Խրատք

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

Իրաւունքի յուշարձաններ Աստուածաբանութիւն

Զ .
1 Վասն ձայնական կործանման Երիքովի։
       2 Երիքով, որպէս ասէ գիրն, ամրացեալ փակեալ կայր ամփոփեալ. ամենեւին ոչ ոք ելանէր ի նմանէ, եւ ոչ ոք մտանէր ի նա։ 3 Տիպք աւրինակի էր նա բազմադիմի մեղաց առաջին մարդկային բնութեան։ 4 Երիքով եաւթնեկին պարսպաւք ամրացեալ փակեալ կայր. ոչ յԱստուած ապաւինեալ, այլ յորմոցն լայնութիւնն եւ ի բարձրութիւնն. եւ մարդոյս բնութիւնն եաւթն մասամբք պարսպեալ էր զարտաքին եւ զներքին շինուածս նորա. երկու աչաւք եւ երկու ականջաւք եւ երկու ռնգացն առուաւք, եւ բերան նորա եաւթն մեծամուր խորհրդոց։ 5 Այս եաւթնեկին պարսպաւք ապստամբեալ մարդիկ` ոչ հնազանդեցան Աստուծոյ, ցարդարութիւն փակեալք ի փակելումն, ամրացեալք էին եւ կաշկանդեալք ի կապեալսն ապաստան էին. ամենայն թշնամիք իւրեանց ընդ նոսա բնակեալ էին, անձամբ զանձինս իւրեանց սպանեալ էին. կենդանւոյն դիակունք մեռեալ ի գերեզմանի բնակեալ էին, եւ ի քաղաքի համարէին գերեզմանք նոցա` որ ի վախճանի ձայնիւ աւերելոց էին։
       6 Եկն եմուտ Յեսու որդի Նաւեայ առ քահանայսն եւ ասէ ցնոսա. Հրաման պատուիրանի տուք ամենայն մարտիդ, պատերազմող ամենայն մարդկանդ յառնել պատել շուրջանակի զքաղաքն. եւ տապանակն կտակարանաց երթիցէ զհետ նոցա, եւ եաւթն քահանայքն եաւթն փող ի ձեռն առեալ զտէրունին` հարկանելով զհետ տապանակին երթիցեն։ 7 Վեց աւր` մի մի նուագ հարկանիցէք. եւ յաւուրն եաւթներորդին եաւթն անգամ եկեսջիք առաջին աւրինակաւքն. եւ յեաւթներորդ աւուրն յեաւթն նուագին` ուժգնագոյն քան զայլ աւուրցն հարկանիջիք զփողսն. եւ ի գոչիւն բարբառոյ զաւրացդ ամենեցուն` արձակեսջիք ի վերայ քաղաքիդ , եւ առ հասարակ պարիսպքն անկեալ կործանեսցին առաջի ձեր։
       8 Բայց ես սակաւ մի ըստ երրեակ մասանցն շարժեցից զմիտս իմ` որոշելով զվեցսն ի նոցանէն, եւ յեաւթներորդումն առնուլ զնշանակ յաղթութեանն։ 9 Զվեց աւրն մի մի նուագ. երկու երկուորեակ թուով են արարածքս` եւ ապականացուք. առաջինն կոչի մասնաւոր` լոյսն արեգականս. երկրորդն` ներքին երկինս, որ վերին ջրոցն է հաստատութիւն. երրորդն` երեւումն ցամաքի եւ բոյսք աճեցեալք. չորրորդն` գունդք լուսաւորացդ. հինգերորդն` ծնունդք ջրոց եւ բղխումն ցամաքի. վեցերորդն` որ գազանք եւ մարդիկ արարան։ 10 Վեցեքինքս, որպէս յառաջ ասացաք, յառաջախաղաց եւ կայանաւորք են. չարասէր թշնամին մեր ի սկզբանէ արկ ընդ ապականութեամբ զվեց մասունս աշխարհիս, իբրեւ որմարգել արար զմեզ եւ բանդիւք տանջեաց։ 11 Եկ զանապական եաւթներեակն կամեցաւ ընդդէմ մեզ կապել, յԱդամայ մինչեւ ցՄովսէս այսպէս. իսկ առ Մովսէսիւ լուծաւ իշխանութիւն նորա։ 12 Եւ եթէ Մովսէս զթագաւորութիւն նորա մահուն աւերեաց, զոր ապա յետոյ ի ծանաւթումն եկեալ մեծի մարգարէին Դաւթայ` ասէր Թշնամոյն պակասեաց զէն մինչեւ ի սպառ . զքաղաքս նոցա աւարեցեր ։ 13 Ոչ եթէ ընդ մարդկան միայն տայր Յեսու պատերազմ, այլ ի խորհուրդս ծածկեալս` ընդ սատանայ եւ ընդ դեւս կռուէր։ 14 Ի ձայն փողոյն մեծի սաստկաձայն լալիք անաստուած մարդկանն լինէր. ի ձայն փողոյ կոծոյ` շուրջ գային քահանայքն զքաղաքաւն։ 15 Զվեց աւուրցն լացին զվեցաւրեայ արարածսն, որ յառաջագոյն մեռեալ էին ի մեղս իւրեանց. յաւուրն եաւթներորդի` որ նա ինքն է անմեղ եւ անապական, յայնմ աւուր սպանին զմահ եւ կործանեցին զքաղաքս նորա։
       16 Ապա թէ ասիցէ ոք. թէ մարդ եւ անասուն քաղաքին սատակեցան ի սուր սուսերի զաւրականին, նիւթք պղնձոյն եւ երկաթ առ ի՞նչ սրբեցան եւ նուիրեցան ի գանձս տան տեառն։ 17 Վերագոյն ասացի, դժոխոցն նմանութիւն ասաց զԵրիքով. եւ Յեսու զդժոխս աւերեաց, եւ զմահ սպան ի միջոյ նորա եւ մարդկան. մարդոյ պատուհաս էած ի վերայ, եւ անասուն զի արիւնակից մարդկան է` չարար արժանի ապրեցուցանել զնոսա։ 18 Իսկ կռանակուռ նիւթք կահին աւտար էր ի բնութենէս մերմէ, ոչ ինչ մարմնաւոր պատուհասին. ոչ ինչ յանձանց ագահութիւն հրամայեաց բառնալ, այլ յամենասուրբ գանձն աստուածային նուիրացն։
       19 Դարձեալ գոյ եւ այլ բարառնութիւն ի տեղւոջս։ 20 Որպէս պղինձն հանդերձ ամենայն նիւթակցովքն իւրովք անզգայ եւ անմատոյց է ի պղծութիւն, եթէ կամեցեալ էր մարդկանն կամաւոր սրբութեամբ, անպիղծս կարէին ունել զինքեանս։