ՆՈՐ ԿՏԱԿԱՐԱՆ: Ամստերդամ, տպագրութիւն Ոսկան Երեւանցու եւ Կարապետ Անդրիանացու, տպ. Ս. Էջմիածնի եւ Ս. Սարգսի, 1668:

«Շնորհօք եւ օժանդակութ[եամ]բ Տ[եառ]ն մերոյ Յ[իսուս]ի Ք[րիստոս]ի աւարտեցաւ Նոր կտակարանս ի հայրապետութե[ան] Տեառն Յակոբայ Կաթուղիկոսի սրբոյ Էջմիածնի: Երկասիրութ[եամ]բ Նուաստ Ոսկանի Եպիսկոպոսի եւ բանի սպասաւորի երեւանցւոյ: Ի տպարանի աշակերտին իմոյ կարապետի բանի սպասաւորի բայց իմովք գրովք. իսկ արդեամբք երկոցունցս, եւ սրբագրութեամբ եւ սպասաւորութեամբ աշակերտի եւ հարազատի իմոյ յօհաննու սարկաւագի. որ բազմաւ ջանիւ հոգ տարեալ ծառայեաց: Ի թուոյ փրկ[չ]ին. 1668. ի յեօթներրորդում աւուր տօնի տօնախմբութե[ան] վերափոխման Տիրամօր Կուսի: յԱմսթելօտամում: քաղաքում. Ի թուոյ հայոց ռճժէ: Ի փառս Ք[րիստոս]ի:

Արդ հանդիպողացդ սմին ընթերցմամբ կամ ստացմամբ հայցեմ բազմաւ աղերսիւ անմեղադիր լինիլ սղալանացն, զի ըստ կարի ջանացաք ի սրբագրելն` թէ ըստ քերթողականի արհեստի` է թէ գրչութե[ան] արհեստի: Թէ առ լծորդս, եւ թէ առ հոլովս անուան եւ բայի. եւ թէ առ թիւսնոցունց առ նախադրութի[ւն]ս եւ առ պարագայս նոցունց եւ դիտաւորութի[ւն]ս. նաեւ ի ստուգաբանութի[ւն]ս աշխատեաւ` որոյ բուն նախագաղափար լեալ է իմով ձեռամբ գծեալ նոր կտակարան ըզկնի հեթմոյ թագաւորին ա[ստուա]ծաշունչ սրբագրութե[ան]ն գաղափար առ սոսայն հաւաստացուցիչ դաղմատականն պարզաբանող գաղափար` թէ առ բառս` եւ թէ բանս. զի մի երկբայական թիւրութիւն ինչ ի ներս անկցի. որպէս գոյ բռնանալ իմէջ գրոց մերոց ի գրչաց անհմտից եւ անվարժնց. զշան եւ զյոլովութի[ւն[ վարձուց միայն հոգացողաց մանաւանդ սակս սովորականաց յառաջեկութե[ան]ց ջատագովաց` եւ բնառեցելոց կրթմանց շաղակրատու[թ]ե[ան]ց զորս բովանդակ ի բացեղաք: Թէպէտ ուրեք-ուրեք ըստ տեղւոյն բերման եւ ըստ նախեացն դիտաւորութե[ան] բարւոք վարկաք. նաեւ ոչ իշխեցաք այլեւայլել. զի մի մեք մեզէն եպերեալք լիցուք»: 

ՏՕՄԱՐԱՑ ԳԻՐՔ: Ամստերդամ, տպագրութիւն Ոսկան Երեւանցու, տպ. Ս. Էջմիածնի եւ Ս. Սարգսի, 1668:

«Ժտեմք յընթերցողացդ անմեղադրելի առնել զմեզ ի սղալանացն, զի ոչ ի բազմաց օրինակաց ստուգեցաք` վ[ա]ս[ն] զի ոչ գտանէին աստ. այլ ի միոյ օրինակէ որ ինչ գրեալ էր փոխադրեցաք աստ. ո[ր]պ[էս] եւ խնդրեալ եղեւ յոմանց» (էջ 223):