Պատմութիւն Հայոց

Յաղագս եպիսկոպոսացն, որ երեւելիք էին յայնմ ժամանակի ի մասինն յաշխարհին Խոսրովու յերկրին Հայոց` որ ընդ Պարսից ձեռամբ էին. նախ վասն վարուց Զաւինայ:

Եւ էր Զաւէնս այս անուանի զաւակ Աղբիանոս եպիսկոպոսի ի գեղջէ Մանաւազկերտոյ. էր սա բարոյիւք այր չարարար, խիստ եւ նախանձոտ: Բայց սակայն կրօնս մի, զոր եդ յիւրում ժամանակի. զի ամենայն քահանայից ուսոյց առնել հանդերձ զինուորաց: Զի թողին զկրօն առաքելական եկեղեցեացն, սկսան գնալ ըստ իւրեանց մտաց. զի ոչ ըստ կրօնիցն ագանէին քահանայքն զպճղնաւորն, որպէս օրէն էր ի բնէ, այլ սկսան զխոտորկտուրսն ի վերայ ծնգացն ունել: Եւ զարդարէին զհանդերձս իւրեանց պէսպէս նարօտօք, եւ սիգային որպէս ոչ վայել էր. եւ զմորթ մեռելոտիս գազանացն քահանայքն անխտիր ագանէին, որ ոչ վայել էր: Եւ ինքն Զաւէնն աթինեալս եւ զտապակեալս զժապաւինեալս նարօտօք ագանէր, զսամուրենիս եւ զկնգմենիս եւ զգայլենիս ագանէր. եւ աղուեսենիս զանձամբ արկեալ, անխտիր ի բեմ ելեալ նստէին: Որկորստութեամբ ագահութեամբ անառակութեամբ կայր Զաւէն զամենայն աւուրս կենաց իւրոց. եւ սա կալաւ զտեղի զամենայն աւուրս կենաց իւր ամս երիս: