ՏԱՐԵՑՈՅՑ ԵՒ ՏՕՆԱՑՈՅՑ: Թարգմ. ` Յովհաննէս Կոստանդնուպօլսեցու: Լիվոռնո, 1671-1672:

«Շնորհիւ եւ ողորմութեամբն Ա[ստուածո]յ ամենակալի. աւարտեցաւ գրքուկս փոքրիկ. որ կոչի տարեցոյց եւ տօնացոյց Գրիգորեան: Ի թուին փրկչին. 1672 մարտի 28 եւ ըստ հայոց 1121 եւ մարտի 18: Արդեամբք եւ գոյիւք տ[եառ]ն Ոսկանայ ա[ստուա]ծաբանի վարդապետի եւ երկրորդի թարգմանչին հայոց: Եւ մատակարա[ր]ութ[եամ]բ քեռ որդւոյ Սաղօմոնի: Ի պարծանս եւ ի փառս մեծագոյնս Ա[ստուծո]յ Ամէն»: 

ՍԱՂՄՈՍԱՐԱՆ: Մարսել, տպագրութիւն Ոսկան Երեւանցու, տպ. Ս. Էջմիածնի եւ Ս. Սարգսի, 1672:

«Շնորհիւ ամենազօրին Ա[ստուծո]յ եւ ողորմութ[եամբ] աւարտ եղեւ գրկուկիս փոքրատփի որ կոչի սաղմոսարան. աշխատութ[եամ]բ եւ ծախիւք Ոսկանին վարդապետի երեւանեցւոյ. քա[ն]զի բազմակերպի աշխատեցայ` նախ ի նախագաղափարսն. զի ոչ միաբանէին ընդ միմեանս` այլ այլիմն յայս փաղափարս էր. եւ այլ իմն ի միւս գաղափարն. վ[ա]ս[ն] որոյ յոյժ աշխատութ[եամբ] գրեցաւ. բայց այսքան գոյր զի զդաղմտացւոցն եւս առընթեր ունեաք ընդ որոյ համաձայնեցաւ զայն եդաք իբրու վկայ ստուգութե[ան]. Իսկ ըստ գրչութե[ան] արհեստի, որքան կար մեր էր ջանացաք իսկ ըստ քերականու[թ]ե[ան] ոչ կարացաք ո[ր]պ[էս] արժանն էր ուղղագործել. բացի իւր[եան]ց աւելորդաց` որք ի բազում տեղիս եղեալք գոհ, որպիսի է որոց բնակութի[ւն] ի քէն է. որոց ուստերք ո[ր]պ[էս] նորատունկք, եւ այլք յոգունք: Քանզի գիտեմ. զի փոխանակ շնորհակալութե[ան]ն պարսաւանս բարուրեն. ոչ գիտելով զարհեստս քերականութեան` ոչ կարեն եւ զաւելորդ նոցին գոլն իմանալ, ոչ իմանալով ոչ դնեն ինքեանց զպակասութիւն. այլ զմեղադրանս վերաբարդեն` զայլայլօղս բառից` եւ զաղարտօղս նախնեացն յունից ասելով` իսկ ինքեանք ոչ զմասունս բանի գիտեն, եւ ոչ զպահանջմունս նորին: Իսկ մեր զայս գիտելով ամենեւին զանցարարք յարհեստէ քերականութե[ան], եւ ո[ր]պ[էս] կայր յօրինակն այնպէս եդաք. բայց բուն օրինակ է սորին Ա[ստուա]ծաշնչոյ օրինակն. իսկ այլքն մասամբ ինչ առեդելք գոն. ուրանօր յԱ[ստուա]ծաշնչոյ օրինակն երեւեալ է խորթ շարադրութի[ւն], ի միւսոցն եմք առե[ա]լ` մանաւանդ համաձայնելով դաղմատացւոց: Արդ` որք օգտիք ի սմանէ զպտուղ ինչ մխիթարու[թ]ե[ան] ընդունիք` Տ[եառ]ն շնորհ. իսկ որոց դժպատեհ թուի արարեալս մեր` ներեսցէ, եւ զմեզ անպարսաւս արասցէ. ք[ան]զի կար մեր այսքան զօրեաց [ա]ռ[ա]ջածել:

Նաեւ յիշել մաղթեմ իմ Զաւետիսն, որ է պատճառ եւ աշխատաւոր ապարանիս. նա է զեղբայրն իմ զհանգուցեալն ի Ք[րիստո]ս զՅովանէս. զի ես ն[ո]ր[այ] ընչիւքն մտի յայս գործարանս ահա այս տասն ամ է` զի դեռ ն[ո]ր[այ] դրամն ներ գործարանումս է. նաեւ զծնօղս նոցունց զԹորոսն, եւ զԳօհարազիզն, եւ զայլ արեանառու մեծաւորս: Նաեւ զՍողոմոնն զքեռ որդի նոցունց. եւ զՄատթէոս տիրացուն շարադրօղ գրոց: Եւ ոյք յիշէք յիշեալք լիջիք ի Ք[րիստոս]է Ա[ստուծո]յ. այժմ եւ յաւուրն աներեկի. Ամէն: Հայր մեր»: