ԵՐԳ
Ծառի
մը
տակ,
մամուռն
ինձ
բարձ,
Ընկողմանած
կը
խոկայի.
Ծաղկէ
մ’անոյշ
բուրումն
առի.
Մանիշակ
մ’էր
քովս
բուսած:
Արշալոյսի
երկու
ցօղեր
Կը
վառէին
լուրթ
ծոցին
մէջ.
Աղուոր
կոյսի
մ’աչքին
պէս
գեղ
Ո՜հ,
կու
լա՞ր
ան
թէ
կը
ժըպտէր:
Սարսըռեցաւ
հոգիս
յանկարծ
Տերեւի
պէս`
որ
կը
դեղնի,
Այդ
ծաղկին
մէջ
գըտած
էի
Սէրս
ու
արցունքս
իրար
գըրկած:
Եւդոկիա
