ԿՈՅՐ
ՊԱՊՈՒԿԸ
(ՍԻՐՈՅ
ԹԱԽԾԵՐԳ)
Ա՜հ
եթէ
նուագահան
ըլլայի
եւ
սիրոյ
երգերս
եղանակէի՜։
Քրտինքս
սրբող
միայն
հերաց
Համար
ճակատըս
թափեց
քիրտ.
Բուրումն
այն
սուրբ
քրտանց
Մընաց
միայն,
եղո՜ւկ,
յիմ
սիրտ.
Խնկեալ
թափուր
ժամ
մ՚է
իմ
սիրտ…
Խօսքերս
երգող
միայն
շրթանց
Համար
շրթունքս
ունեցան
երգ.
Արձագանգը
միայն
մընաց
Երգոցն
յիմ
սիրտ
իբրեւ
ողբերգ.
Նըւագահոս
սիրտս
է
խոր
վէրք։
Արտասուքներս
ծըծող
շրթանց
Տըւին
միայն
շրթանցս
համբոյր.
Պատկերն
աչաց
սեւ
լոկ
մընաց,
Եղո՜ւկ,
սակայն
չը
գիտեմ
ուր.
Արտասուքէ
աչքս
եղան
կոյր…
(Մասիս,
1
Դեկտ.,
1906)
