Հացին երգը

ՍԱՅԼԵՐԸ

Գիւղին ճամբայէն սայլերը կ'երթան
Հունձքով բեռնաբարձ:
Մայրամուտին մէջ շարժուն բուրգեր են՝
Ճաճանչներ հագած:

Թխադէմ տղաներ, դէզերուն վըրայ,
Կը խըթանեն մերթ
Մեծղի եզերուն կողը սըրսըփուն,
Կողը լուսաշերտ:

Գոմէշներ, յամառ, ետեւ կարկառած
Իրենց մութ լեզուն՝
Կը քանդեն որան՝ որ կը հեղեղուի
Իրենց նուսերուն:

Ցորեններ ի լիւղ պերճ արիւնին մէջ
Իրիկնադէմին՝
Նոր պըսակ կ'ըլլան պըսակին վըրայ
Անոնց եղջիւրին:

Ճամբան, արտերէն կալերը մինչեւ,
Կը ծըփայ հասկով՝
Զոր ուշ մընացած հաւեր կը քըրքրեն
Զըւարթ կըտուցով:

Ճամբան խարտեաշ է, կարմիր է ճամբան,
Որուն եզերքին
Արիւն կը ծորէ չափազանց հասուն
Փոշոտ մորենին:

Սայլերը կ'երթան, անդորրութեան մէջ
Աղաղակելո՜վ…
Կը տանին արեւ, հըրդեհ կը տանին
Հըսկայ դէզերով:

Կը տանին հեղեղն ահա լեռնացած
Քըրտինքի, Յոյսի,
Որ լուծեն մինչեւ անիւներուն վրայ
Առատ կը հոսի:

Կ'երգե՜ն տըղաներ, խըթանելով միշտ
Կողը եզերուն…
Ջինջ անհունին մէջ զիրենք կ'օրօրէ
Ցունցը դէզերուն:

Կ'երգեն ճըպուռին, մանգաղին նըման,
Կ'երգեն հովի պէս,
Մինչ հասնին կալերն, ու հոն տարածեն
Հունձքը ծովի պէս: