Յաղագս
գլխաւորին
եպիսկոպոսին
Ասպուրակայ:
Եւ
էր
գլխաւոր
եպիսկոպոսաց
Հայոց
Ասպուրակ.
այր
սուրբ
եւ
բարէպաշտօն,
երկիւղած
յԱստուծոյ
եւ
ի
մարդկանէ:
Բայց
ոչ
ինչ
կարէր
յանդիմանութեամբ
խօսել
ընդ
ումեք.
այլ
ինքն
ի
լռութեան
էր
եւ
ի
համեստութեան
ի
զգաստութեան
ի
պարկեշտութեան.
ի
պահս
եւ
յաղօթս
յամենայն
ժամ
աղաչէր
զԱստուած:
Բայց
ի
հանդերձն
զգենլոյ`
ըստ
կրօնիցն
Զաւինայ
գնայր
նա.
ագանէր
ղամղայեալս
եւ
ժապաւինեալս:
Բայց
էր
սա
այր
քաղցր
եւ
խոնարհ,
բարերար
եւ
մարդասէր
զամենայն
աւուրս
կենաց
իւրոց: