Յաղագս
թէ
զիարդ
արշաւեաց
արքայն
Արշակ
յերկիրն
Պարսից,
եւ
քանդէր
եւ
հարկանէր
զբանակն
Շապհոյ
արքային
ի
Թաւրէշ:
Ապա
զօրաժողով
լինէր
Արշակ
արքայ
Հայոց,
եւ
կուտէր
առ
ինքն
զօրս
բազումս
իբրեւ
զաւազ
բազմութեամբ,
եւ
խաղայր
ի
վերայ
աշխարհին
Պարսից:
Ապա
առնոյր
Վասակ
զգունդն
Հայոց,
եւ
զՀոնսն
հանդերձ
Ալանօքն
կոչել
յօգնականութիւն,
եւ
հասանէր
դիմէր
յօգնականութիւն
թագաւորութեանն
Հայոց
ի
վերայ
Պարսից:
Այլ
թագաւորն
Պարսից
հանդերձ
ամենայն
իւրովք
զօրօքն
ի
ժամանակի
անդ
յայնմիկ
քանզի
եւ
նա
խաղացեալ
գայր
ի
վերայ
Հայաստան
երկրին
ընդդէմ
սոցա,
ապա
սոքա
փութացեալք
հասանէին
յԱտրպատական,
եւ
գտանէին
զբանակն
արքային
Պարսից
ի
Թաւրէշ
բանակեալ:
Հասանէր
Վասակ
սպարապետն
հանդերձ
քսան
բիւրուքն,
անկանէր
ի
վերայ
բանակին
Պարսից:
Միաձի
ճողոպրեալ
թագաւորն
փախչէր,
եւ
առնուին
յաւարի
զամենայն
կարաւանն
Պարսից.
եւ
զամենայն
զօրս
Պարսից
բազմութեանն
կոտորեցին,
եւ
առին
աւար
բազում
ի
բանակէն`
զի
ոչ
գոյր
նոցա
թիւ:
Ասպատակ
տուեալ
առնուին
զամենայն
Ատրպայական
երկիրն.
քանդեալ
բրէին
զերկիրն,
մինչեւ
ի
հիմանց
կործանէին.
եւ
խաղացուցանէին
զգերութիւն
երկրին
քան
զաստեղս
բազմութեամբ:
Եւ
զամենայն
զայր
երկրին
հանէին
ընդ
սուր.
եւ
ինքեանք
զգուշացեալք
սահմանօք
երկրին
իւրեանց,
պահ
արկեալ
պահէին
մեծաւ
զգուշութեամբ:
