Պատմութիւն Հայոց

«Բազում ինչ հանճարով եւ իմաստութեամբ ի ձէնջ լուեալ, ասէ, ո՛վ սիրելիք, ասացից եւ որ ինչ իմ յետ աստուածոցն օգնականութեան յայսոսիկ օգտակարագոյն բան եւ մտածութիւն: Քանզի ոչ ինչ առ թշնամեացն զգուշութիւն վեհագոյն բերէ օգնականութիւն, եւ ծանօթութիւն նոցայցն առաջի արկելոց գործոց՝ քան թէ որ ի ձեռն սիրով դաւելոյն զկորուստ խորհեսցի: Եւ զայս դարձեալ ոչ ի ձեռն գանձուց, եւ ոչ ի ձեռն բանից պատրողաց այժմ մեզ հնարաւորութիւն է կատարել, եթէ ոչ որպէս կամք են ինձ այժմ գործել: Եւ այն է նիւթ կատարման խորհրդոյս եւ հնարք որոգայթիցս, գեղեցիկն ի կանայս եւ խոհեմն, քոյր նորա Տիգրանուհի: Զի այսպիսիքս իսկ արտաքուստ եւ եկամուտ հարազատութիւնք համարձակ զդաւելն ի ձեռն երթեւեկութեան անյայտաբար ընդարձակ մարթեցուցանիցեն վարժել. կամ յանկարծօրէն իւրոց մտերմաց, ընչիւք եւ խոստմամբ պատուոց, տալ հրաման խողխողել սրով եւ կամ հնարիւք դեղոց, եւ կամ զմտերիմս նորա եւ զկուսակալս գանձիւք ի նմանէ ի բաց մերկանալ, եւ այսպէս իբրեւ զանզօր տղայ ի բուռն առցուքե:

Եւ ազդող համարեալ բարեկամացն զայսպիսի խորհուրդ՝ նիւթեն եւ զգործն: Ի ձեռն միոյ ուրումն ի խորհրդակցացն տուեալ բազմութիւն գանձուց՝ ի ձեռն թղթոյ, օրինակաւս այսուիկ, յուղարկէ: