Բ/Ծ. ՈՏԱՆԱՒՈՐ, ՄԱՐԴ, ՈՐ ԶԱՐՔԱՅՈՒԹԻՒՆ ԼԻ ՍՐՏԻՒ ԽՆԴՐԷ

Ոսկի կա ի քո միջիտ,

Ոսկերիչտ ի ներս կու բանի,

Ծառա ոսկերչու մեռնիմ,

Որ զոսկին ի բան կու պահի: 

 

ԽԱՉԱՏՈՒՐ ԵՐԷՑ

Բ/ԾԱ. ՏԱՂ Ի ՎԵՐԱՅ ՓԱՐԱՏԵԼՈՅ ԶՑԱՒՍ

* * *

Աստո՛ւծ, իմ բարի Աստուած,

Քոյ ծառայդ եմ, զիս խրատէ,

Բժիշկ իմաստուն ես դու,

Զիմ հոգոյս ցաւն փարատէ,

Գոչեմ ահագին ձայնիւ

Իմ գոչման ձայնիւս դու լսէ,

Դու ես բարերար ըստեղծող,

Ազատեայ զիս հուր գեհենէ:

 

* * *

Ես եմ մեղաց տուն շիներ,

Մի՛ թողեր զհիմն հաստատի,

Զենեհար, հասիր գերուս

Եւ նորահաւասս դու քակէ,

Եղէգն՝ առաջի հողմունք

Երերեալ, զինքն կու շարժէ,

Ընտիր՝ այն ծառոց խազալն,

Որ աշնան քամին կու թափէ:

 

* * *

Ցօղէ՛, ցօղ գարնանային

Ի ամպէս կողէն հիւսիսի,

Քրիստոս, բուսանին արդարք՝

Իբրեւ զծաղիկ ի դիշտի,

Վա՜յ քեզ, Խաչատուր էրէց,

Անճար ու պակաս եւ թերի,

Քեզ ըլլայ միջնորդ բարեխօս

Զվարդագոյն արիւնն Քրիստոսի: 

 

ՄԵԼՔԻՍԷԹ ԳՐԻՉ

Բ/ԾԲ. ԿԱՖԱՅ ԱՍԱՑԵԱԼ

Օրհնեա՜լ ես, Քրիստոս Աստուած

Եւ գովեա՜լ յամէն բերանոյ,

Որ զամենեցուն կարիս

Կատարես առանց հոգալոյ,

Այսօր զանպիտան գրչիս

Լցուցեր զիղձս տենչալոյ,

Զի յիս չունէի կասկած

Զայսպիսի գործ վճարելոյ,

Ով հաստատ ի քեզ յուսա՝

Չանկանի ի գործ ամօթոյ,

Ինքն դու հնար առնես

Ու աւարտես առանց հոգալոյ,

Քեզ  փա՜ռք ու պատի՜ւ տարցուք,

Գոհութիւն ընդ հօր եւ հոգոյ,

Որ զմեզ արժանի առնես

Յառագաստն մտանելոյ:

 

Բ/ԾԳ.

* * *

Օրհնեմք զարարիչն Աստուած՝

Յարաժամ զբանս կատարէ,

Գրեմք զբժշկան արուեստս,

Ըսկսաք ի յայբուբենէ,

Զոր են սահմանեալ բժիշկն

Եւ կազմեալ դեղեր ի ծաղկէ,

Աւարտի բազում բառով

զՀայոց թուականն հազար

Հարիւր քսան եւ երեք շինէ:

 

Բ/ԾԴ.

* * *

Իմ կեանքս իմ աչացս ելեր,

Այլ չունիմ տեղիք խնդալու…

 

Բ/ԾԵ.

* * *

Եղնիկ մի ջրին խմելն

Զեղերուացն զշուք մ'է տեսեր,

Նա յայն թաքիա զարկեր,

Թէ սըլեհ եմ հետ վերուցեր,

Օրիկմի յառիւծո փախեր,

Ն եղջիւրքնի ծառն է գամեր,

Զոր ինքն ապաւէն դրեր՝

Նա իւր մահն ի յանկից եղեր:

 

Բ/ԾԶ.

* * *

Տե՛ս, թէ ինչ հայրէն մ' ասաց

Թուխ մաքին իւր սըրտէն ի դուրս,

— Ելաք, ի սարերտ կացաք,

Շինեցաք մեզ կարտան ու ուս,

Ճալլատն ըզդանակն առեր

Ու կանգներ դէմ երկու լուսուս,

Էրէցըն, մորթուս սիրուն,

Մըտիկ չայնէր իմ չար դողալուս,

Ժամկոչն անց ու դարձ կայնէր՝

Չորս ոտացս ու չոր գըլխուս:

 

Բ/ԾԷ.

* * *

Մարմինն է ի խոտ նըման

Ու ծաղկի, Դաւիթ վկայեց,

Ու փուք է քամոյ նման,

Յոբ ասաց, 'ւ Ելիփաս գրեց,

Սողոմոն ստւեր եցոյց,

Եսայի նոյնպէս գուշակեց,

Սքանդար դու քեզ պէտ արայ,

Զի արիւն ոչում չի մարսեց:

 

* * *

Այս կեանս է ծովու նման,

Ու մարդիկս ի ներս կու լողան,

Մրմինս է նաւի նման,

Հոգիս գանձ է անմահական,

Միտքս է նաւավար նըման,

Որ Հանէ ցամաքն յերեւան,

Աւա՜ղ, թէ կոտրի այս նաւս,

Մեք ի վայր մնանք փոշիման:

 

* * *

Աւուրքդ էր ի շուք նման

Կամ յըստւեր երազի նըման,

Կամ նանիր ծաղիկ գարնան,

Որ հասաւ յաւուրս ամառան,

Հալեցառ մոմի նման

Ու շիջար ճրագի նման,

Մտնուս արեւու նման

Ու գընաս ի հողն ի զնդան:

 

Բ/ԾԸ.

* * *

Աղքատսիրութիւնն ու պահքն

Եւ աղօթքն ընկեր հետ իրաց,

Սիրէ զայս երեք բարին,

Որ փըրկիս ի մեծ տանջանաց:

 

* * *

Յորժամ, որ ի հաց նըստիս՝

Նա ձենէ քեզ այլ մէկ ընկեր,

Մեռնիս 'ւ ի յանտէննն երթաս,

Նա նըստիս քացն մէկ մ' այլ ի վեր:

 

* * *

Այն օրն, որ մօրէտ ծընար,

Դու լայիր, ամէնն խընդային,

Հանց մաքուր ել յաշխարհէս,

Թ' երկիր լայ, նա դու ծիծաղիս:

 

* * *

Մի՛ զմարմինըդ քո փըտեր՝

Կերակուր դու անքուն որդանց,

Այս օրերս, որ մեք ունիմք,

Հա՜յ, հատաւ եւ այլ չի մընաց:

 

* * *

Մարդիկք, մի՛ անհոգ կենայք,

Զձեր մեղաց աղտըն լըւացէք,

Ողորմեցէք աղքատաց,

Եւ այնով զդրախտն գընեցէք:

Դարձիք ի մեղաց ճանփէն

Եւ յանդէն ձեզ տուն շինեցէք,

Զմարմինդ ի կամաց հանէք,

Մի՛ թողուք հանգիստ, նեղեցէք:

 

Բ/ԾԹ. ԽՈՋԱ ՆԱԶԱՐԻ ՏԱՊԱՆԱԳԻՐԸ

* * *

Ա՜ իմ աննման Խօջա,

Որ չկայ յաշխարհս քեզ նման,

Դու էիր իշխան բարի

Եւ քո փառքդ յոյոժ զանազան,

Ամէն թագաւորք երկրի,

Պարոնայք սուլթան եւ խան

Սիրով պատուէին զքեզ,

Մանաւանդ Շահաբաս արքայն:

