Խրատք

Գ
       Դարձեալ յետ այսր ամենայնի կատարման եւ թաղումնն Յիսուսի ընդունի անշուշտ վկայութիւն յազգէն Հրէից. զի միաբանեցին ամենեքեան վկայք մահու որդւոյն Աստուծոյ, այլ ոչ ամենեքեան միաբան կցորդք կենաց նորա ։ 2 Եկն, ասէ, Յովսէփ այր արդար, ազատ ըստ բնութեան, եւ մեծատուն ըստ աշխարհի. ի մարդկանէ ծածկութեամբ, եւ յԱստուծոյ յայտնապէս ։ 3 Սա ոչ միայն ի չարութեան գործս նոցա ոչ գտանի, այլ եւ ոչ ի խորհուրդս ամպարշտութեան նոցա ։ 4 Եւ արդ տես զառնն քաջութիւն. ի ժամուն յորում ամենայն ոք միաբանեալ էր եւ ի բաց կացեալք յԱստուծոյ, սա միայն վառեցաւ ի ծածուկ զինուք առաքինութեան, եւ ա՛ռ իւր զբազմագունդ զաւրացն հաւատոց. քաջալերեցաւ յանձն իւր, եւ յառաջ քան զմտանելն ի պատերազմ ետես զյաղթութիւնն` եթէ լինիմ պատերազմակից Աստուծոյ եւ յաղթեմ մարդկան ։ 5 Բայց գիտեմ, զի ոմանք լսելով զայս` ոչ ինչ զարմանան ի վերայ բանիցս ասացելոց. եւ այս է սովորութիւն անփորձ մտաց ։ 6 Մի՛ դու, եղբայր, զայս փոքր ի շատէ ինչ համարիցիս. քանզի ահագին էր տեղին եւ երկիւղագին ժամն, եւ կասկած մահու ի վերայ այնորիկ` որ իշխէր ասել եթէ յարդարութեան մեռաւ այրն. ոչ միայն յաղաւթիցն հանէին զնա քահանայքն, այլ եւ քան զաւազակս չարամահ սպանանէին ։ 7 Նա եւ աւետարանագիրս ոչ դուզնաքեայ պատմէ զառնս լաւութիւն, այլ ուժգին եւ մեծապէս։
       8 Եկն , ասէ , Յովսէփ արեմաթացի . համարձակեցաւ եմուտ առ դատաւորն , եւ խնդրեաց զմարմինն Յիսուսի ։ 9 Իբրեւ լսիցես զհամարձակեցաւն, մի՛ դուզնաքեայ համարիցիս, այլ ոգւով եւ մարմնով ճգնութիւն. ոգւով, զի մեծապէս հաւատք պիտոյ էին ի ժամուն. քանզի ոչ իբրեւ զմարմին մարդոյ լոկոյ բառնայր, այլ իբրեւ զմարմին որդւոյ Աստուծոյ ։ 10 Դարձեալ ըստ մարմնաւոր կարգի ոչ միայն ի ժողովրդենէն էր նմա երկիւղ մահու, այլ եւս առաւել ի դատաւորէն եւ ի սպասաւորաց նորա. քանզի ածէին զմտաւ` եթէ զի՛նչ են խնդիրք առնս այսորիկ. զայր մի` որ յայնչափ բազմութենէ վկայեցաւ եթէ մահապարտ է, որ եւ ըստ աւրինի յանցաւորաց խաչեցաւ եւ մեռաւ, եւ սա եկեալ իբրեւ զանյանց եւ զանմեղ ի զուր մեռեալ` զմեծ եւ զճշմարիտ վկայ Աստուծոյ խնդրէ. գուցէ վաղիւ եւ ի մեր վերայ հասանիցէ պատիժ պատուհասի։
