ՍԱՂՄՈՍԱՐԱՆ:
Ամստերդամ,
տպագրութիւն
Կարապետ
Անդրիանացու.
տպ
Ս.
Էջմիածնի
եւ
Ս.
Սարգսի,
1664:
ՅԻՇԱՏԱԿԱՐԱՆ
ՏԱՌԻՍ
«Փառք
եւ
գոհութի[ւն]
Ա[ստուա]ծայնոեան
ճառելւոյ
մարդասիրութե[ան]ն.
որ
ետ
կարողութի[ւն]
ամենավրէպ
անձին
ծառայիս
իւրոյ
հասանիլ
եւ
իսորին
աւարտ.
շնորհօք
Յ[իսուս]ի
եւ
մաղթանօք
ամէնօրհնեալ
մօր
իւրոյ,
եւ
կուսի:
Արդ
յանգեցաւ
ս[ա]ղմոսս
Դաւթի
յամի
կենարարին
թուոյ,
ռոկ
եւ
չորից
յամսեանն
հռովաեցւոց
օգոստոսի,
բ:
Եւ
ի'
թուականիս
հայոց.
ռ
եւ
ճ
եմ
եւժ
եւերից
ի
մարդաց
ամսոյ
ա:
ի
վայելչաշէն
եւ
ի
ծովածաւալ
քաղաքիս
յամսդէլօտամի:
յիշխանու[թ]ե[ան]
վիլլհէլմուս
մանկագոյն
բրընցին:
Իսկ
ի՛
վ[ե]ր[այ]
դիտողու[թ]ե[ան]
հայկազան
սեռի.
Տեառն
Յակոբայ
կ[ա]թ[ու]ղ[ի]կ[ո]սի:
Ներ
տպագրատանն
նոյն
ս[ուր]բ
էջմիածնի
եւ
սրբոյն
սարգսի:
հրամանաւ
Տեառն
իմոյ
Ոսկանի.
երջանկագունի
րաբունապետի.
եւ
հայոց
թարգմանչի.
նպաստու[թեամ]բ
անարհեստ
կարապետի
անդրիանացւոյ
նորին
աշակերտի:
եւ
ներատպողի
ֆլանէնկ
յօհաննիսի
իմոյ
աշակերտի:
եւ
արդ`
աղաչեմ
զձեզ
տեարք
իմ
ներեցէք
սղալանաց
իմոց.
զի
միայնաբար
աշխատեցայ
ի
սրբագրութեան
եւ
հոգաբարձութեան
սորին.
եւ
զի
էր
մահ
ի՛
քաղաքումս
եւ
ի՛
միում
շաբաթում
պակասեցան
ոգիք
չ
եւ
ղե:
Դարձեալ
յիշեսջիք
ի'
Ք[րիստո]ս
զշամպեցի
մահտեսի
աբդուլլահ
որ
ետ
զամ[ենայն]
ինչս
իւր
ի'
տպարան
ս[ուր]բ
էջմիածնի.
եւ
ի
նմանէ
մասն
մի
ս[ուր]բ
[Երուսաղ]էմի.
առ
ի'
յիշումն
հոգւոյ
իւրոյ
առաջի
ք[րիստոս]ի.
եւ
ինքն
պակասեալ
ի
մէնջ
գնաց
առ
ա[ստուա]ծ.
յոյսն
ամենեցուն.
որ
է
օրհնեալ
յաւիտեանս
ամէն»:
