Կարգեսցուք
դոյզն
յիշատակօք
բանից
եւ
որ
ինչ
զկնի
այսորիկ
յարեւմուտս
սորա
գործք
քաջութեան
պատմին
ի
նոյն
մատենի,
եւ
որ
ընդ
Ասորեստանեայս
կռիւն.
զպարտճառս
եւ
զզօրութիւն
իրացն
միայն
յայտնելով,
եւ
զերկարութիւն
գործոյն
համառօտ
բանիւ
յանդիման
կացուցանելով:
Նոյն
այս
Արամ,
յետ
վճարելոյ
ճակատուն
որ
ընդ
արեւելեայս՝
խաղայ
նոյն
զօրութեամբ
զկողմամբք
Ասորեստանի.
գտանէ
եւ
անդ
զոմն
ապականիչ
երկրին
իւրոյ,
չորիւք
բիւրովք
վառելովք
հետեւակօք
եւ
հինգ
հազար
հեծելազօրու,
Բարշամ
անուն,
յազգէ
սկայիցն.
որոյ
սաստկագոյնս
նեղեալ
հարկաց
խստութեամբ՝
անապատ
զբովանդակ
շրջակայն
իւր
առնէր:
Սմա
ճակատու
պատերազմի
ի
դիմի
հարեալ
Արամ,
հալածական
ընդ
մէջ
Կորդուաց
ի
դաշտն
Ասորեստանի
արկանէ,
զբազումս
ի
նոցանէ
սատակելով.
իսկ
Բարշամ
առաջի
զինակրաց
նորա
պատահեալ՝
մեռանի:
Եւ
զայս
Բարշամ
վասն
իւրոց
արութեան
բազում
գործոց
աստուածացուցեալ
պաշտեցին
Ասորիք
ժամանակս
յոլովս:
Իսկ
զմեծ
մասն
դաշտացն
Ասորեստանի
կալաւ
ի
ծառայութեան
հարկի
Արամ
բազում
ժամանակս:
Այլ
որ
ինչ
յարեւմուտս
կոյս
ընդ
Տիտանեանսն
է
սորա
գործ
քաջութեան՝
ասել
կայ
մեզ
առաջի:
Աստ
յարեւմուտս
շարժեալ
ի
վերայ
առաջնոյն
չորիւք
բիւրովք
հետեւակազօրու
եւ
երկու
հազար
հեծելովք՝
հասանէ
ի
կողմանս
Կապադովկացւոց,
ի
տեղի
մի,
որ
այժմ
ասի
Կեսարիա:
Եւ
քանզի
զարեւելեանն
եւ
զհարաւայինն
նուաճեալ,
յանձնեալ
էր
ի
ձեռն
երկուց
ցեղիցս
այսոցիկ,
Սիսակեանցն
զարեւելս,
եւ
որք
ի
Կադմեայ
տանէն՝
զԱսորեստանին՝
ոչ
ինչ
այնուհետեւ
կասկած
շփոթից
ուստեք
ունէր:
Վասն
որոյ
յերկարեալ
ժամանակս
լինել
յարեւմուտս՝
պատահէ
նմա
Պայապիս
Քաաղեայն
Տիտանեան
պատերազմաւ,
որ
բռնացեալ
ունէր
զմիջոց
երկուց
ծովուց
մեծամեծաց,
զՊոնտուն
եւ
զՈվկիանու:
Որում
ի
դիմի
հարեալ
վանէ,
փախստական
արկանելով
ի
կղզի
ինչ
ասիական
ծովուն:
Եւ
իւր
թողեալ
զոմն
Մշակ
անուն
յազգէ
իւրմէ
եւ
բիւր
մի
ի
զօրացն
ի
վերայ
աշխարհին՝
եւ
ինքն
դառնայ
ի
Հայս:
Բայց
հրաման
տայ
բնակչաց
աշխարհին՝
ուսանել
զխօսս
եւ
զլեզուս
հայկական.
վասն
որոյ
մինչեւ
ցայսօր
ժամանակի
անուանեն
Յոյնք
զկղիմայն
զայն
Պռոտին
Արմենիան,
որ
թարգմանի
Առաջին
Հայք:
Եւ
զդաստակերտն,
զոր
շինեաց
յանուն
իւր
Մշակ
կողմնապետն
Արամայ,
փոքրագունիւք
պարսպեալ
որմովք,
անուանէին
հինք
աշխարհին՝
Մաժաք,
որպէս
ոչ
կարելով
ուղղախօսել.
մինչեւ
յետոյ
յոմանց
ընդարձակագոյն
շինեալ՝
անուանեցաւ
Կեսարի:
Ըստ
նմին
օրինակի
ի
տեղեացն
այնոցիկ
մինչեւ
ցբուն
իւր
սահմանսն,
զբազում
անբնակ
երկիր
ելից
բնակչօք,
որք
Երկրորդ
եւ
Երրորդ
անուանեցան
Հայք,
այլ
եւ
Չորրորդ:
Այս
է
առաջին
եւ
ճշմարիտ
պատճառն
վասն
անուանելոյ
զարեւմտեան
մեր
կողմն
Առաջին
եւ
Երկրորդ,
այլ
եւ
Երրորդ
եւ
Չորրորդ
Հայք:
Իսկ
որ
այլ
ի
յոմանց
ասի
ի
յունական
կողմանսն՝
մեզ
ոչ
է
հաճոյ.
այլոց
որչափ
կամք
իցեն:
Արդ
սա
այսպէս
հզօր
եւ
անուանի
եղեալ՝
յանուն
սորա
մինչեւ
ցայսօր,
որպէս
ամենեցուն
յայտնի
է,
որ
շուրջ
զմեօք
ազգք
զաշխարհս
մեր
անուանեն:
Բազում
եւ
այլ
գործք
քաջութեան
ի
սմանէ
գտանին
կատարեալ,
այլ
մեզ
բաւական
լիցի
ասացեալս:
Բայց
թէ
ընդէ՛ր
այսոքիկ
ի
բուն
մատեանս
թագաւորացն
կամ
ի
մեհենիցն
պատմութիւնս
ոչ
յիշատակեցան,
մի՛
ոք
ընդ
այս
երկբայացեալ
տարակուսեսցի:
Մի՝
զի
յառաջ
քան
զՆինոսի
ժամանակ
թագաւորութեանն
է,
յորում
ոչ
ոք
այսպիսի
իրաց
փոյթ
յանձին
ունէր.
երկրորդ՝
զի
ոչ
հարկ
ինչ
եւ
ոչ
պէտք
կարեւորք
էին
նոցա՝
զազգաց
օտարաց
եւ
զաշխարհաց
ի
բացեայ
եւ
զհամբաւս
հինս
եւ
զզրոյցս
նախնականս
յիւրեանց
թագաւորաց
կամ
մեհենից
մատեանս
գրել.
մանաւանդ
զի
եւ
ոչ
պարծանք
ինչ
նոցա
եւ
ոչ
բարգաւաճանք՝
օտար
ազգաց
քաջութիւն
եւ
գործք
արութեան:
Բայց
թէպէտ
եւ
ոչ
ի
բուն
մատեանսն,
սակայն
որպէս
Մար
Աբաս
Կատինայ
պատմէ՝
ի
փոքուց
ոմանց
եւ
յաննշանից
արանց,
ի
գուսանականէն
այս
գտանի
ժողովեալ
ի
դիւանի
արքունեաց:
Ասէ
եւ
այլ
իմն
պատճառս
նոյն
այր,
թէ,
որպէս
ուսայ՝
հպարտ
եւ
անձնասէր
գոլով
Նինոս,
եւ
կամելով
զինքն
միայն
աշխարհակալութեան
եւ
ամենայն
քաջութեան
եւ
լաւութեան
ցուցանել
սկիզբն՝
հրամայէ
զբազում
մատեանս
եւ
զզրոյցս
առաջնոցն,
տեղեաց
տեղեաց
եւ
ուրուք
ուրուք
գործոց
քաջութեան,
այրել,
իսկ
որ
առ
իւրովք
ժամանակօք՝
դադարեցուցանել,
եւ
որ
ինչ
վասն
իւր
միայնոյ՝
գրել:
Այլ
զայս
աւելորդ
եղեւ
մեզ
երկրորդել:
Բայց
Արամ
յետ
ամաց
կենաց
իւրոց
ծնաւ
զԱրայն.
յետ
որոյ
եւ
այլս
բազումս
կեցեալ
ամս՝
մեռաւ:
