Յետ
մահուանն
Երուանդայ
մտեալ
Սմբատայ
զարքունականսն
յուզէր
զգանձսն.
եւ
գտեալ
զթագն
Սանատրկոյ
արքայի՝
դնէ
ի
գլուխն
Արտաշիսի
եւ
թագաւորեցուցանէ
ի
վերայ
ամենայն
երկրիս
Հայոց
ի
քսան
եւ
իններորդի
ամի
Դարեհի
Պարսից
արքայի:
Իսկ
Արտաշիսի
առեալ
զթագաւորութիւնն՝
տայ
պարգեւս
զօրացն
Մարաց
եւ
Պարսից,
եւ
արձակեաց
յաշխարհն
իւրեանց:
Տայ
եւ
առնն
քաջի
եւ
պատուականի
Արգամայ
զխոստացեալ
գահն
երկրորդական,
եւ
պսակ
յակնթակապ,
եւ
գինդ
յերկոսին
ականջսն,
եւ
կարմիր
զգեստ
միոյ
ոտինն.
տարգալ
ունել
ոսկի
եւ
պատառաքաղ,
եւ
ոսկեղինօք
ըմպել
նուագօք:
Եւ
ոչ
ինչ
ընդհատ
յայսց
պատուոց
տայ
դայեկին
իւրում
Սմբատայ,
բայց
միայն
յերկուց
գնդացն
եւ
ի
կարմիր
կօշկէ.
եւ
աւելի
քան
զհայրենական
զիւր
թագակապ
ասպետութիւնն
եւ
զիշխանութիւնն
արեւմտեայ
զօրուն՝
հաւատայ
ի
նա
զամենայն
զօրս
Հայոց,
եւ
զբոլոր
աշխարհիս
զգործակալս
եւ
զհամօրէն
տունն
արքունի:
Եւ
զՆերսէս
զորդի
որդւոյն
իւրոյ
ստընտուին
Գիսակայ,
ազգ
զնա
սերելով՝
անուն
կոչէ
զնահատակութեանց
հօրն
-
Դիմաքսեան.
քանզի,
որպէս
ասացաքն՝
զկէս
դիմացն
սուսերաւ
ի
վայր
բերին
ի
վերայ
Արտաշիսի:
Պատմի
սորա
ի
նոյն
աւուրս
սերեալ
ազգ
եւ
զորդիսն
Տուրայ,
պատանիս
հինգ
հանդերձ
տասամբ,
յանուն
հօրն
իւրեանց
Տրունիս.
ոչ
վասն
արութեան
ինչ
գործոց,
այլ
միայն
վասն
քսութեան
հօր
նոցա,
զոր
առնէր
ի
տանէն
արքայի
առ
Սմբատ,
քանզի
ընտանի
էր
Երուանդայ,
սակս
նորին
եւ
սպանաւ
ի
նմանէ:
