Եկեալ
Շամուելի՝
կալաւ
զաթոռ
եպիսկոպոսապետութեանն,
հետեւեալ
վարուցն
Բրքիշոյի,
եւ
առաւել
եւս
ագահութեանն
մասամբ.
զի
նա
զվախճանեալ
եպիսկոպոսացն
միայն
յափշտակեաց
զվիճակ,
այլ
սա
եւ
զկենդանեացն.
քանզի
եւ
փոխանորդ
մեռելոցն
ոչ
տայր
թոյլ
ձեռնադրել
մեծին
Սահակայ,
եւ
զկենդանեացն
դոյզն
ինչ
գտեալ
պատճառս
խափանման
հարկացն
արքունի՝
հալածականս
առնէր,
յինքն
կորզելով
զամենեցուն
տունս:
Վասն
որոյ
ատեցեալ
ի
բնաւ
եպիսկոպոսացն՝
արհամարհեալ
լինէր.
զի
թէ
եւ
բիւրապատիկ
չարիս
ի
նմանէ
կրէին՝
ոչ
երբէք
տեսանէին
զնա,
բայց
ի
Սուրմակայն
յայնմանէ,
զորոյ
եւ
մեծացոյց
իսկ
զվիճակն,
արքունի
հրամանաւ
հանեալ
զբազմաց՝
նմա
հաւատայր:
Ընդ
որ
նախանձեալ
եւ
այլ
եպիսկոպոսաց՝
ժպրհեցան
զնոյն
առնել,
խնդրելով
ի
Պարսից
արքայէն
օգնականութեամբ
իւրաքանչիւր
իշխանաց:
Այլ
մեծն
Սահակ
ոչ
ինչ
կասեաց
զհոգեւոր
կաթնն
դիեցուցանել
մանկանց
եկեղեցւոյ
հանդերձ
Մեսրոպաւ,
զոր
թողեալ
խարսխեաց
յեկեղեցւոջն
կաթուղիկէ,
որ
ի
Վաղարշապատ
քաղաքի,
ինքն
կալով
ի
Բագրեւանդ
գաւառի,
ի
տեղւոջն՝
ուր
ծագեաց
լոյս
յերկնից
ի
մկրտել
սրբոյն
Գրիգորի
զՏրդատ
արքայ
եւ
զբոլոր
Հայս:
Բայց
Շամուէլ
կեցեալ
ամս
հինգ՝
մեռանի
ի
մերում
աշխարհիս:
Յայնժամ
ժողովեալ
ի
միասին
ամենայն
նախարարացն՝
չոգան
առ
մեծն
Սահակ,
եւ
զմեղանս
յանձն
առեալ՝
աղաչէին
զնա
դարձեալ
ունել
զաթոռն.
խոստանային
ի
Պարսից
արքայէն
հաստատել
զնա,
մուրհակ
ամենեցուն
կնքեալ՝
ազգաւ
տալ
թոռանց
նորա
զնոյն
իշխանութիւն:
Այլ
նա
ոչ
առնոյր
յանձն.
եւ
ի
բազում
թախանձելոյ
նոցա
հարկաւորեալ՝
պատմեաց
զտեսիլն,
որ
յառաջ
քան
զբազում
ժամանակս
երեւութացաւ
նմա
ի
քում
ապագայիցն
յայտնութիւնք:
Զոր
լուեալ
նախարարացն
եւ
գիտացեալ,
թէ
յաստուածային
հրամանէ
դադարեաց
յազգէ
նորա
քահանայապետութիւնն՝
յարտասուս
հարեալ,
աւաղեալով
զինքեանս
ըստ
Աւետարանին
բանի,
թէ
Հարկ
է
գալ
գայթակղութեանն,
բայց
վա¯յ
այնոցիկ,
ընդ
ոյր
ձեռն
գայցէ
գայթակղութիւնն՝
թոյլ
ետուն
նմա:
