ՏԱՓԱՆ
Տափա՛ն
տափնէ,
կոշտերն
հարթէ,
Թաղէ
ցաներն
հողին
մէջ.
Ցորենն՝
ոսկի,
սերմն
յակինթ
է՝
Երբ
միանայ
հողին
գէջ:
Տափա՜ն,
թեւերըդ
տարածէ,
Գրկէ
արտերը
յուռթի.
Հունտն
այսօրուան՝
վաղը
հունձ
է՝
Երբ
գուղձին
տակ
կ'անհետի:
Տափա՛ն,
ըմբոստ
խութը
փըշրէ,
Գոցէ
վէրքերը
խոփին.
Հերկն
աննըւաճ
ալիք
մըն
է՝
Զոր
կ'անդորրես
դուն
հեշտին:
Տափա՛ն,
տափնէ,
կոշտերն
հարթէ,
Փակէ
բերանն
ակօսին՝
Ուր
ամէն
մէկ
ցորեն
սաթ
է.
Թող
սարեակներ
չը
տանին:
Տափնեց
տափանն,
հարթեց
կոշտեր,
Յըղկեց
անդերը
անհուն…
Այժմ
հողին
տակ
կ'ուռին
հունտեր՝
Ինչպէս
ծիծերն
ուլերուն: