ԺԱՄԱԳԻՐՔ: Մարսել, տպագր, Ոսկան Երեւանցու, տպ. Ս. Էջմիածնի եւ Ս. Սարգսի. 1673:

ԱՌԱՋԱԲԱՆ` «Ողորմութեամբն Ա[ստուծո]յ եւ ձեռնտուութեամբ ամենազօրին ստեղծչի ձեռնարկաք զմատեանս զայս տպագրել` առ ի օգտութի[ւն] Արամեանս զարմի, եւ ի լուսաւորութիւն մանկանց եկեղեցւոյ. նաեւ ի պայծառութիւն նորոյ Սիօնի: Քանզի քանիցս անգամ գրեաց առ իս մեծաշուք եւ բարձրագահ հայրապետն տէր Յակօբ տեղակալ եւ առաջնորդ սրբոց էջմիածնի տպագրել զՍաղմոսարան ատենի, եւ խոստացաւ առաքել զծախն, բայց ոչ եղեւ. քանզի ոչ միայն ոչ առաքեաց` այլեւ ոչ բանիւ կարաց օգնել. վասն վրդովմանցն որ անկաւ ի մէջ նոցին, որոյ վրդովման վնասն եւ ինձ ժամանեաց` վասն այն ես կարի սարկացայ վասն պարտուցն` որք ի վերայ իմ բարդեցան, եւ բարդեալք կան սակս Ա[ստուա]ծաշնչոցն եւ այլոց գրոց, որք սփռեցան ի մէջ Հայաստանեայց. որ եւ յուսահատեալ քանի մի տարի բարձիթողի արարի, վասն նեղութեան եւ վտանգին. որք հասին ի վերայ իմ, եւ պատեցան զինեւ: Իսկ այժմ հայելով զի յուսահատութեամբ լքանիլն ոչինչ էգնէ, այլ յաւէտ զվնասս հասուցանէ ինձ եւ ազգիս մերոյ, նաեւ յիշելով զբանս սրբոյն Պօղոսի անօթոյն ընտրութեան, թէ բազմաւ նեղութեամբ պարտ է մեզ մտանել յայն հանգիստն. այլեւ հայելով յառաջինսն մեր` եւ ի նախնիսն ազգիս մերոյ: Որք փոխանակ գովասանութեան եւ շնորհակալութեան զպարսաւանս եւ զնախատինս ընկալուն: Որով դիտաւորութ[եամ]բ քաջալերեալ` եւ ի թիկունս հասութիւն սրբոյ Հոգւոյն ապաւինեալ զանձինս մեր արկաք ի խորս անհնութեան գործոյս, դատարկ գոլով ամենիւ յամենայնէ, թէ ի հոգեւորէ` եւ թէ ի մարմնաւորէ գոյից եւ գիտութեանց. հանճարոյ եւ հնարագիտութեանց, բայց ապաւինեալ յայն` որ կոչէ զչգոյն իբրեւ զգոյ. եւ մեզ ձեռնտու լիցի յավարտածել զբազմահաւաք մատեանս զայս, որ աստի եւ անտի հաւաքեալ են ի մի վայր. առի դիւրահասութիւն թերակատարից` եւ ի յօժանդակութի[ւն] տհասից եւ պակասակրթից. զի մի ի սխալիլն վհատեալք լքցին, այլ իբրեւ զձեռնտու եւ զզօրավիգ ինքեանց առեալ կայասցին ու ուղղեսցին, յենլով իբրեւ ի ցուպ. շնորհիւ Տեառն մերոյ Յ[իսուս]ի Ք[րիստոս]ի. որ է օրհնեալ ընդ Հօր եւ սրբոյ Հոգւոյն` այժմ եւ անզրաւ յաւիտենիւ. Ամէն»: