Յաղագս
Հայր
մարդպետին,
որ
տայր
կոտորել
զազգս
նախարարացն
Հայոց:
Բայց
յայնմ
յանմիտ
թագաւորութեանն
ժամանակի
ոչ
միայն
թշնամիք
թշնամեաց,
այլ
եւ
բարեկամք
բարեկամաց
եւ
ընկերք
ընկերաց
դաւաճանութիւնս
մատնութիւնս
սկսան
յարուցանել
ի
մէջ
հայաստան
երկրին,
եւ
բեւր
ազգի
ազգի
թշնամութիւնս
գործէին:
Վասն
զի
անկաւ
ի
նոսա
խռովութիւն
ի
տեառնէ,
այս
պղծութեան
եւ
ոգի
մոլորութեան.
զի
նախ
միմեամբք
քանդեալք
աւերեցան
վասն
անօրէնութեան
իւրեանց:
Բայց
քան
զամենեսին
աւելի
այր
մի
անօրէն
եւ
այսամուտ,
որ
աւելի
ընդ
ազգս
նախարարացն
գրգռէր
զթագաւորն
Տիրան:
Այս
ինքն
որ
ունէր
զպատիւն
մեծի
մարդպետութեանն,
այր
ներքինի`
չարասիրտ
չարախորհուրդ
չարագործ,
որում
Հայր
կոչէին:
Զբազումս
ի
նախարարացն
ետ
քսութեամբ
առանց
վնասու
կոտորել,
եւ
խանգարեաց
զմեծ
տէրութիւն
թագաւորութեանն:
Մանաւանդ
աւելի
զերկու
տոհմսն
զաւագս
տայր
իւրով
չարախօսութեամբ
հանել
ընդ
սուր,
եւ
անունդ
առնել
միահաղոյն
զտոհմսն
Ռըշտունեաց
եւ
զտոհմն
Արծրունեաց.
բառնային
ի
միջոյ
առանց
ամենայն
վնասու
եւ
յանցման,
մինչ
անգամ
եւ
զէգսն
կոտորեցին
ազգացն:
Յայնմ
ժամանակի
ի
գայթակղի
գտանէին
ի
դայեակս
մանկունս
փախստեայս,
զՏաճատ
որդի
Մեհընդակայ
ըռըշտունւոյ.
եւ
միւս
եւս
Շաւասպ
որդի
Վաչէի
արծրունւոյ.
տղայք
ստնդիայք,
զոր
ածին
առաջի
թագաւորին:
Իբրեւ
տեսանէր,
տայր
հրաման
հանել
փողոտել
զմանկունսն.
զի
նոքա
եւեթ
ճետք
մնացեալ
էին
յազգացն:
Եւ
անդ
դիպեալ
Արտաւազդ
եւ
Վասակ,
արք
ի
մամիկոնեան
տոհմէն,
որք
էին
զօրավարք
ամենայն
զօրացն
Հայոց,
որք
յարուցեալք
անկան
ի
վերայ
մանկանցն
տղայոց,
մէն
մի
յանթի
հարեալք`
ի
դուրս
գնացին.
զէնն
ի
վեր
առեալք,
կռուոյ
պատրաստէին`
ի
վերայ
այնց
մանկանց
մեռանել:
Զի
թէպէտ
եւ
սնուցանէին
նոքա
զորդին
զարքային
զԱրշակ,
սակայն
զչարեալք
ընդ
գործ
ժամանակին`
թողին
զսանն
իւրեանց
զԱրշակ,
եւ
գնացին
ի
բաց
ի
բանակէն
արքունի:
Եւ
չոգան
յաշխարհն
իւրեանց
յամուրս
Տայոց.
եւ
անդ
նստան
ամս
բազումս
ընտանեօք
իւրեանց,
եւ
թողին
զայլ
զտուն
իւրեանց:
Եւ
սնուցանէին
զայն
մանկունսն,
զՇաւասպն
եւ
զՏաճատ.
եւ
ետուն
նոցա
զդստերս
իւրեանց
ի
կնութեան,
ուստի
դարձեալ
միւսանգամ
ազգն
այն
սերեցան.
եւ
ոչ
խառնէին
նոքա
ի
խորհուրդս
Հայոց
մինչեւ
ի
բազում
ամս:
