Քերթուածներ

ԱՆԿԵԱԼ ՀՐԵՇՏԱԿՆ

Մինչ քերովբէք լուսազդեցիկ`

Մերթ ծնրադիր, մերթ պարանցիկ,

Անվերջալո՜յս գաւառաց մէջ

Ի զմայլ ըզՏէր` ըզԼոյսն անշէջ,

Պաշտէին յար աչք համբարձիկ,

Նոցանէ մին յետադարձիկ,

Հայրենաբաղձ զերդ տարագիր,

Ձըգէր հայեացք ի վայր յերկի՜ր։

Երկնաւորաց յաւերժաձիգ

Երանութիւնն անդրադարձիկ`

Տաղտուկ առ ա՛յն ազդէր հրեշտակ,

Որ կեալ ըղձայր երկընքին տակ։

Պաղատագին ակնարկ մը ձիգ

Նետեց առ Գութն համազդեցիկ,

Որ ասուպի մ՚ուղւոյն վրայէն

Սահեցուց զայն ո՛ւր ցաւք ցեցք են։

-------------------------

Երբ հըրեշտակն երկնընկեցիկ

Վըշտաց բեռին տակ ժամըս ձի՜գ

Հեծէ՜, յերկինս աչք մը փայլի,

Աչք աղուագոյն, արտասուօք լի։

Գութն է… որուն ակնարկ մը ձիգ

Յերկրէ ուղղի պաղատասիկ.

«Գութ, թո՜ղ զիս աստ, ուր նո՛յն իսկ ցաւ,

Ձանձրոյթ` հրապոյր ունին անբա՜ւ…։

(Մասիս, 10 Մարտ 1892)