Պատմութիւն Հայոց

Իսկ Շապուհ եկեալ ի Տիգրանակերտ, դարձեալ աղխեցին ընդդիմանալ նմա. եւ ելեալ ի պարիսպն աղաղակէին. «Գնա՛ ի մէնջ, Շապուհ, զի մի՛ չարիս յերկրորդումս ընդ քեզ առաւել եւս քան զառաջինն անցուցանիցեմք պատերազմաւե: Եւ նա պատասխանեաց. «Ո¯վ քաջքդ ի Հայոց, որք զանձինս արգելեալ փակեցէք ընդ պարսպօքդ Տիգրանակերտի եւ արտաքս ձայն արկանէք սպառնալեաց. զի քաջ արանց է յարձակ դաշտի եւ յազատ տեղւոջ կռուել, եւ կանանց գործ է արգելուլ փակել զինքեանս յերկիւղէ առ հանդերձեալ կռիւսնե: Եւ զայս ասացեալ՝ դարձաւ առ գերեալ Յոյնսն զինաւորս, ասէ. «Եթէ ձերով մարտիւ առից զայս քաղաք՝ զամենեսեան զձեզ արարից ազատս հանդերձ ընտանեօք ձերովքե: Եւ պարսկական զօրուն շուրջ զքաղաքաւն հրամայեաց ընթանալ, եւ նետիւք խոցոտել զ՚ի վերայ պարսպին:

Եւ Յունացն մատուցեալ մեծաւ բռնութեամբ յեցուցին ի պարիսպն զկոչեցեալ էշսն: Եւ է այս գործի մեքենայից անուաւոր, յերից երից արանց մղելով տարեալ, եւ ի ներքուստ կացնովք եւ սակրօք երկբերանովք եւ կտցաւոր մրճովք՝ փորել զհիմունսն: Եւ նգախարխար արարեալ զայն, որ ի հայկազնոյն Տիգրանայ հոծեալ եւ յարմարեալ որմունքն, քակեալ ընկեցին. եւ հուր ի դրունսն եւ յամենայն կողմանսն վառեալ, եւ քարինք եւ նետք եւ տէգք արձակեալք լինէին, եւ խոցոտեալ մերքն յապուշ դառնային: Եւ ի ներքս մտեալ բոլոր զօրքն՝ եւ ձեռն պարսկական ոչ վաստակէր զբազմախողխող երկաթն արեամբ արբուցանել, մինչեւ ապաժոյժ սպանելոցն լցեալ ի հիմունսն ծաւալէր: Այլ յունականն ձեռն ի քթթել ական հրձիգ առնէր զամենայն փայտակերտսն: Եւ Շապհոյ զմնացեալսն ի կոտորածէն գերեալ՝ չուէ ի Պարսս. եւ հրեշտակս առ որ ի Հայս գունդք առաքեալ՝ անպայազատ զՍիւնեացն հրամայէ առնել զտոհմ: