Սուրենայ
Խոռխոռունւոյ
եւ
Վահանայ
Առաւեղենի
եւ
Աշխադարայ
Դիմաքսենի
գտեալ
ժամ
պատեհ,
զի
էր
հանեալ
զգանձսն
Արշակայ
յամրոցէն
Հանւոյ՝
տանել
յաշխարհն
Ծոփաց,
զոր
յափշտակեալ,
եւ
կամեցեալ
անցանել
առ
Խոսրով՝
ոչ
ժամանեցին:
Քանզի
աճապարեալ
Սամուելի
Մամիկոնենի
մտերմի
Արշակայ,
յոլովաձեռն
գնդաւ
զհետ
մտեալ՝
փախստեայս
արկանէ
յամուր
այրս
ի
գաւառին
Մանանաղւոյ.
յոր
մուտ
ոչ
գտանէր,
բայց
ի
կողմանէ
դոյզն
ելք
էին
առ
ի
թաւալ,
եւ
առաջի
դրաց
այրին
սեպ
էր
ուղղորդ
միապաղաղ.
եւ
ի
վերուստ
պաղանձաւ
քուաւոր,
որ
հայի
յանդունդս
խորաձորոյն.
եւ
որ
ինչ
զերծանի՝
յանհնարին
ուղխս
սաստկութեան
անկանի,
անդադար
հոլովմամբ
գլորեալ,
ոչ
ուրեք
լինել
ոտնկռիւ:
Վասն
որոյ
տարակուսեալ
Սամուէլ
վարանէր
առ
անհնարութեան
տեղեացն:
Եւ
ազդ
արարեալ
Արշակայ՝
հրամայեաց
արկղ
գործել
երկաթակապ,
եւ
քաջ
արանց
ի
ներքս
մտանել,
եւ
այնպէս
շղթայատող
կարիւք
ի
վերուստ
ի
վայր
իջուցանել
ի
դուրս
այրին:
Սակայն
եւ
ոչ
այն
ինչ
վնասեաց.
քանզի
յոյժ
ի
բացեայ
պահէր
ցիրդն:
Եւ
մինչ
դեռ
նոքա
յայնմ
էին՝
լինէր
իմն
ըստ
դիպուածոյ
բախտի
հասանել
անդր
ասպետին
Սահակայ
բովանդակ
գնդաւն
Խոսրովայ,
որով
հետամուտ
յեղուզակացն
էր:
Թողեալ
զնոսա՝
դիմէ
ի
վերայ
այնոցիկ
որք
ընդ
այրին
մարտնչէին,
եւ
հալածական
արարեալ
հանէ
զՍուրէն,
եւ
զՎահան
եւ
զԱշխադար
հանդերձ
գանձիւքն,
փոյթ
ընդ
փոյթ
հասուցանէ
առ
Խոսրով:
Իսկ
Խոսրովայ
առեալ՝
ի
գանձուցն
հանէ
եւ
մասն
Շապհոյ.
եւ
հրամանաւ
նորա
տայ
նոցա
գիւղս
եւ
դաստակերտս
ընտիրս
եւ
յարմարս
յայնոցիկ
ժառանգութենէ,
որք
ի
բաժնոյն
Պարսից
մնացին
առ
Արշակայ:
Եւ
այս
եղեւ
սկիզբն
պատերազմին
Արշակայ
եւ
Խոսրովայ:
