե[ան] տ[եառ]ն Յակոբայ սրբազանի կաթուղիկոսին հայկազունեաց. Արդ որք վայելէք զսա ընթեռնլով եւ կամ օրինակելով, յիշեցէք ի Ք[րիստո]ս միով հայր մերիւ զճուղայեցի Ալամի որդի պարոն Աղածատուրն որ գոյիւք եւ արդեամբք իւրովք հաճեցաւ բազմապատկել զսոյն ի յօգուտ եւ ի շահաւէտութի[ւն] հայոց բարեսիրաց»:

ՅՈՎՀԱՆՆԷՍ ԿՈՍՏԱՆԴՆՈՒՊՈԼՍԵՑԻ: ՀԱՅԵԼԻ ՃՇՄԱՐՏՈՒԹԵԱՆ: Վենետիկ. տպ. Միքելանջելո Բարբոնիի, 1680:

ՏՐԱԿ ԱՌ ԸՆԹԵՐՑՈՂՍ ՀԱՅԿԱԶԻՆՍ

Եղբարք իմ սիրեցեալք ի Ք[րիստո]ս, յօրէ յորմէ հետէ կոչեցեայ յայս պաշտօն յամ[ենայն] ուրեք եւ միշտ աննախանձապէս ջանացի լուծանել զտկարութի[ւն] ձեր ի վ[ե]ր[այ] մասնկանց ուղղափառի հաւատոյս մերոյ քրիստոնէականի ի կեցութի[ւն] հոգեաց ձերոց եւ ի վճարումն պարտուց նուաստացելոյ իմոյս անձին, եւ քան զի մերայինս ազգ վ[ա]ս[ն] իւրոյ ճոխութե[ան]ն բազմապատկեցեալ եւ սփռեցեալ գոյ ի ընդհանուր աշխարհ առ որս բանք բերանոյ ժամանել ոչ կարեն ի լրումն տենչանաց իմոց. Ուստի զգրգուկս զայս կարճառօտ խորհեցայ խոհեմապէս շարագրել եւ ի լոյս ածել զի սովաւ ամ[ենայն] ոք կարիցէ ներ հմտանալ ըղձացելոյն յինքենէ ճշմարտութե[ան]ն. Ուրեմն եթէ ոք ի բարեսիրաց ընթերցմամբ սորին զպտուղ ինչ վերաշահիցի, համարիցի զայն ի փառս ա[ստուծո]յ. իսկ եթէ ոչ աղերսեմ ներիցէ ինձ դարձեալ ի փառս ա[ստուծո]յ քանզի ես ամենեցուն եմ ծառայ անպիտան. Յոհաննէս Հոլով: Աղաչեմ յիշել ի Ք[րիստո]ս միով հայր մերի զուշիմագունեղ պատանին զկէրէք աղայն, զորդի Պարոն Գրիգորի Կէրէքեան ճուղայեցւոյ ընտանեօք եւ ազգակցօքն հանդերձ, որ զիս իբրեւ եղբայր սիրելի յորդորեաց առայս գործ բարի, սակս տեղեկանալոյ մասնականցն հաւատոյ կաթուղիկէի եկեղեցւոյն ք[րիստոս]ի հռոմէականի, եւ ճանաչելոյ զիսկութի[ւն] նոցին, եւ դուք յիշեցեալք լիջիք ի Ք[րիստո]սէ ի միւսանգամ գալստեան նորին. Ամէն: