Խրատք

ԺԴ .
1 Վասն սափորոցն եւ նոցա կահիցն։
       2 Արի, ասէ Աստուած ցԳեդէոն. առ զպատանեակն զՓառայ, եւ էջ ի բանակն Մադիամու գիշերի, եւ լուիցես անդ բանս յաւգնականութիւն անձին քո։ 3 Մաւտ անդր մերձեցեալ Գեդէոնի պատանեկաւն հանդերձ ի թիւ մի յիսներորդացն դասուց` պահանորդ պահանորդի մի զգիշերային տեսիլն պատմէր։ 4 Երազ տեսանէի, ասէ. նկանակ մի գարեղէն հոլո՛վ գայր հասանէր, ասէ, հարկանէր զխորանն Մադիամու, եւ անդէն կործանէր։ 5 Եւ որ լուաւն` վաղվաղակի զմեկնութիւն երազոյն ասաց. Ոչ է այն ա՛յլ, ասէ, բայց սուրն Գեդէոնի որդւոյ Յովասու. ի ձեռն նորա մատնեաց ուրեմն Աստուած զմադիանացիսն։ 6 Եւ է՞ր ի գարեղէն նկանակ առակեցան նոքա։ 7 Գարի անասնոց կերակուր է. գոյ եւ ի մեզ անասուն մասն. բոլոր հողեղէն բնութիւն մարմնոյս անասնական մասունք են. վասն զի ի միոջէ հողոյ ստեղծեալ եմք մեք եւ անասունքն, եւ եկամուտ անմահութեամբն առաւելեալ եմք քան զնոսա։
       8 Հրաման ետ Գեդէոն եւ ասէ. Հա՛պա , ժիր կացէք, զի յայսմ գիշերի մատնեաց Աստուած զՄադիամ ի ձեռս մեր։ 9 Զայս ասէր, եւ առ իւրաքանչիւր սափորն որ ի ձեռին դնէր` եւ ի նմին ճրագ մի անշիջանելի կառուցանէր, որպէս զսափորն ի ձախումն եւ յաջումն զփողն։ 10 Եւ որով զինու զնոսայն վառեաց, նովին եւ ինքն կազմեցաւ. բայց յառաջ խաղաց ինքն քան զնոսա, վասն զի գեր ի վերոյ է երրեակ թուոյն։ 11 Ընդ իս հայեսջիք, ասէ. յինէն աւրինակ առջիք։ 12 Զայս ասէր, եւ ի նմին ի բանակ թշնամեացն իջանէր, ուժով մեծաւ փող հարկանէր ի ձայն եղջիւր փողոյն։ 13 Սոյնպէս եւ երեք հարիւրքն յերից կողմանց զբոլոր բանակն ի մէջ առեալ պատեցին. զսափորսն խորտակեցին, եւ զճրագունսն յաջ ձեռն առեալ ` ձախովն զփողսն հարկանէին. այր յիւրաքանչիւր տեղւոջ անցեալ կայր իբրեւ զբոց բորբոքեալ. անդադար փող հարկանելով` զամենայն բանակն ի դղորդումն կացուցանէին։ 14 Առանց ոտից ուրուք հասանելոյ եւ ձեռին մերձենալոյ` ամենայն վրանք եւ խորանք յերկիր կործանեցան. այր զսուր ի վերայ ընկերի իւրոյ իջուցանէր. սկիզբն արարեալ ի միջում պահու մինչեւ ցառաւաւտն զմեծ մասն բազմութեան բանակին անձամբ զանձինս իւրեանց կոտորէին։ 15 Իսկ Գեդէոն եւ երեք հարիւրքն ընդ տեղիս կալով` զփողսն հարկանէին, գոչէին խիզախէին եւ ասէին. Հա՛պա, սուր յաղթութեան Տեառն Աստուծոյ եւ Գեդէոնի։
       16 Արարուած խեցեղէն սափորոյն ի հողոյ է, եւ վառումն անշէջ ճրագացն ի հրոյ եւ ի պատրուգէ, եւ ձայն եղջիւր փողոյն` աւդով եւ կենդանական շնչով մարդոյն, եւ երեքեան սոքա ի մերում բնութեանս բաղկացեալ գոյանան։ 17 Արդ այն որ ապականեցաւ ի մեղաց` ի մարմնոյս գոյացութիւն հողեղէն մասն, իբրեւ զանթուրծ աման անպիտան եղեալ խորտակեցաւ։ 18 Որպէս ճրագն ի սափորին` եւ սա ընդ ապականացու մարմնովս անյայտ եղեւ։ 19 Սոյնպէս եւ բանական հնչումնդ ոչ տայր ձայն յերկինս յերկրէ. վասն զի ի մեղաց անտի ապականեալ խանգարեցաւ մարմնաւոր գործին. իբրեւ զհող անբան եւ անմռունչ անկեալ դնէր ի մարդոյս բնութիւն ընդ ոտիւք մահու. ոչ յանդորրութեան գոհանալ մարթէին զԱստուծոյ, եւ ոչ ի նեղութեան պաղատել առ նա։ 20 Իսկ մերոյ բնութեանս ճշմարտութեամբ առ ի մկրտութիւն մերոյս տեսանի։ 21 Անթուրծ սափոր ի ջրոյ թրջի. իսկ մեր անթրծութիւնս անդ թրծի, եւ թանձրութիւնս անաւսրանայ հարստութեամբ, եւ ճրագն որ ի սմա` լուցեալ բորբոքի։ 22 Եթէ միայն ի տեղւոջն հաստատեալ կայցեմք` լուցեալ անշիջանելի իմացական ճրագաւն, ինքն անձամբ զանձն հարկանէ թշնամին մեր, եւ խափանեալ լինին պատերազմունք նորա ի մէնջ։ 23 Որպէս եւ ինքնասաց ձայն Աստուծոյ յայտ առնէ ի սուրբ յիշատակարանին . Եթէ սատանայ զսատանայ մերժէ , յանձն իւր բարժանեցաւ , անցեալ ուրեմն է տերութիւն նորա ։ 24 Եւ ճշմարիտ առակաւք յայտ առնէ. տուն եւ թագաւորութիւն որ յանձն իւր բարժանի, ոչ կարէ կալ հաստատուն։
       25 Ապա խաւսել սկսաւ Գեդէոն եւ ասէ. Խնդրեցից եւ ես ի ձէնջ խնդրուած մի, եթէ տացէք ինձ. այր իւրաքանչիւր ի զաւրականիդ եկեսցէ առ իս, բերցէ գինդ մի ոսկի։ 26 Ասեն ամենեքեան. Ահաւասիկ տամք։ 27 Տարածեցին բաճկոն մի մեծ, եւ բերին այր իւրաքանչիւր գինդ մի եւ ընկենուին ի շեղջակոյտ անդր. եւ եղեւ շեղջակոյտ գնդացն` ոսկւոյ լտերս իբրեւ հազար եւ եաւթն հարիւր։ 28 Եւ առ ինչ արդեաւք զգինդսն մեծարգոյ համարեցաւ քան զամենայն։ 29 Յայտնի է եւ ոչ կարեմք թագուցանել . յորժամ գինդք ձաւնեալք զականջաց կախիցեն կամ զարանց կամ զկանաց, լսելիք մարդոյն պղծելով պղծեցան ի շարժել գնդացն. զոր Տէր գնդացն յիշէ, որում ձաւնեցանն։ 30 Յորժամ դուռն լսելեացն խարխարեցաւ, բոլոր բնութիւն մարմնոյն աւերեցաւ, ընդ նմին եւ հոգիքն խարխարեցան։ 31 Մի լսելիք են բարւոյ եւ չարի. դատաւոր ընտրող միտքն լինին եւ վարդապետ ի ներքս անդր։ 32 Կողոպտեաց եհան զգինդս նոցա, ընդ նմին եւ սրբեաց զայլանդակ լսելիս նոցա։
       33 Սուր եկի արկանել յերկիր . ոչ կոտորել ասաց Տէրն , այլ քակել զայր ի հաւրէ եւ զդուստր ի մաւրէ . եւ (եղիցի տանուտեառն ) թշնամիք ` ընտանիք իւր ։ 34 Աստուածային սուրն զմեղացն կապանս կտրեաց, եւ քակեաց զմեզ ի նոցանէ։ 35 Հայր եւ մայր կարդացաք քարի եւ փայտի, այլ եւ պաշտեցաք եւս. այսուհետեւ ոչ նոյնպէս անուանեմք, այլ ի պէտս հրոյ եւ շինուածոյ մեզ ծախեմք։ 36 Եւ այսպէս փոխանակ պատուոյ թշնամանեմք եւ անարգեմք զնոսա։