Խրատք

Յայտնի են աւրէնք եւ հաստատեալ են ի ձեռն աւրինադրին Մովսիսի եւ այլոց մարգարէից. իսկ կանոնականք ի ձեռս Առաքելոցն տուան, եւ ետուն իշխանութիւն վարդապետաց եկեղեցւոյ. զի ակնաղբիւրն իցեն Մովսէս եւ մարգարէքն, եւ Առաքեալքն տնկողք զմարդիկ առողջ հասակովք հաւատոյ։ 2 Ոչ ի հողեղէնս երկիր` որ անկեալ կայ ընդ ապականութեամբ, այլ ի վեր հայելով տնկեն ի կենդանի դրախտն. ուր ոչ գոյ ծառ գիտութեան բարւոյ եւ չարի, այլ կենաց եւ անապականութեան։ 3 Եւ ունի ցանկ անխրամ , ուր ոչ Եւա եւ ոչ աւձն կարասցէ սողել մտանել, եւ ոչ տալ զյետսընդդէմ խրատն, եւ ոչ մերկանալ զհայրենի փառսն, եւ ոչ ամաչել եւ թաքչել ընդ ծառովք։ 4 Եւ ոչ գոյ անդ ապաւինել ի տերեւ թզենւոյն, եւ ոչ ելանել ի դրախտէն եւ անկանել յերկիր նզովից։ 5 Նա եւ ոչ պէտք են ի դրախտիս յայս գործելոյ եւ պահելոյ ըստ առաջին պատուիրանին, այլ միշտ կեալ եւ վայելել։ 6 Արդ յայս դրախտ տեսական հաւատով տնկեցին զմեզ երկոտասան Առաքեալքն , եւ ոռոգանեն զդրախտս զայս ի բուն յականակիտ յաղբերէն բղխմանց։ 7 Զսոյն զսա տեսանէին ի հեռաստանէ, եւ փափաքանաւք ի դարս ժամանակաց իւրեանց ցանկանային լինել նմա։ 8 Բայց սակայն թէ եւ երեւակի ոչ հանդիպեցան, այլ կանխագէտ մարգարէութեամբն հաստատուն հաւատով վկայութեամբ իմն կատարեցան. որ եւ այսաւր յեկեղեցւոջ գովին ի մարդկանէ եւ յԱստուծոյ փառաւորին։
       9 Արդ այս խորհրդական ջուրբ հովիւքն բանաւորք զբանաւոր հաւտս մկրտեն. որ մկրտեալք մատուցանէ յորդէգրութիւն երկնաւոր Հաւրն եւ անուանեալ եղբայր Քրիստոսի, եւ առհաւատչեայ ի բաց զհանդերձելոց իրացն զյայտնի շնորհս մատուցանել։ 10 Զինքն մարմնացուցեալ եւ արիւնացուցեալ ի վերայ սրբութեան սեղանոյն, հրամայեաց սրբութեամբ համարձակել, քաջալերութեամբ հաւատոյ մերձենալ, եւ ապա առնուլ ուտել եւ ըմպել։ 11 Իսկ ոչ մկրտեալքն թէպէտ եւ իցեն կատարեալ ամենայն արդարութեամբ, ոչ ունին իշխանութիւն մերձենալ կամ ճաշակել ի մարմնոյ եւ յարենէ որդւոյն Աստուծոյ. քանզի տէրունական է կանոնս։ 12 Զի մինչ դեռ մարդն կենդանի է, արժանի եղեալ վայելել յայսպիսի անանց պարգեւս, եւ յետ մեռանելոյ մարմնոյս ունի հաւատովք իշխանութիւն եւ ի մեռեալս սովիմբ կենդանի եւ իմացական պաշարաւս` քաւեալ ի մեղաց եւ ազատեալ ի տանջանաց, խառնեալ ի գունդս արդարոց։ 13 Եւ հրաման տուեալ մնացելոցն որ աստէն` զի առնիցեն յիշատակ հանգուցելոցն. զի մեռեալ է մարմինն եւ կենդանի է հոգին, եւ կենդանարար է աստուածութիւնն` որ ա՛ռ ճշմարտութեամբ զհողեղէնն զոր ինքն ստեղծ։
       14 Քանզի ետ յառաջագոյն աշակերտացն ի ժամ ընթրեացն, յորժամ կամաւ մատնէր ի ձեռս անաւրինաց, առեալ զհացն եւ զգինին ի փառս Հաւր. զի մինչ դեռ էր ի մարմնի, անձամբ անձին յիշատակ մատուցանէր, եւ կերող զինքն եւ զԱռաքեալսն զոյգ հաւասարէր։ 15 Որպէս եւ մեծն Պաւղոս խորհրդակիցն Քրիստոսի ասէ` թէ Հացն զոր բեկանեմք , հաղորդութիւն է մարմնոյն Քրիստոսի . եւ բաժակն զոր աւրհնեմք , ո՞չ ապաքէն հաղորդութիւն է արեանն Քրիստոսի։ 16 Քանիցս անգամ թէ ուտիցէք զհացս կամ ըմպիցէք զբաժակս , զմահ Տեառն պատմեցէք , մինչեւ գայ նա ։ 17 Զի պատմելով զմահն Քրիստոսի ի վերայ տէրունական սեղանոյն, հացն եւ գինին ոչ որպէս էրն յառաջ` նոյնպէս լինի, այլ մարմին եւ արիւն ճշմարիտ Քրիստոսի, ոչ ապականացուի ուրուք, այլ անապականի. եւ մերձեցեալ ուրուք արժանապէս` զապականութիւնս մեր յանապականութիւն դարձուցանէ։ 18 Եւ է սա յիշատակ արարեալ Աստուածն Բանի կատարեալ եւ կուսածին մարմնոյն, զոր ոչ կարաց մահ արգելուլ ընդ ապականութեամբ. եւ խառնեալ ի սա Տեառն ըստ իւրոյ բարերարութեանն, եւ յիշատակ մերոյ մարդկութեանս։ 19 Զի եթէ ա՛ռ մարմին զիմ բնակիցս եւ ետ ինձ իշխանութիւն զիւրոյ աստուածութեանն եւ պատմիչ կացոյց զիս իւրոյ չարչարանացն, ահա յայտ է` թէ եւ ես ունիմ իշխանութիւն հանգուցելոցն առնել զյիշատակ նոցա ի յիշատակն Քրիստոսի։ 20 Զի յորժամ սրբութեամբ առնեմ, աւգտիմ եւ աւգտեցուցանեմ. աւգտիմ` զի եւ զիմ հոգիս ի հանգուցելոցն խառնեմ, եւ աւգտեցուցանեմ` զի վկայ եմ ճշմարիտ հաւատոյ հանգուցելոցն։ 21 Ապա եթէ այդ այդպէս իցէ, ոչ միայն պարտիմք հանգուցելոցն յիշատակ առնել, այլ եւ տուրս առատաձեռն բաշխել մեզ ի քաւութիւն մեղաց, ի գովելի հաւատս աղքատաց, ի հանգիստ մխիթարութեան հանգուցելոցն, եւ որ զկնի մեր գալոց են յուղղափառ վարդապետութիւնս։
       22 Իսկ վասն մեղաւորաց յիշատակի` որք վրիպեցան ի կեանս իւրեանց, եւ ջնջեցին զգիր որդէգրութեանն Աստուծոյ, եւ անձամբ անձանց եղեն պատճառք ելանելոյ յերկնից յարքայութենէն, եւ բազմութիւնք հրեշտակացն սուգ առին վասն այնպիսեացն, եւ միայն սատանայ իւրովք սեւագունդ զաւրաւքն խնդայ, զի քակեցաւ տաճարն կենդանի, չեղեւ արժանի բնակութեան թագաւորին Քրիստոսի. քակեցաւ ի դասուէ սրբոցն, հեռացաւ յուղղափառ եկեղեցւոյ, չխառնեցաւ ի գունդն Քրիստոսի, չկարգեցաւ ի շրջագայ պարս հրեշտակաց լուսազգեստից, միաբանեաց ի սեւաթոյր գոյն ներկեալ մեղացն, խառնեցաւ յերամակս այծից ձախակողմանն. ժառանգն արքայութեան եղեւ կերակուր որդանցն անմահից. որդին լուսոյ բնակեաց ի խաւարն արտաքին. փոխանակ ուրախ լինելոյ եւ խնդալոյ յանթառամ պսակսն, լալ աչաց եւ կրճտել ատամանց, եւ վայ ի բերանոյ մի՛ պակասեսցէ։ 23 Քանզի կրկին է հարուածք դժոխոցն եւ երեքկին. սարսուռ է քան զամենայն ցուրտ ձմերայնոյ սառամանիքն, եւ տապ բոցոյն այրեցող քան զամենայն հուր հնոցի. գետ հրոյ յորդեալ ելանէ քան զամենայն սաստկութիւն ջուրց բազմաց. բոցք հրեղէնք ի վեր ցոլացեալք, եւ շանթք հրաձեւք եռալով հատանեն. մթին է բոցն եւ խաւարային է հուրն, վասն որոյ արտաքին անուանեցաւ. հրածին է որդնն եւ թիւնաւոր եւ անքուն, եւ անմահ անուանեցաւ. ահաւոր են ժանիքն եւ անյագ որովայնն. անսպառ կերակուրն եւ անդադար կերողքն. չիք առ ոք աղաղակել, եւ ոչ այն որ լսէ զձայն պաղատանաց, ցամաքեալ է սէր, եւ ոչ իջանեն արտասուք ընկերի ի վերայ սիրելեաց իւրոց. քանզի հեռացաւ գութ, եւ թագաւորեաց ստուգութիւն` որ հատուցանէ իւրաքանչիւր ըստ գործս իւր։
       24 Բայց որովհետեւ եկն ի մկրտութիւն, ուրացաւ ի սատանայէ եւ ի խաւարային հրեշտակաց նորա, խոստովանեաց զՀայրն բոլորից, յանձն էառ չարչարակից լինել Աստուածն Բանի` որ էառ ի սրբոյ կուսէն զբնակից մարմինս մեր շնչով հոգւով եւ մարմնով, հաւատաց ի Սուրբ Հոգին քաւիչ մեղաց ամենայն մարդկան որ հաւատան, այսպէս եւ ճաշակեաց ի կենդանարար պատարագէս Քրիստոսի, եւ թէպէտ եւ մեղաւ` ոչ կարաց տկարութիւն մեղացն լուծանել զանբեկանելի կնիքն տէրունական. եւ զոր աւրինակ առաջին մարդն ապականեալ մեղաւք հող եղեալ, եւ դարձեալ անդրէն ի նոյն բնութիւն յերեւմանն Քրիստոսի, ոչ նոր կամ այլ մարդ փոխանակ նորա արարաւ, այլ զայն զապականեալն յանապականութիւն նորոգեաց, ըստ նմին աւրինակի եւ որ յետ մկրտութեանն կարգի մեղանչէ` եւ զղջանայ եւ դառնայ յապաշխարութիւն, առաքինութիւն պիտի գործել այնպիսեացն, այլ ոչ վերստին մկրտիլ. քանզի եւ յառաջնումն ոչ բռնաբար ոք էած զնա ի հաւատս, այլ ինքն կամաւք. եւ Աստուած զկամաւորն ընդունի յորդէգրութիւն։ 25 Ինքն հաւատայ բոլոր եւ զինքն տայ Աստուծոյ, որով լինի միաբանութիւն Աստուծոյ եւ մարդոյ. եւ զի ճշմարիտն այսպէս, եւ մեք հաւատամք։ 26 Եւ թէպէտ թերահաւատ լինիցի ըստ մարդկային մտաց, Աստուած յիւրումն հաւատարիմ է, զտուեալն պարգեւսն ոչ հանէ։ 27 Եւ յորժամ դատի, զմեղսն դատեսցէ. սուրբ մկրտութիւնն ոչ լուծանի, եւ ոչ ընդ դատաստանաւ անկանի։
       28 Եթէ կամիս, ա՛ռ քեզ միւս եւս տարացոյց։ 29 Կատարեալ մեղաւ մարդն առաջին ի դրախտին. ի հողոյ մասն դարձաւ յերկիր, իսկ կենդանի փչումն ոչ անկաւ ընդ ապականութեամբ, այլ վերաբերեցաւ ըստ առաջին բնութեանն։ 30 Կնիք հաւատքն են` որ ի Սուրբ Երրորդութիւնն, որում լուծանել անհնար է, եւ կամ ընդ ապականութեամբ անկանել։ 31 Ապա եթէ ոք որպէս հաւատայն կամաւք` դարձեալ ուրանայցէ, ինքն ի բաց կեայ ի կենացն, կեանքն ոչ մեռանի ընդ մահկանացուին. թուի ինձ եւ ամենեցուն` թէ այնպիսումն յիշատակ չէ արժանի առնել, եւ ոչ տուրս բաշխել ի քաւութիւն մեղաց նորա։ 32 Ապա եթէ ի ժամ վախճանին զղջասցի, ընդունել արժանի է` հայելով ի մարդասիրութիւնն Աստուծոյ. ի վերայ այսր տուրս տալ արժան է յանուն հրաժարելոյն, թերեւս ընկալցի ողորմութիւն` գթացեալ ի նա։
       33 Իսկ վասն անմեղ երախայիցն որք հրաժարեցին յաշխարհէս առանց մկրտութեան, ո՞րպէս ասասցուք նոցա անմեղս. զի առաջին պատուիրան մկրտութիւնն է, զի ի նմա կատարին հաւատքն. եւ նա արհամարհեաց զայն եւ զբոլորեցունց Հայրն զԱստուած եւ զքաւիչ զՀոգին Սուրբ եւ զմիածին որդին Աստուծոյ` որ խոնարհեցոյց զինքն զբոլորն դնել զաջ մարդկութեանս ի վերայ աստուածութեանն. եւ Մկրտիչն ի բաց հրաժարէր ասելով` Ինձ պիտոյ է ի քէն մկրտել, եւ դու առ ի՞ս գաս։ 34 Իսկ Տէրն մեր զի զմարդիկ որդիս Աստուծոյ արասցէ, ասէր՝ Թոյլ տուր, զի այսպէս արժան է մեզ լնուլ զամենայն արդարութիւնս. փութամ մկրտել ի մարդոյ, զի կատարեցից զարդարութիւնս ամենայն, ո՞րչափ եւս առաւել մարդ փութասցի ապաւինել ի սուրբ ջուրս աւազանին, զի առցէ զանջինջ որդէգրութիւնն Աստուծոյ։ 35 Արդ որ զայսու ամենայնիւ արհամարհեաց եւ զանց արար, եթէ արժա՞ն իցէ նմա անմեղ ասել` որ լի է ամենայն կորստական վնասիւք։ 36 Ապա եթէ ասիցէ ոք, ի տղայութեանն վրիպեցաւ, ես գիտեմ զայնպիսեացն զվնաս զծնողաւքն արկանել. եւ զի՞նչ առ պատուիրանն. եթէ յաւտարէն սպանաւ, սակայն մեռաւ. եւ եթէ յեղբաւրէն, նոյն անցք անցին. եւ բազում որդիք եւ ի հարց իսկ մեռան։ 37 Մահն մի է ամենեցուն, իբր բաւական է վրէժ առնուլ ի վնասեցելոցն եւ ի վնասակարացն։
       38 Ասեմ` թէ յայսպիսեացն անուն ոչ է արժան պատարագս մատուցանել, քանզի ի կենդանութեանն իւրում ոչ եղեւ արժանի կենարար շնորհին։ 39 Ո՞վ այնչափ յանդուգն իցէ եւ տգէտ, որ աստի անդրոշմն յուղարկեցաւ, եւ քակեալ տրոհեցաւ բարժանելեաւն եւ անբարժանելեաւն. զոր չիք հնար ի միմեանս յարել մինչեւ ի ժամանակս վերստին նորոգման . այլ տուրս տալ միայն վասն այնպիսեացն յարժանաւոր տեղիս. աղաչել զդատաւորն ամենեցուն բազում բարեխաւսիւք, զի ապրեցուսցէ զվրիպեալն յանշէջ հրոյ գեհենոյն , յոր երթալոց է սատանայ եւ ամենայն գործակցաւքն իւրովք։ 40 Յորմէ պահեսցէ Քրիստոս Աստուած մեր զսիրելիս իւր եւ զհամաւրէն գինս արեան իւրոյ. եւ նմա փառք յաւիտեանս . ամէն։