Երբ վերին կոչողն եհաս՝

Հրաւիրեցի հոգւոց կայան,

Զհոգիդ ի քէն բաժանեցին,

Եւ մնաց մարմինդ քո ունայն,

Անունդ քո Նազար կոչի,

Որ ասի ծաղիկ պատուական,

Ամքդ է Ժ, Ե, Բ

Գերուսման,

Վէմս այս կափարիչ եդեալ

Մինչեւ ի կէտ մեծի գալստեան,

Քրիստոսի անճառ տեսոյն

Յամենայն ժամ լինես արժան:

 

Բ/Կ. ԽՈՋԱ ՍԱՖՐԱԶԻ ՏԱՊԱՆԱԳԻՐԸ

* * *

Ա՜ իմ աննման Խօջայ,

Որ էիր Հայոց թագաւոր,

Անումտ Սարֆրազ կոչի,

Սրընթաց զօրեղ դատաւոր,

Խելօք քո ճարտար լեզվէտ

Զարմանար ամէն թագաւոր,

Շատ իշխան՝ քո տեսուտ փափագ,

Ահեղատես իշխան փառաւոր,

Քո ամք է յիսուն եւ հինգ,

Որ չկէր յաշխարհս քեզ նմանաւոր,

Ճշմարիտ էր քո խօսքդ,

Որ առնիր զբան հոգեւոր,

Խոնար էիր օրինաց

Հանապազ դու աղօթաւոր,

Թողիր անցաւոր աշխարհս,

Հրաւիրեցար առ Տէրն երկնաւոր:

 

ՊԱՂՏԱՍԱՐ ԴՊԻՐ

Բ/ԿԱ.

* * *

Կուզե՞ս որ ազնիւ կենաս,

Որ ամէն մարդ ըզքեզ սիրէ,

Դու հողի նըման կեցիր,

Որ ամէն ոք ըզքեզ կոխէ:

Տէմէք տիր քի՝

Իսթէրսէն ի ազիզ օլասըն՝

Քի հէր ատամ սէնի սէվէ,

Սէն դօփրաղա պէնկզէ քի՝

Հէր քիմսէ սէնի պասա:

 

* * *

Քան զերկաթն այլ ի՜նչ ամուր,

Որ կըրակն ըզն կու հալէ,

Դու ջըրի նըման եղիր,

Որ կըրակնի քեզնէ վախէ:

Տէմէք տիր քի՝

Տէմիրատէն փէք նէ՜ վար տըր՝

Քի աթէշ օնու էրիտիր,

Սէն սույա մէնէնտ օլ քի,

Տէմիր սէնտէն խէվֆ էտէ:

 

* * *

Թէ մեծ ու թէ փոքըր մարդ,

Մի՛ մըտներ դու հետն ի կըռիւ,

Ամէն մարդու մօտ ըզքեզ,

Համարէ կըտոր մի խըռիւ:

Տէմէք տիր քի՝

Էկէր պեօյիւք, էկէր քիւչիւք քիմսէ

Պիլէսինճէ նիզ էթմէ,

Հէր քիմէսնին եանընտն սէնի

Պիր չալը չեօփճիւղէզի սան:

 

* * *

Մարդուն ետեւէն բարի

Թէ խօսիս, խօսիր հանապազ,

Յերեսն ըզմարդ մի՛ գովեր,

Որ մէկ է գովելն ու տընազ:

Տէմէք տիր քի՝

Քիշինին արտընտան էյլիք

Սեօյլէրսէն, սեօյլէ՛ տայմա,

Եիւզիւնէ քիմսէյի էօյմէ,

Քի պիր տիր զէվգլէնմէկ իլէ:

 

* * *

Ջանա՛ դու որ քիչ խօսիս,

Շատ լըսես ու շատ իմանաս,

Լեղի ու զուր խօսքերու,

Շատ լըռես ու շատ դիմանաս:

Տէմէք տիր քի՝

Ճահտ էյլէ քի ազ սեօյլէյէսին՝

Չօգ իշիտէսին վէ չօգ աղնայասըն,

Աճը վէ պուհտան սեօզլէրէ,

Չօգ սապր էտիպ չօգ տայանասըն: