Զրուցէ
մեզ
զայս
Բարդածան,
որ
յԵդեսիայ:
Քանզի
նա
յաւուրս
Անտոնինոսի
վերջնոյ
երեւեցաւ
պատմագրող.
որ
յառաջ
աշակերտեալ
էր
աղանդին
Վաղենտիանոսի,
զոր
յետոյ
անարգեալ
յանդիմանեաց.
ոչ
գալով
ի
ճշմարտութիւն,
այլ
միայն
ի
նմանէ
զատուցեալ՝
ա՛յլ
հերձուած
յարդարեաց
յինքենէ:
Սակայն
զպատմութիւնս
ոչ
ստեաց,
զի
էր
այր
կորովի
բանիւք.
որ
եւ
առ
Անտոնինոս
համարձակեցաւ
գրել
թուղթ,
եւ
բազում
ասացուածս
արար
ընդդէմ
աղանդոյն
Մարկիոնացւոց
եւ
բաշխից
եւ
կռոց
պաշտաման,
որ
ի
մերում
աշխարհիս:
Վասն
զի
եկն
նա
այսր,
որպէս
զի
աշակերտել
զոք
կարասցէ
ի
խուժ
հեթանոսացս.
եւ
իբրեւ
ոչ
ընկալեալ
եղեւ՝
եմուտ
նա
յամուրն
յԱնի,
եւ
ընթերցեալ
զմեհենական
պատմութիւնն,
յորում
եւ
զգործս
թագաւորացն,
յաւելլով
իւր
եւ
որ
ինչ
առ
իւրեաւն,
եւ
փոխեաց
զամենայն
ի
լեզու
ասորի.
որ
եւ
ապա
անտի
յեղաւ
ի
յոյն
բան:
Յորում
պատմէ
ի
մեհենիցն
պաշտամանց՝
վերջին
Տիգրանայ
արքայի
Հայոց
պատուեալ
զգերեզման
եղբօրն
իւրոյ
Մաժանայ
քրմապետի
ի
Բագնացն
աւանի,
որ
ի
Բագրեւանդ
գաւառի,
բագին
ի
վերայ
գերեզմանին
շինեալ,
զի
ի
զոհիցն
ամենայն
անցաւորք
վայելեսցեն,
եւ
ընդունիցին
հիւրք
երեկօթիւք:
Յորում
եւ
զկնի
Վաղարշ
տօն
աշխարհախումբ
կարգեաց
ի
սկզբան
ամին
նորոյ,
ի
մուտն
Նաւասարդի:
Յայսմ
պատմութենէ
առեալ
մեր
երկրորդեցաք
քեզ
ի
թագաւորութենէն
Արտաւազդայ
մինչեւ
յարձանն
Խոսրովու:
