Յետ
այսորիկ
եղեւ
խռովութիւն
ի
մէջ
Հերովդի
արքայի
Հրէաստանի
եւ
մերոյ
արքային
Արշամայ:
Քանզի
Հերովդէս,
յետ
բազում
գործոց
արութեանց,
ձեռնամուխ
լինի
ի
բարեգործութիւնս,
շինուածս
բազումս
առնելով
յոլով
քաղաքաց,
սկսեալ
ի
Հռոմէ
մինչեւ
ցԴամասկոս:
Խնդրեաց
ի
յԱրշամայ
բազմութիւն
արանց
անարուեստից
գործաւորաց,
որովք
զԱսորւոց
զԱնտիոքայ
զանանց
եւ
զանկոխ
հրապարակսն
ի
խոհերացն
եւ
ի
տղմոց՝
լցցէ:
Զոր
չառեալ
յանձն
Արշամայ՝
զօրս
ժողովէ
ընդդիմանալ
Հերովդի.
եւ
ի
ձեռն
հրեշտակաց
յղէ
առ
կայսրն
ի
Հռոմ,
զի
մի՛
զնա
ընդ
իշխանութեամբ
Հերովդի
արասցէ:
Իսկ
կայսրն
ոչ
միայն
զԱրշամ
չազատէ
յիշխանութենէն,
այլ
եւ
զամենայն
Միջերկրեայս
նմա
հաւատայ:
Յայնմ
ժամանակի
Հերովդէս
զաներ
Աղեքսանդրի
որդւոյ
իւրոյ,
որ
էր
ի
հօրէ
Տիմոնէ
եւ
ի
մօրէ
ի
թագաւորութենէ
Մարաց,
ի
զաւակէ
Դարեհի
Վշտասպեանց,
ընդ
իւրով
ձեռամբ
թագաւոր
Միջերկրեայցն
կացուցանէր,
առեալ
իւր
ի
սպասաւորութիւն
գունդ
ի
Գաղատացւոց
եւ
ի
Պոնտացւոց:
Տեսեալ
զայն
Արշամայ՝
երկրպագէ
Հերովդի
իբրեւ
տեառն
ամենայնիւ
իսկ,
տալով
նմա
զոր
խնդրէրն
գործաւորս.
որովք
լցեալ
զհրապարակսն
անտիոքացւոց
քսան
վտաւանաւ
երկայնութեամբ,
յատակեաց
սպիտակ
կճեայ
սալայատակօք,
զի
ուխաւորք
յատակացն
դիւրագոյնս
կարգիցին,
առ
ոչ
ինչ
վնաս
առնել
քաղաքին:
Բայց
Արշամայ
վարեալ
զթագաւորութիւնն
ամս
քսան,
վախճանեցաւ:
