Բանաստեղծութիւններ, հատոր Ա

ՀԱՄԱՌՕՏ
ԿԵՆՍԱԳՐՈՒԹԻՒՆ ԿԻԿՈՅԻ

ԿԻԿՕ   ԿԱՄՈՒՐՋԻՆ   ՎՐԱՅ   է

Կիկօ կամուրջին վրայ Է

Շոգենաւը տիւթ կ՚ընէ կ՚երթայ

Կիկօ բազրիքին յենած կը նայի

Ամէն շոգենաւ գալուն Կիկօ կ՚ուրախանայ

Կամուրջին վրայ է Կիկօ

Քիթը վեր վեր կը քաշէ

Մարդիկ կու գան - մարդիկ կ՚երթան

Կիկօ կամուրջին վրայ է

Շոգենաւը տիւթ կ՚ընէ կ՚երթայ

ՕՏԱՐ

Քաղաքին այդ կողմերը օտար էին Կիկոյին

Բարձր բարձր շէնքերը օտար 
Մարդիկը - գեղեցիկ կիները օտար

Գոգնոց հագած աղջիկ մը եկաւ

Հինգ դրուշ դրաւ ափին –

Օտար էին մարդիկը - օտար –

Կիկօ մուրալու չէր ելած

ԹԱՂԸ

Բոլոր տուները իրարու կը նմանին 
Բոլոր տնեցիներն իրարու 
Խորթ աչքով մի նայիք Կիկոյին 
Ան իր թաղին մէջ ՄԻՒՍԻՒ ԿԻԿՕ է

Թաղն ըսես թաղի չի նմանիր 
Տունն ըսես տունի չի նմանիր 
Կիկոն ըսես Միւսիւի չի նմանիր 
Ասիկա տարօրինակ աշխարհ մըն է

Ունի չունի թաղը փերեզակ մ’ունի 
Ունի չունի հինգ վեց ճախարակ ունի 
Թաղեցիներն ըսես տուն  ունին  տեղ  չունին 
Ունին  չունին  գէշ աղէկ գործ մը ունին

Սւսկայն խորթ աչքով մի նայիք Կիկոյին 
Ունի չունի «Միւսիւ»ութիւն մը ունի

ՍԵՐԵՆԱՏԻ   ՊէՍ

Բարի սիրուհիի մը նման

               մառախուղը թեւերուն  մէջ  Է առեր Կիկոն

Երբ ամենուրեք խոնաւ Է գիշերանց

խոնաւ - կայմերը կամ Կիկոյի յիշատակները –

պէտք է բոլոր լամբարները մտերմաբար բարեւել

պէտք է փայփայել Կամուրջին բազրիքները

յետոյ կծկուիլ մառախուղին ծոցին

 

Մառախուղը - բարի մառախուղը որ թեւերուն մէջն է առեր ամէն

                                                                                                ինչ

ամէն ինչ - կայմերը Կղզիները կամ Կիկոն

բարի սիրուհիի մը նման կ՚ըսէ

Ի՞նչ բան կայ աւելի հաւատարիմ

քան մեծ վիշտ մը - առանձնութեան մէջ -

 

- Կիկօ կ՚երազէ -

Բարի սիրուհիի մը նման

մառախուղը  թեւերուն  մէջ է առեր Կիկոն

ԱՀՄէՏ   ԷՖԷՆՏԻ   ՓՈՂՈՑԸ

Կիկօ կը վախնայ ԱհմԷտ էֆէնտի փողոցէն անցնելու

               Ահմետ էֆէնտի փողոցը մութ է

    Մութին համբուրուող գոյգեր կան

 

Կիկօ կը վախնայ Ահմէտ էֆէնտի փողոցէն անցնելու 
Իր առանձնութիւնը միտքը կ՚իյնայ

ԲԱՐԵԿԵՆԴԱՆ

Երկինքէն մուչինաներ կ’իյնան

Ծառերէն մուչինաներ  կ’իյնան

Բարձր բարձր շէնքերէն

Կիկոյի մանկութեան օրերէն

Սալայատակի քարերէն մուչինաներ կը ցատկեն

 

Մուչինա մուչինա

Մուչինաները բոլորը մէկ Կիկոն կը ծափահարեն

               - Գոյն գոյն կարկտան

               Երկու մատ մօրուք

               Կիկոն  մուչինա  են կարծեր -

ԴԻՄԱԿԱՒՈՐ   ՊԱՐԱՀԱՆԴԷՍ 
ԿԻԿՈՅԻ   ԵՒ   ՄԱՐԴՈՑ   ՀԱՄԱՐ

Խնդացող մարդու դիմակ մ՚է առեր 
Զրկանքով բանուած դէմքին անցուցեր

Եւ  ինքնավստահ 
Ադուոր օրերուն գալուն սպասեր

Խլեր այնպիսի անհուն կարօտով 
Դիմակն - ուժգնօրէն երեսն անցուցեր

Դիմակին ծիծաղն երեսն է ելեր

Ու Կիկօ հիմա 
Ծիծղուն կեցեր իր օրերուն առջեւ

Համարձակօրէն

Եւ ուրախացեր  եւ  ուրախացեր

ԱՅՑԵԼՈՒԹԻՒՆ

Դուռը բացի որ Կիկոն էր - հրամմէ ըսի - նստեցանք

Կիկօ ըսաւ թէ շատ կարօտցեր էր զիս

Ես  ըսի  թէ  շատ  կարօտցեր  էի  զինք 
Յետոյ  խորհեցայ  թէ  զինք  որքան  շուտ  մոռցեր  էի 
Յետոյ  խորհեցաւ  թէ  զիս  որքան  շուտ  մոռցեր  էր  ինք

Ըսի որ աւելի յաճախ կ’ուզեմ տեսնել զինք 
Ըսաւ որ աւելի յաճախ կ’ուզէ տեսնել զիս 
Որոշեցինք աւելի յաճախ տեսնել զիրար

Գնաց - դրան մէկ կողմն ես - դրան միւս կողմն ինք –

Արդէն իսկ զիրար մոռցեր էինք

ՈԽ

Միտքը դրեր է Կիկօ 
Պիտի  չմեռնի

Դուք  բոլորդ  պիտի մեռնիք 
Աշխարհ Կիկոյի պիտի մնայ

Ու Կիկօ աշխարհի վրայ միսմինակ 
Բոլոր հայելիները պիտի կոտրէ

ՍԴՐԻՓ - ԴԻԶ

ՆԱԽ հագուիլ պէտք է

ՅԵՏՈՅ արուեստով հանուելու համար

Կիկօ արուեստը սորվեր է ՇԱՏՈՆՑ 
ՀԻՄԱ հագուստին կը սպասէ

ՏԱՐԲԵՐՈՒԹԻՒՆ

Կիկօ աչքերուն ակնոց է առեր 
Ուր որ կը նայի կապոյտ կը տեսնէ 
Երկինքը կապոյտ - ծովերը կապոյտ 
Սիրած աղջկան աչքերը կապոյտ 
Ուր որ կը նայի կապոյտ կը տեսնէ

Ակնոցը քթին չորս դին կը նայի -
Կ՚ըսես ծովերը կապոյտ էին միշտ 
Կ՚ըսես երկինքը կապոյտ էր արդէն 
Չի հաւատար որ - նոր տեսայ կ՚ըսէ 
- Ակնոցը քթին չորս դին կը նայի

Կիկօ աչքերուն ակնոց է առեր 
ՀԻՄԱ կապոյտը կապոյտ կը տեսնէ

ԱՐԿԱԾԱԽՆԴՐՈՒԹԻՒՆ

Կիկոյի միտքը ման կու գայ քաղաքէ քաղաք

-   Կիկօ աշխարհի մասին կը խորհի -

Կիկոյի միտքը կը սաւառնի մոլորակէ մոլորակ

-   Կիկօ կը մտածէ արեգակնային դրութեան վրայ -

Կիկոյի միտքը կը ճախրէ աստղէ աստղ

-   Կիկօ տիեզերք մը կ՚երեւակայէ

Լոյսէն ալ արագ

- Կիկոյի միտքը կ’ուզէ սլանալ աւելի անդին

-   Կը մոլորի - չի կրնար

Ձրի ճամբորդելն այսքան

ԿԻԿՕ   ՄԵՌԱՒ

Բացօթեայ շատ պսակեցաւ

Թող քիչ մըն ալ հողին տակ քնանայ

Հանգիստ  իր  կօշիկներուն

ՏՈՂԻ   ՄԱՍԻՆ

Հողը շատ կը սիրէր -

Երկինքէն ինկած աստղի մը պէս էր Կիկօ

կ՚ուզէր գիրկ գիրկի պառկիլ հողին հետ 
կ՚ուզէր հողը գրկել - գրկել հիանալ 
մեռաւ - հասաւ մուրատին

Սակայն - չեմ գիտեր ինչու - աստղերը կու լան

Կամուրջը կու լայ - 
Ողջութեանը Կիկօ  ուրիշ  մտերիմ չունեցաւ –