Անտիպներ

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
ՄԵՂՔԸ 
       Չիֆթէ֊Սարաֆին 
       Նէ եւ Նա։ Ու մութն այնքա՜ն տարփաւոր 
Էր այդ իրիկուն. ու ա՜յնքան աղուոր 
Կ’ոլորուէր երգը մօտիկ վըտակին…։ 
       Ու ա՜յնքան այրող տենդ կար անմեկին 
Շունչին մէջ գարնան գաղջ գիշերներու
Ու կու գար երգը հեռուէ հեռու…։ 
       Ու բի՜ւր ձայներու երգն հեքիաթունակ 
Այնքա՜ն գինով էր, պագշոտ, տրտմունակ
Այնպէս կը հեւար արգանդը հողի…։ 
       Ու վե՛րը կապոյտ երազով յըղի 
Եթերին հազա՜ր, հազա՜ր աչերն ալ 
Ունէին այնպէս շիթ մը սիրահալ։ 
       Բնութիւնն այնպէս միտք մ’ունէր թաքուն
Որ պատուհանին առաջքն անքուն
Նէ եւ Նա իրար նայեցան յուզուած։ 
       Ու ալ բնութեան դրդումէն մղուած
Կենդանիներու պէս մթի՜ն, անբա՜ն
Անխօսուկ իջան պարտէզին ճամբան…։ 
       Սրբապղծում է ըսել ամէն բան 
Ապրիլի յայրատ գիշեր մըն էր տաք
Մարգը խոնաւ էր… Մնացածը գըտաք…։