       11 Զայս ամենայն զմտաւ ինչ ոչ ած այրս այս. այլ որպէս յառաջ հաստատեալ էր ի ճշմարտութիւնն Քրիստոսի, եւս առաւել ի մահուն հաստատուն եկաց ։ 12 Եւ բարձեալ զմարմինն Յիսուսի, պատէ ոչ ճեպով եւ վարկպարազի, այլ յոյժ խորհրդով եւ զաւրութեամբ ի կտաւս սուրբս եւ պատուականս, եւ զմուռս բազումս հանդերձ անուշահոտ խնկովք. եւ այս ոչ արտաքս քան զնախախնամութիւն Հոգւոյն Սրբոյ լինէր ։ 13 Նա եւ զոսկին զոր յառաջ ընկալաւ ի մոգուցն, փոխանակեաց ի ձեռն պատկերակերպ դահեկանին, ասելով ցորդիս ժողովրդեան. Յորում կայսեր կերպարանդ գտանի, այդ նմա անկ է. իսկ յորում իմ կերպարան երեւի, այն իմ է ։ 14 Քանզի մարդիկ` որ են յիշխանութեան, անդրիս կանգնեն յանուն իւրեանց, եւ զդէմսն նկարեն ի դահեկանի, զի ի ձեռն պատկերագիր նկարուն ոսկին մեծարեալ եւ յարգեալ լինի յաշխարհի ։ 15 Ես զիմ պատկերս կենդանի ի կենդանի դէմս մարդոյ նկարեցի. եւ ոչ ոք բերէ յաշխարհի զնմանութիւն Աստուծոյ, բայց միայն մարդ. ոչ ումեք երեւի Աստուած, բայց միայն մարդոյ. ոչ զոք սիրէ Աստուած յերկրէ, բայց միայն զմարդ. Աստուած միայն մարդասէր, եւ մարդ միայն աստուածասէր. Աստուած մարդոյ, եւ մարդ Աստուծոյ. վասն մարդոյ Աստուած մարդացեալ, եւ վասն Աստուծոյ մարդ աստուածացեալ ։ 16 Վասն այսորիկ երթայք տուք զկայսերն կայսեր, եւ զԱստուծոյն Աստուծոյ։
       17 Զայս պատարագս յառաջագոյն ընկալեալ Քրիստոսի յերկրպագութենէ մոգուցն, զոսկին` որպէս ասացի` ի պատիւ թագաւորութեանն. իսկ զմուռս եւ զխունկս ի մահ վիրաւորելոյն եւ թաղելոյն ։ 18 Որ պատեցաւ ի կտաւս ի ձեռաց մարդկան, զի դու պատիցիս ի զգեստ պատմուճանի փառաց որդւոյն Աստուծոյ ։ 19 Զմռսեցաւ դի մարմնոյ նորա, որ է տեւողութիւն անխախտելի պահուն յերկար ժամանակաց, զի զմռսեսցէ զքեզ ի տեւողութիւն ոչ ի ժամանակեան, այլ յանմահութիւն նորոգման Սուրբ Հոգւոյն ։ 20 Խնկեցաւ իբրեւ մարմին մեռեալ, այն որ խնկելոցն է զամենեսեան ի հոտ անուշութեան, որ բուրէ ի լուսոյն կենաց. եւ եդաւ ի գերեզմանի նորում, յորում ոչ էր ինչ բնաւ ամենեւին եդեալ ։ 21 Արդ փոխանակ գերեզմանիդ տարցի զքեզ ի քաղաքն երկնաւոր` որ առանց ձեռագործի կազմեալ իցէ։
       22 Եւ եդ , ասէ , վէմ մի մեծ կափարիչ ի դուրս գերեզմանին եւ գնաց ։ 23 Բարիոք առնես, ո՛վ տէր Յովսէփ, զի լինիս վկայ ճշմարիտ թաղման Տեառնդ. քանզի գիտես զժխտողութիւն ազգիդ քո, թէ գուցէ յուրաստ լինիցին վաղիւ` եթէ բնաւ իսկ ոչ եդաք զնա յայդմ գերեզմանի. քանզի բազումք են որ ստեն, բազումք էք եւ դուք որ ոչ գիտէք ստել ։ 24 Նիկոդիմոս գործակից քո, դա է որ ընդ Տեառնն իսկ ճարտարագոյնս մտանէր ի քննութիւն բանից ։ 25 Քանզի վկայեն քեզ փորողք գերեզմանիդ, վկայեն եւ վաճառականք կտաւոցն, վկայեն եւ հարիւր լիտր զմռսոյն, վկայեն եւ դիազարդքն` որ խնկեցին զմարմինն տէրունեան. վկայեն եւ ձեռք աւգնականացն` որք զմեծ վէմն յեցուցին ի դուռն գերեզմանին, եթէ արժան իցէ նմա գերեզման ասել եւ ոչ յարութիւն կենաց։
       26 Ո՛վ տէր իմ Յովսէփ, յիշեցի եւ զմեծ վկայն քո զդատաւորն, առ որ չոգարն եւ խնդրեցեր իշխանութիւն բառնալ զմարմինդ ։ 27 Իսկ արդ այդ զի՞ առնէ. եթէ ամենեքեան ընդ նոսա միաբանեսցեն ի ստութիւն, յորժամ եւ դու զյարուցեալն ի մէջ ունիցիս, զի՞նչ ունիցին խաւսել ։ 28 Եթէ պնդեալ յամառեսցեն ընդդէմ քո, որպէս եւ սովոր իսկ են, ասասցես ցնոսա` թէ որպէս կապանաւք ետուք ցՊիղատոս, եւ Պիղատոս ետ ցզինուորսն, եւ զինուորքն ետուն ցխաչն, եւ խաչն ետ ցգերեզմանն, արդ ձեզ յընտիր լիցի, թէպէտ տուք ցիս ի գերեզմանէն զմեռեալն, թէպէտ առէք ընկալայք զյարուցեալն. ապա եթէ մի յայսցանէ ոչ առնէք, ձեր այլ ինչ գործ ոչ է, այլ հրաժարել եւ ի բաց գնալ ի յարուցելոյս, զոր եւ արարէք իսկ ։ 29 Արդ դու տէր իմ Յովսէփ, խնդա եւ ուրախ լեր. քանզի մեծ էր Յովսէփն առաջին` արդարեւ մեծամեծ յայտնութեանց արժանի ։ 30 Ի Յովսէփայ ի Յովսէփ ձգտեցաւ մեծութիւնն. նա վկայ անարատ ծննդեանն սուրբ կուսին, եւ սա վկայ թաղման սորին. եւ յերկուց ճշմարիտ վկայիցս երեւեսցի այլ բազմութիւն վկայից լուսաւոր յարութեան նորա։
       31 Դարձեալ եկին, ասէ քահանայքն առ Պիղատոս. Տէր, ասեն, յիշեցաք` զի ասէր մոլարն այն, եթէ յետ երից աւուրց յառնեմ ի մեռելոց. արդ հրամայեա զի պահեսցեն զգերեզմանն նորա, գուցէ դաւ ինչ յաշակերտաց նորա լինիցի, եւ բազումք զհետ համբաւոյն մոլորեսցին ։ 32 Տուեալ ձեզ, ասէ, դաս մի զինուորաց. երթայք` որպէս եւ գիտէք` զգուշացարուք ։ 33 Եւ զայս հրաման առեալ ի դատաւորէն` կնքեցին զգերեզմանն մատանեաւք երկոցունց կողմանցն ։ 34 Ո՛վ նախահոգակ քահանայք, բարիոք առնէք` զի զգուշանայք. որ զանձինսդ ոչ կարէք պահել , այլում պահանորդք կամիք լինել. եւ դուք զարտուղի էք ի ճանապարհէն, եւ նմա մոլար եւ մոլորեցուցիչ կարդայք. ուստի՞ գիտէք եթէ մոլար է նա, եւ ոչ արժանի իսկ է ամենեցուն ցուցանել զճշմարիտ ճանապարհն. թերեւս այպանիցէք դուք զմոգսն, որք մոլորեցուցին զՀերովդէս, քանզի եւ աւգուտ իսկ չէր զնա կացուցանել ի վերայ ճշմարիտ ճանապարհին։
       35 Յիշեցաք մեք, ասեն, զմոլարն զայն ։ 36 Թուի ինձ` եթէ այլ ընդ այլոյ տայք զպատասխանիդ. մոլար ոչ է արժան ասել ձեզ նմա, այլ մոլորեցուցիչ զթիւրսդ. որպէս ասէ . Մոլորեցան նոքա յանապատի եւ ոչ ի ճանապարհի ։ 37 Եւ առ ի՞նչ արդեաւք ասիցի ի Հոգւոյն Սրբոյ, հոգեկիր պատմութիւնն իսկ յայտ առնէ . Չառաջնորդեաց նոցա , ասէ , ընդ Փղիշտ ընդ կարճոյ ճանապարհն . այլ շրջան առին յանապատին զքառասուն ամ . զի ամենայն յանցաւորութիւնն սպառեսցի յանապատին, եւ ապա խրատեալք արժանի լիցին մտանել յայն երկիր պարգեւաց ։ 38 Որպէս կարծեմ, մոլորեցայք դուք ոչ յանապատի , այլ ի քաղաքի. ոչ յերկրէ խոստմանց, այլ ի Տեառնէն երկնի եւ երկրի. եւ արդ եկեալ առ դատաւորն զնա մոլար կարդայք ։ 39 Որ մոլորեցոյց խաւսի՞ ճշմարիտ. եթէ մոլար է, թոյլ տուք, ոչ ինչ պարտ է կասկածել ի բանիցն նորա ։ 40 Ապա եթէ զոր յառաջն առնէր` ճշմարիտ է, եւ ոչ կարէք յուրաստ լինել. նա եւ եթէ լինիք եւս, նոքա բազմագոյնք են քան զձեզ` որ տան վկայութիւն նշանագործութեանն. ոչ միայն կենդանիք ողջացեալք ի ցաւոց, այլ եւ հրաժարեալք մահուամբ եւ այսրէն դարձեալք յարութեամբ. եւ ոչ միայն որդիք ազգիդ ձերոյ, այլ եւ բազումք ի հեթանոսաց եւ եւս բազմագոյնք ի դիւաց ։ 41 Արդ եթէ այսք ամենեքին ոչ մոլար զնա ասեն, այլ դարձուցիչ մոլորելոց, ապա եթէ ձեզ միայն թուի մոլար, երթայք զգոյշ լերուք, գուցէ զեղծիցիք, եւ ապա այլ ընդ այլոյ յետոյ եւս պատճառս խնդրէք ։ 42 Ահաւադիկ դատաւորդ առ ձեզ բարերար երեւեցաւ. զամենայն զինչ ասացէք, զկամս չարութեան ձերոյ կատարեաց. եւ այժմ ոչ մի այր կամ երկու տայ ձեզ աւգնական, այլ բովանդակ գունդ մի զինուորաց. եւ զգունդն ոչ եթէ հասարակազոյգս, այլ ի ձեռն առաջնորդի եւ պետի` որ մեծ եւ հաւատարիմ էր դատաւորին։
       43 Եւ երթեալ ամենայն պատրաստութեամբ կնքեցին զդուրս գերեզմանին դասու մատանեաւք իւրեանց. եւ ինքեանք անդէն զտեղի առեալ մեծաւ զգուշութեամբ անքուն պահելով, զի մի՛ նենգ ինչ ուստեք լինիցի ։ 44 Յէ՜ իմաստունք, մանաւանդ եթէ յոյժ մորոսք. եթէ յառնել կամի ի մեռելոց, ապա զամենայն ինչ կարող է առնել. զդուրս գերեզմանիդ ոչ բանայ, եւ զկնիքդ ոչ բեկանէ, եւ ձեզ զանձն ոչ ցուցանէ. դուք զիա՞րդ կարիցէք գիտել` թէ յարիցէ զոր ի ներքս ի գերեզմանիդ աւանդեցէք. կարի թանձրասիրտք էք, եւ առաւել թմբրեալք խելաւք ։ 45 Համարեաց եթէ զինուորքդ դատաւորիդ անտեղեակ իցեն իբրեւ զարտաքինս եւ ոչ զներքինս. դուք որ այդչափ տեսէք զմեծամեծ սքանչելիս եւ ի ժամ մահու դորա, տակաւին ապշեալ էք եւ ոչ իմանայք` եթէ որ զերկիր շարժեաց եւ զերկինս դղրդեաց, զիա՞րդ կարէք պահել դուք զնա, բայց եթէ պահիք դուք նովաւ ։ 46 Քանզի զինուորացն մեղադիր ոչ կարեմ լինել, զի սպասաւորք են դատաւորին, եւ հարկաւորեալք են կատարել զհրամանս նորա. այլ քահանայքն եւ մեկնիչքն յոյժ լալոյ եւ արտասուաց արժանի են ։ 47 Վէմ ի վէմ յեցուցեալ, եւ զվէմն ի ներքս արգելեն, մանաւանդ եթէ զարարիչն երկնի եւ երկրի. եւ մատանիս ի վերայ եդեալ, եւ պահապանացն զգուշացեալ։
       48 Տեսանե՞ս զյիմարութիւնն. դու քոյոց մտացդ չկարես պահապան լինել. մինչ դեռ կաս ի սուրբ տեղիս, գտանիս յանարժան տեղւոջ. գոս արդ ի քաղաքի, եւ տեսանես Իտաղիա. գործես ի ցամաքի , եւ ի ծովու նստիս ի նաւի. կաս ի յերկրի, եւ ի վեր յերկնից երկնի շրջիս ընդ գունդս հրեշտակաց ։ 49 Բայց վասն ձեր գիտեմ, զի ոչ երբեք կարացէք համբառնալ յերկրէս եւ տեսանել զգունդս երկնից, այլ հանապազ գետնաքարշ աստէն սողելով` նմանեցայք անդրավարին հաւրն ձերոյ. զի ոչ միայն հողակերք էք, այլ եւ հողահեղձք յոգիս եւ ի մարմինս. վասն որոյ ոչ գիտէք զինչ գործէքդ ։ 50 Զի որպէս յամենայնի յամաւթ եղեայք առաջի դատաւորիդ եւ ամենայն բազմութեան ժողովրդեանդ, եւս առաւել յամաւթ լինելոց էք առաջի զինուորացդ` որ պահեն զգերեզմանդ ։ 51 Յորժամ դոքա զճշմարիտն ձեզ պատմեսցեն, անկանիք ի վարանս տարակուսի. սուտ ոչ կարէք առնել, քանզի հաւատարիմք են. յայտնել եւ արդարացուցանել դուք ոչ կամիք, քանզի կոյր աչաւք էք ի դատաւորէդ եւ ի ժողովրդոցդ, միանգամայն եւ յԱստուծոյ ։ 52 Եւ արդ զի՞նչ ինչ գործիցէք, եղուկ դուք եւ վայ ձեզ. չիք մխիթարութիւն եւ ոչ տեղի ապաստանի, բայց եթէ առ նոյն ինքն զոր սպանէքն եւ թաղեցէք. եւ քանզի մարդասէր է, ընդունի եւ ոչ յիշէ զառաջին յանցանսն ։ 53 Բայց ես գիտեմ զի դուք ոչ առնէք զայդ, քանզի չէք արժանի. այլ անդրէն ի տաճարն ընթանայք, քանզի դեռ եւս կան կարծիք սուտ յուսոյն ։ 54 Գիտեմ զի ի խորհուրդ մտանէք, եւ միտք ձեր ընթանան յարծաթն նզովեալ. զարծաթդ կորուսանելոց էք, ընդ նմին եւ զանձինս եւ զամենեսեան` որք լսելոց են ձերում մոլորութեանդ։
       55 Այլ Տէր մեր Յիսուս Քրիստոս զառ ի ներքոյ արեգականս զամենայն զփրկագործն կատարեաց, եւ ի ստորին կողմն երկրիս ամենայն զաւրութեամբ իւրով խաղաց գնաց իջանել տեսանել զզաւրութիւն մահու, եւ մխիթար տալ ադամեան զաւակին` որք յուսահատութեամբ նստէին ի խաւարի եւ ի ստուերս մահու ։ 56 Եւ իբրեւ եհաս յամուր պարիսպն դժոխոց եւ յերկաթի պղնձանիգ դուռնն, ձայն ահագին մեծ կարապետին զպարիսպն առ հասարակ դողացուցեալ կործանեաց. եւ զաւրութիւն կենդանի հրոյն զկարծրանիգ դրունսն իբրեւ զմոմ հալեալ սպառեաց. եւ ճառագայթք ինքնածագ լուսոյն առ հասարակ սփռեալ տարածեցան ի գոգս եւ ի խորշս անմատոյցս ամուր վայրացն նորա. մաշեցաւ եւ սպառեցաւ թանձրացեալ խաւարն, եւ երեւեցաւ մերկ խայտառակեալ զազրատեսիլ զարդ սանդարամետականին։
       57 Յայնժամ Մահու զճիչ առեալ, զաղաղակ բարձեալ եւ լայր դառնապէս. գոչէր բարձրաձայն եւ ասէր. Ո՞վ է սա` որ եկն եմուտ յանմատոյց ամուրս իմ, մեկնեաց զիս, ի բնական խաւարէն զգեստէ իմմէ, եւ այրիմ ի տապ տապակիս յահագին ի հրեղէն փառաց նորա. ոչ մնաց ինձ խորշ խաւարի եւ ոչ մութ գիշերոյ, ոչ դաշտ փախստեան եւ ոչ լեառն թաքստեան եւ ոչ ծործոր ապաւինի. չիք հեռաստան` թէ փախեայց, եւ ոչ խորխորատ մաւտաւորութեան` թէ կացցէ ։ 58 Անդունդք աղաղակեն թէ աստ է, եւ լերինք իբրեւ զմոմ հալին առաջի փառաց սորա. գերեաց զամենայն տարտարոսս, դողացոյց զզաւրս խաւարինս` զձախոյ մանկունսն իմ ։ 59 Վայ է զինեւ, եղուկ եմ ես. կողոպտեաց զգանձս իմ, յաւարի էառ զամենայն զմեծութիւնս իմ, ոչ եթող ինձ յոյս մխիթարութեան, եւ ոչ զմի ոք յիմոց սեփականացս ։ 60 Ո՞վ արդեաւք իցէ սա, զի ես ոչ գիտեմ. Ենովք եւ Եղիա այսրէն ոչ եկին. Աբրահամ եւ Սահակ եւ Յակովբ ընդ իս զայս ոչ գործեցին. Նոյ եւ Աբէլ եւ ամենայն արդարքն ընդ ինեւ անկեալ դնին. Մովսէս եւ մարգարէքն ինձ հնազանդեալ են. Մելքիսեդեկ եւ ամենայն թագաւորք արդարք յինէն ոչ ապստամբեցին ։ 61 Եւ զի՞ մի մի թուիցեմ յանուանէ զազգս արանց կամ կանանց. ահա ի սկզբանէ մինչեւ ցայսաւր արդարք եւ մեղաւորք, հզաւրք եւ տկարք, ծերք եւ տղայք, նա եւ որք չտեսին զլոյս աշխարհի, առ իս ժողովեալ են. ամենեքեան ընդ իմով իշխանութեամբ կան հնազանդեալ ։ 62 Իսկ ո՞վ իցէ սա , տայր ոք գիտացեալ ։ 63 Եթէ զտեղին կարէի գիտել, թերեւս եւ հնարս ինչ իմանայի. եթէ յերկրէ է, ապա եւ զգաւառն գիտէի եւ զազգատոհմն. զբնութիւնն զոր տեսանեմ, ըստ ամենայն ազգատոհմի մարդկան բերէ զնմանութիւն. մանաւանդ զթիւ մասանց մարմնոյն ոչ աւելի եւ ոչ պակաս գտանեմ, այլ ըստ ամենայնցն եւ զսորայս ։ 64 Բայց յերեսաց սորա կարի իմն զարհուրեալ եմ. զի եթէ յիջանելն իւրում առ իս զբազումս կորզեաց եհան յինէն, վայ ինձ եթէ չարակամաց սա անդրէն ելանիցէ, երկնչիմ եթէ բնաւ իսկ զամենայնս ընդ իւր տանի, եւ ես յիմոցս միայն մնացից ։ 65 Նա եւ յանձնէ մեծ երկիւղ է ինձ. զի ոչ միայն զիմն հանէ յինէն, այլ եւ զտեղի խաւարինս ինձ ոչ թողու. եւ որպէս իմանամ, յայսմ խաւարէ զիս յայլ խաւար առաքելոց է. եւ երանի եթէ այսպէս էր խաւարն` ուր տանելոցն էր զիս ։ 66 Բայց եթէ այսպէս էր ուր տանէրն, նա եւ հանէր իսկ ոչ զիս աստի ։ 67 Այլ արդ եւ ահա յայտնի եղեւ, որպէս ոչ գիտացի զգաւառ սորա, սոյնպէս եւ ոչ գիտեմ զխաւարն յոր զիսն տանելոց է ։ 68 Բայց չար այս իսկ է ինձ քան զամենայն, որպէս երեւի` զի ոչ միայն վասն արդարոց եկեալ է այսր, այլ եւ վասն ամենայն մեղաւորաց ։ 69 Եւ եթէ ածէ եւ համար առնէ ընդ իս, եւ պահանջէ յինէն զոսկերս վախճանելոցն որք առ իս եկին, թերեւս կարեմ տալ ։ 70 Իսկ արդ եթէ զԵնովք եւ զԵղիա յինէն խնդրեսցէ, եւ եթէ զայս եւս արասցէ ընդ իս, յայնժամ է ինձ վտանգ տագնապի եւ վարան տարակուսի, զի ոչ ուրեք գտանեմ երթալ։
       71 Արդ իբրեւ այսու ամենայնիւ մահ յանձն իւր տագնապէր , եւ ոչ յումեքէ գտանէր բան մխիթարութեան, դժոխք ետուն պատասխանի մահու եւ ասեն. Զբնութիւն դորա գիտեմք մեք, եւ զազգատոհմն դորա ճանաչեմք. դա է, վասն որոյ ասաց յառաջագոյն Հոգին Սուրբ . Համբարձէք իշխանք զդրունս ձեր ի վեր , եւ համբարձցին դրունք յաւիտենից , եւ մտցէ թագաւոր փառաց ։ 72 Եթէ կրկնեսցես եւ երեքկնեսցես եւ բազում անգամ հարցցես, զնոյն լուիցես` Տէր զաւրութեանց, սա ինքն է թագաւոր փառաց ։ 73 Եւ իբրեւ լուաւ մահ զտէր անունն եւ զհզաւր եւ զպատերազմող եւ ի կռիւ եկեալ ընդ իշխանութեամբ մահու, լուծաւ լքաւ եւ բեկաւ ամենայն զաւրութիւն նորա, եւ հատաւ յոյս թագաւորութեան նորա. զահի հարեալ յերեսաց նորա` ճեպէր փութայր փախչել եւ թաքչել, եւ տեղի ոչ գտանէր. ձայն բարձեալ յաղերս մեծ աղաչէր եւ ասէր. Գիտեմ զքեզ, Յիսուս նազովրեցի. դու ես սուրբն Աստուծոյ. մի՛ յառաջ քան զժամանակն տանջեր զմեզ ։ 74 Արդ իբրեւ կապեաց զնա, եւ բեւեռեաց բեւեռաւք. բեւեռեաց զոտս եւ զձեռս նորա, եւ պրկեաց կապեաց ընդ զաւրութիւն անպարտելի խաչին. եւ ետ իշխանութիւն ամենայն մարդկան` որ խաչելոյն հաւատան եւ կատարեն զպատուիրանն Աստուծոյ Բանի, գնալ ի վերայ իժից եւ քարբից եւ ամենայն զաւրութեան մահու. էառ աւար բազում եւ բերեալ բաշխեաց ամենայն հաւատացելոց։
       75 Եւ մինչ Տէրն զայս ամենայն նահատակութիւնս կատարէր, պահապանքն ի քուն կային, եւ քահանայքն զեղէգնն եւ զբաղարջն ուտէին ։ 76 Իսկ Տէրն կանխագոյն քան զասացեալ ժամադրութիւնն յարուցեալ եւ հրեշտակացն երեւեալ , այլ ոչ զգերեզմանն խախտէ, եւ ոչ զդուրսն բանայ, եւ ոչ զմատանիսն բեկանէ, եւ ոչ պահապանացն յակն անկանի ։ 77 Յոյժ գոհանան հրեշտակքն զայնմանէ, որ յառաջ ժամանակաւ ոչ կարէին հայել եւ տեսանել զծածկութիւն փառաց որդւոյն Աստուծոյ , եւ այսաւր ի պատճառս մերոյ փրկութեանս եկեալ, եւ զամենայն տնտեսութիւնն իւր կարգաւ կատարեալ վերնոց եւ ներքնոց եւ սանդարամետականաց, եւ նորոյ աշխարհի նոր պտուղ երեւեալ նորոգապէս նոր եւ նախնիս, նախ հրեշտակք ընդունին եւ ուրախ լինին ի տեսիլ այնորիկ` որովք յառաջն կարաւտեալն էին ։ 78 Եւ քանզի կամս աննախանձ ունին հրեշտակք եւ սէր սուրբ առանց ստութեան, ճեպեալ փութային տալ աւետիս կանանցն, ոչ միայն բանիւք, այլ եւ աչաց տեսլեամբք ։ 79 Վաղվաղակի ի բաց տապալէին զվէմն ի դրաց գերեզմանին, եւ ի ներքս մտեալ երկիր պագանէին տեղւոյն` ուր Աստուածն մարդացեալ բազմեցաւ ի փրկութիւն մեղաւորաց եւ ի կենդանութիւն հրաժարելոց ։ 80 Խոնարհէին եւ համբուրէին զպարեխն, եւ մեծապէս պատուէին զտէրունեան զտեղին, եւ սքանչացեալ զարմանային ` եթէ այնմ որում երկինք երկնից չէին բաւական ի բնակութիւն, մարդասիրութեամբ իւրով ամփոփեաց զմեծութիւն փառաց իւրոց. էջ եւ բազմեցաւ ի փոքր տեղւոջս, եւ բաւական համարեցաւ լինել երեքաւրեայ ժամանակաւ։
       81 Յայնժամ միանգամայն կատարէին զբանն զոր ասաց Դաւիթ . Երկիր պագցուք ի տեղւոջ ` ուր կացեալ են ոտք նորա . եւ դարձեալ . Երկիր պագէք պատուանդանի ոտից նորա , զի սուրբ է ։ 82 Եւ այնչափ սիրելի է տեղին, զի ոչ միայն ի ներքս մտին հրեշտակքն , այլ եւ նստէին, ասէ աւետարանագիրն, մի ի սնարիցն եւ մի յանոտիցն ։ 83 Արդ զնստէինն իբրեւ լուիցես, մի՛ վաղվաղակի ի բաց գնասցես ի տեղւոջէ անտի. քանզի ոչ եթէ ժամանակաւ նստէին, այլ նստան եւ նստին եւ նստցին մինչեւ յաւրն յայն` յորում միաբանութիւն լիցի մեր եւ հրեշտակաց եւ այնր աշխարհի` յոր զերիս աւուրս չոգաւ Քրիստոս, եւ ժամադրեաց ամենեցուն ժողով լինել առ դուրս նորին գերեզմանի։