ԳԼՈՒԽ
ԻՆՆԵՐՈՐԴ
ՎԱՍՆ
ՅԱՆՁՆԱՌՈՒԹԵԱՆ
1.
Յանձնառութիւն
բանից
լինի
երկու
կերպիւ.
մինն`
ինքնայօժար
յանձնառութեամբ,
միւսն
շրջաբերութեամբ
բանից
յայտնօղ
ճշմարտութեան:
2.
ԻՆքնայօժար
յանձնառութիւն
է
այն,
յորժամ
ոք
ի
խղճմտանաց
իւրոց
հարկաւորեալ
խոստովանիցի
զճշմարիտն`
առանց
ստիպելոյ
եւ
ահացուցանելոյ
ումեք,
եւ
ընդունիցի
պարզաբար.
եւ
այս
կերպս
բարեգոյն
է,
քան
զամենայն
կերպ
ապացուցութեանց,
զի
յայնմհետէ
ոչ
խնդրի
եւս
երկար
քննութիւն
եւ
ապացուցութիւն
բանից:
3.
Միւսն
կերպն
է
այսպէս.
յորժամ
ոք
յայտնի
թաքուցանէ
զճշմարտութիւն,
սակայն
շրջաբէրութեամբ
հանգամանաց
բանից
երեւի
ստութիւն
նորին.
քանզի
ստութիւն
ոչ
ունելով
ճշմարիտ
եւ
հաստատ
հիմն`
բազմիցս
ստասացն
փոխարկէ
զխօսս
իւր:
Ուստի
դատաւորն
ի
ստախոսութենէ
եւ
ի
բանից
նորին
կարէ
գտնել
զճշմարտութիւն,
եւ
այսպիսի
պատահմանն
բազում
անգամ
կարէ
դատաւորն
եզրակացուցանել
զվճիռ
իրաւանց`
յորժամ
ամենայն
ասացուածքն
իցեն
գրով.
իսկ
եթէ
լեզուաւ
ասացեալ
իցէ`
յետ
այնորիկ
դարձեալ
փոխարկեսցէ
զբանս
իւր,
ուստի
ոչ
է
կարելի
առնել
ի
վերայ
բանից
նորին
եզրակացութիւն
վճռոյ: