Բայց
Աւգոստոս
բարեացապարտն
Թէոդոս,
որ
ի
մեծ,
ի
քսաներորդ
ամին
իւրում
թագաւորեցոյց
Հայոց
փոխանակ
Պապայ
զՎարազդատ
ոմն
ի
նմին
տոհմէ
Արշակունեաց:
Այս
Վարազդատ
էր
տիովք
մանուկ,
սրտեայ,
անձնեայ,
ուժեղ,
լի
ամենայն
գործովք
արութեան,
եւ
յոյժ
կորովի
նետաձգութեամբ:
Որ
ի
ժամանակի
ի
փախստենէն
Շապհոյ
գնացեալ
ի
դուռն
կայսեր
նահատակեցաւ,
նախ
ի
Պիսաս
զբռնամարտիկսն
յաղթելով.
դարձեալ
յԱրեգ
քաղաքի
Ելլադացւոց
յօր
հասարակի
կոտորեաց
առիւծս,
յորում
փառս
Ողոմպիայ
խաղուն
հանդիսի
յմբշամարտկացն
երեւի
եւ
յարգի:
Այլ
որ
առ
ազգին
Ղանկուարտացն
նորա
արութիւնք
քաջութեան՝
համարձակիմ
ասել
հաւասար
սրբոյն
Տրդատայ.
քանզի
հինգ
նահատակս
ի
թշնամեացն
ընդդէմ
իւր
յարձակեալ՝
ի
վերայ
իրերաց
սպան
սուսերաւ.
եւ
ի
բերդ
ինչ
դիմեալ,
ի
վերայ
պատուարին
եօթնեւտասն
այր
նետիւք
հարեալ՝
վերուստ
ի
վայր
հոսեաց
միմեանց
զկնի,
իբր
ի
սաստիկ
իմն
մրրկէ
վաղահասուկ
թզենեաց:
Որ
եկեալ
թագաւորութեամբ
յաշխարհս
մեր
ի
յիսուն
եւ
հինգ
ամին
Շապհոյ,
առաջին
մարտին
պատահեաց
աւազակաց
ոմանց
Ասորւոց
ի
դժուարս
Դարանաղւոյ,
եւ
փախստեայս
արարեալ՝
հետամուտ
լինէր:
Իսկ
նոցա
անցեալ
ընդ
նեղուցս
կամրջին
Եփրատայ՝
ընկեցին
զփայտն
զկնի
իւրեանց.
այլ
նորա
հասեալ՝
վազեաց
զԵփրատաւ
առաւել
քան
զղակոնացին
Քիոնեայ
վազսն
քսան
եւ
երկուց
կանգնոց
չափ:
Եւ
անդ
էր
տեսանել
նոր
զոմն
Աքիլլեւս
ընդ
Սկամանդրոս
գետ
վազելով:
Յորմէ
զարհուրեալ
աւազակացն՝
զէնընկէց
լինելով
ի
ձեռն
եկին:
Յաղագս
որոյ
արբեալ
ի
մանկութեանն
արութիւնս,
առ
այսոքիւք
եւ
ի
թագաւորութեանն
ոչ
հնազանդէր
խրատու
վերակացութեան
զօրացն
Յունաց:
Վասն
որոյ
առաքէ
հրեշտակս
առ
Շապուհ,
զի
տացէ
ի
դստերաց
իւրոց
նմա
կնութեան,
եւ
սա
դարձուսցէ
առ
նա
զաշխարհս
Հայոց:
Զոր
զգացեալ
զօրավարացն
Յունաց,
ազդ
առնեն
կայսեր:
Իսկ
կայսրն
Թէոդոս
հրամայեաց
զնա
ունել,
եթէ
ոչ
իւրովք
կամօք
երթիցէ
ի
կոչ
ինքնակալին:
Վասն
որոյ
հարկեալ
երթայ
կամօք
իւրովք,
յուսացեալ
ի
սուտ
հանել
զԱւգոստոսն:
Իսկ
կայսրն
եւ
ոչ
տեսութեան
արժանի
արար,
այլ
երկաթի
կապօք
ետ
տանել
զնա
ի
Թուղիս
կղզի
Ովկիանու.
որ
թագաւորեաց
ամս
չորս:
Բայց
յերկրորդ
ամի
Վարազդատայ
եկաց
եպիսկոպոսապետ
Հայոց
Զաւէն,
ի
նոյն
ազգականութենէ
Աղբիանու,
ամս
չորս:
