Յետ
սպառելոյ
պատերազմացն
եւ
խաղաղանալոյ
երկրիս,
մեծն
Ներսէս
դնէր
վկայութիւն
ի
մէջ
արքային
Պապայ
եւ
ի
մէջ
նախարարացն՝
գնալ
յամենայն
ճանապարհս
արդարութեան,
զի
վկայեսցեն
ըստ
հաւատոց
քրիստոնէութեան
եւ
գործքն.
եւ
զի
արքայն
մի՛
հօրն
իւրում
նմանեսցի,
անիրաւել
եւ
զրկել,
այլ
վարեսցի
ուղղութեամբ,
հայրաբար
խնամովք
առ
նախարարսն.
եւ
նոքա
մի՛
եւս
յաւելցեն
վտարանջել,
նշկահելով
զնա,
այլ
ծառայել
միամտութեամբ:
Յայնժամ
արքայն
Պապ
դարձոյց
ի
Կամսարականն
Սպանդարատ
զամենայն
ինչ՝
զոր
յափշտակեալ
էր
հօր
իւրոյ
Արշակայ,
զգաւառն
Շիրակայ
եւ
զԱրշարունեաց,
որ
լեալ
էին
ազգին
Կամսարականաց,
ոչ
իբրեւ
զանիրաւ
ագահութիւն
հօր
իւրոյ
Արշակայ,
այլ
իբրեւ
պարգեւս
ընդ
վաստակոց
քաջին
Սպանդարատայ,
որ
սպան
զՂեկաց
արքայն:
Այլ
եւ
զայլոց
նախարարացն
դարձոյց
զզրկանս,
եւ
յոյժ
անընչասիրաբար
ցուցանէր
զիւր
ախորժակսն,
եւ
առատաբար
կեայր:
Բայց
զի
ամօթալի
ախտիւ
զազրագործ
էր,
եւ
յանդիմանեալ
կշտամբէր
ի
մեծէն
Ներսիսէ,
ընդ
ակամբ
հայէր
ի
նա,
խորհելով
չարիս,
եւ
ոչ
իշխէր
յինքնակալէն
Թէոդոսէ
յայտնի
ինչ
առնել
նմա
չարիս.
դեղ
մահու
գաղտնի
արբուցեալ
սրբոյն
Ներսիսի՝
ելոյծ
ի
կենցաղոյս.
որ
կալաւ
զաթոռ
եպիսկոպոսութեանն
ամս
երեսուն
եւ
չորս:
Եւ
փոխեալ
յաշխարհէս
երանելին
Ներսէս
ի
գաւառին
Եկեղեաց,
ի
գեօղն
որ
կոչի
Խախ,
բարձեալ
զմարմին
նորա
արքային
Պապայ՝
թաղեաց
ի
Թիլն
աւանին,
զանխլաբար
ունելով
զեղեալսն:
