Քերթուածներ

ԹԱՇԿԻՆԱԿՆ

Դարձեալ ձեռքըդ թաշկինակ կայ,

Եւ այս անգամ լայն, ճեփ ճերմակ,

Բոլորաձեւ զերդ լուսընկայ,

Պարիկի՜ մ՚է գոգցես վերմակ։

Մեծ է թէեւ, այլ յոյժ նըրբին.

Հանճա՞րդ է նա յոստայն փոխուած.

Մատունքդ եզերքն անոր շրջին,

Գոգցես դաշնակ մ՚է նա կախուած։

Այլ թաշկինակն ոչ ունի բառ.

Յիւր ծալսն ասեղդ ոստոստ խաղայ.

Դաշնա՜կն, այն է` բերանդ անճառ,

Մե՜ղր ի շըրթանցդ յիմ սիրտ տեղայ։

Բաբէ՜, սակայն, սրտէս խորշի՜

Մեղրն, եւ կամ հոն լուծուի յարտսուս.

Տո՛ւր ինձ ճերմակ, լայն, բոլորշի

Թաշկինակդ այդ, Սէրս, այլ ո՛չ Յոյսս։

(Մասիս, 5 Յունուար, 1907)