ՏԱՐԵՑՈՅՑ
ԵՒ
ՏՕՆԱՑՈՅՑ:
Թարգմ.
`
Յովհաննէս
Կոստանդնուպօլսեցու:
Լիվոռնո,
1671-1672:
«Շնորհիւ
եւ
ողորմութեամբն
Ա[ստուածո]յ
ամենակալի.
աւարտեցաւ
գրքուկս
փոքրիկ.
որ
կոչի
տարեցոյց
եւ
տօնացոյց
Գրիգորեան:
Ի
թուին
փրկչին.
1672
մարտի
28
եւ
ըստ
հայոց
1121
եւ
մարտի
18:
Արդեամբք
եւ
գոյիւք
տ[եառ]ն
Ոսկանայ
ա[ստուա]ծաբանի
վարդապետի
եւ
երկրորդի
թարգմանչին
հայոց:
Եւ
մատակարա[ր]ութ[եամ]բ
քեռ
որդւոյ
Սաղօմոնի:
Ի
պարծանս
եւ
ի
փառս
մեծագոյնս
Ա[ստուծո]յ
Ամէն»:
ՍԱՂՄՈՍԱՐԱՆ:
Մարսել,
տպագրութիւն
Ոսկան
Երեւանցու,
տպ.
Ս.
Էջմիածնի
եւ
Ս.
Սարգսի,
1672:
«Շնորհիւ
ամենազօրին
Ա[ստուծո]յ
եւ
ողորմութ[եամբ]
աւարտ
եղեւ
գրկուկիս
փոքրատփի
որ
կոչի
սաղմոսարան.
աշխատութ[եամ]բ
եւ
ծախիւք
Ոսկանին
վարդապետի
երեւանեցւոյ.
քա[ն]զի
բազմակերպի
աշխատեցայ`
նախ
ի
նախագաղափարսն.
զի
ոչ
միաբանէին
ընդ
միմեանս`
այլ
այլիմն
յայս
փաղափարս
էր.
եւ
այլ
իմն
ի
միւս
գաղափարն.
վ[ա]ս[ն]
որոյ
յոյժ
աշխատութ[եամբ]
գրեցաւ.
բայց
այսքան
գոյր
զի
զդաղմտացւոցն
եւս
առընթեր
ունեաք
ընդ
որոյ
համաձայնեցաւ
զայն
եդաք
իբրու
վկայ
ստուգութե[ան].
Իսկ
ըստ
գրչութե[ան]
արհեստի,
որքան
կար
մեր
էր
ջանացաք
իսկ
ըստ
քերականու[թ]ե[ան]
ոչ
կարացաք
ո[ր]պ[էս]
արժանն
էր
ուղղագործել.
բացի
իւր[եան]ց
աւելորդաց`
որք
ի
բազում
տեղիս
եղեալք
գոհ,
որպիսի
է
որոց
բնակութի[ւն]
ի
քէն
է.
որոց
ուստերք
ո[ր]պ[էս]
նորատունկք,
եւ
այլք
յոգունք:
Քանզի
գիտեմ.
զի
փոխանակ
շնորհակալութե[ան]ն
պարսաւանս
բարուրեն.
ոչ
գիտելով
զարհեստս
քերականութեան`
ոչ
կարեն
եւ
զաւելորդ
նոցին
գոլն
իմանալ,
ոչ
իմանալով
ոչ
դնեն
ինքեանց
զպակասութիւն.
այլ
զմեղադրանս
վերաբարդեն`
զայլայլօղս
բառից`
եւ
զաղարտօղս
նախնեացն
յունից
ասելով`
իսկ
ինքեանք
ոչ
զմասունս
բանի
գիտեն,
եւ
ոչ
զպահանջմունս
նորին:
Իսկ
մեր
զայս
գիտելով
ամենեւին
զանցարարք
յարհեստէ
քերականութե[ան],
եւ
ո[ր]պ[էս]
կայր
յօրինակն
այնպէս
եդաք.
բայց
բուն
օրինակ
է
սորին
Ա[ստուա]ծաշնչոյ
օրինակն.
իսկ
այլքն
մասամբ
ինչ
առեդելք
գոն.
ուրանօր
յԱ[ստուա]ծաշնչոյ
օրինակն
երեւեալ
է
խորթ
շարադրութի[ւն],
ի
միւսոցն
եմք
առե[ա]լ`
մանաւանդ
համաձայնելով
դաղմատացւոց:
Արդ`
որք
օգտիք
ի
սմանէ
զպտուղ
ինչ
մխիթարու[թ]ե[ան]
ընդունիք`
Տ[եառ]ն
շնորհ.
իսկ
որոց
դժպատեհ
թուի
արարեալս
մեր`
ներեսցէ,
եւ
զմեզ
անպարսաւս
արասցէ.
ք[ան]զի
կար
մեր
այսքան
զօրեաց
[ա]ռ[ա]ջածել:
Նաեւ
յիշել
մաղթեմ
իմ
Զաւետիսն,
որ
է
պատճառ
եւ
աշխատաւոր
ապարանիս.
նա
է
զեղբայրն
իմ
զհանգուցեալն
ի
Ք[րիստո]ս
զՅովանէս.
զի
ես
ն[ո]ր[այ]
ընչիւքն
մտի
յայս
գործարանս
ահա
այս
տասն
ամ
է`
զի
դեռ
ն[ո]ր[այ]
դրամն
ներ
գործարանումս
է.
նաեւ
զծնօղս
նոցունց
զԹորոսն,
եւ
զԳօհարազիզն,
եւ
զայլ
արեանառու
մեծաւորս:
Նաեւ
զՍողոմոնն
զքեռ
որդի
նոցունց.
եւ
զՄատթէոս
տիրացուն
շարադրօղ
գրոց:
Եւ
ոյք
յիշէք
յիշեալք
լիջիք
ի
Ք[րիստոս]է
Ա[ստուծո]յ.
այժմ
եւ
յաւուրն
աներեկի.
Ամէն:
Հայր
մեր»:
