Պատմութիւն Հայոց

Բայց Տրդատայ թէպէտ եւ զյաղթութիւն ստացեալ էր, այլ ի հարկանելոյ զօրուն եւ ի բազում անկելոց նախարարացն՝ զանգիտեաց ինքեամբ յատուկ մարտնչել ընդ Շապհոյ, մինչեւ եհաս բազմութիւն զօրուն Հռոմայեցւոց, որք ընդ Ասորեստան յարձակեցան. եւ ի փախուստ զՇապուհ դարձուցին, յաւարի զամենայն երկիրն առեալ: Քանզի եւ Տրդատ միահամուռ իւրովքն, եւ որք ընդ իւրովքն էին զօրքն, ընդ հիւսիսային կողմանս իշխանութեանն Պարսից դիմեաց տարեկան չուաւորութեամբ:

Յայնժամ գայ առ նա ազգականն իւր եւ հարազատ Կամսար, առաջին որդի Պերոզամատայ: Այս Պերոզամատ է այն տղայն, որ ի կոտորելն Արտաշրի զցեղն Կարենեան Պահլաւին, փախուցեալ Բուրզայ ապրեցուցանէր: Որոյ հասեալ յերիտասարդութիւն՝ ի պատիւ հօրն եւ ի վերայ զօրուն կարգի յԱրտաշրէ, առ ի պատերազմել ընդ խուժադուժ ազգսն ընդ այնոսիկ, նենգութեամբ խորհեալ արկանել զնա ի ձեռս բարբարոսաց: Որոյ եղեալ այր քաջ՝ սքանչելապէս մղեաց զպատերազմունս. եւ ի պարտել զՎզըրկն որ անուանէր Խաքան, նուաճեալ՝ տայ զդուստր իւր նմա կնութեան. նա եւ այլ կանայս առեալ, զմերձաւորս Արտաշրի, եւ բազում որդիք եղեալ, զօրացեալ բռնութեամբ ունի զկողմանսն զայնոսիկ. թէպէտ եւ էր ի համար Արտաշրի՝ այլ ոչ տեսանէ զնա: Եւ ի մեռանելն Արտաշրի ոչ հնազանդի որդւոյ նորա Շապհոյ. եւ ի մարտնչելն ի բազում պատերազմունս յաղթէ, եւ ի մտերմացն Շապհոյ դեղակուր եղեալ մեռանի:

Առ նովիմբ ժամանակաւ այլ ոմն կացեալ Վզըրկ Խաքան, որ թշնամութեամբ ընդ Կամսարայ որդւոյ նորա վարէր: Իսկ Կամսարայ դժուարին վարկուցեալ ի մէջ երկուց հզօր թագաւորաց բնակել թշնամութեամբ, մանաւանդ զի եւ եղբարքն ոչ միաբանեցան ընդ նմա՝ խաղացեալ ամենայն ընտանեօք իւրովք եւ աղխիւ գայ առ Տրդատ մեր թագաւոր, եղբարց նորա առ Շապուհ երթալով: Այս Կամսար ահագին քաջութեամբ նահատակեալ առ հարբն ի պատերազմունս, ի շահատակելն իւրում հարկանի յումեմնէ սակերբ զգլուխն. եւ վերացուցեալ մասն ինչ յոսկերէ սկաւառակին, բժշկեալ ի դեղոց, պակաս գոլով բոլորութիւն գագաթանն՝ անուանեցաւ Կամսար այնր աղագաւ:

Բայց Տրդատայ իւր հաստատեալ զեօթնպարսպեանն Եկբատան, երկրորդ եւ վերակացուս յինքենէ թողեալ՝ դառնայ ի Հայս, ընդ իւր ածելով զԿամսար ամենայնիւքն: Քանզի Շապուհ աղաչեաց զյաղթողն Կոստանդիանոս՝ խնդրել զհաշտութիւն եւ հաստատել զխաղաղութիւն մշտնջենաւոր. զոր արարեալ սրբոյն Կոստանդիանոսի, յետ այնորիկ, առաքեաց զՀեղինէ զմայր իւր յԵրուսաղէմ ի խնդիր պատուական խաչին. զոր եւ եգիտ իսկ զփրկական փայտն հանդերձ հինգ բեւեռօքն, ի ձեռն Յուդայի հրէի, որ ապա եկաց եպիսկոպոս յԵրուսաղէմ: