Բանաստեղծութիւններ, հատոր Ա

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

Հողն ու աւագը գացին -

Եւ անոնք

որ զօոեղ էին այնքան

որ դէմ դրին հողմին հեղեղին

Մնացին -

Մնացին դէպի երկինք երկարող ճիչերու պէս
անմահութեան գդակ մը իրենց գլխուն

Յետոյ մարդը եկաւ -

Մարդը աղօթել ու փորել գիտէր -
- աղօթեց փորելու համար փորեց աղօթելու համար -

ու խոռոչներէն

գոյնզգոյն աղաւնիներ թռան

դէպի գոյատեւում

Եւ Աստուած

- որ դեռ նոր իր որդին ղրկեր էր Երուսաղէմ -

շրջապատուած իր մարգարէներով

եւ հրեշտակներով
իջաւ հովիտն ի վար -

մինչ մարդը գետնափոր ապաստաններուն մէջ
կը դրոշմէր Անոր կնիքը
փոշիին վրայ պատերուն

Յետոյ մարդը գնաց

ու քարերը մնացին բերանաբաց

իրենց ներսի նկարները չմարսած տակաւին

եւ լուսամուտներն էին աչքերու պէս
որոնք պարապին պիտի նային
յաւիտեան

Ու մարդիկ խորհեցան թէ Աստուած ամէն տեղ էր

թէ Աստուած կար արդէն առանց ժայռերուն
թէ ժայռերը կային առանց Աստուծոյ

կամ թէ ոչ Աստուած եւ ոչ ալ ժայռ կար
առանց իրենց

Այսօր

այս ժայռերուն առջեւ կիսափուլ

այս տաճարներուն ներքեւ կիսաւեր

այս նկարներուն ի տես կիսաթափ

մեզմէ ոմանք կ՚երթան ետ դէպի անցեալ

մինչ մեզմէ ոմանք դէպի ապագայ

Հովիտին խորը գետ մը կը հոսի

ժամանակին դէմ