Անտիպներ

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
ՁՕՆ 
       Վա՜խ, աստուածներն զգետնեցին , մեռցուցին
Արեւելքի ոսկեշաւիղ լոյս բացին 
Ո՛չ մէկ կուսան։ Մեռաւ մուսան երկնածին։ 
       Անտառներու մէջ նայադները մեռան։ 
Ողիմպոսին վրայ Նիւթն հիմնեց իր վրան
Իտէալին այլեւս ո՛չ խունկ, ո՛չ խորան։ 
       Ես ո՜ւշ ծնած թրուպատուր ոգածի՜ն 
Փնտռեցի հետքը սէրերու աստուածին 
Ամէնուրեք «Յիմա՛ր, ի մահ » պոռացին…։ 
       «—Բարձրացիր վե՛ր, բարձրացիր վե՛ր, բարձրացիր
Կու լայ հոգիս խաւարին մէջ մտացիր
Բարձրացիր դէպ ի երկինքնե՛րը անծիր…»։ 
       Ես բարձրացայ զանգակատան մէջ հըլո՜ւ
Մեռնող վերջին արեւուն դէմ երգելո՜ւ 
Իմ վերջին երգը Իտէալին ալէլու…։ 
       Ու խուլերու աշխարհին մէջ, հեգնօրէ՜ն
Ես կախեցի հոգիս զանգին մեծ լեզուէն
Ու այլանդակ ճիչեր լացի ես վերէն…։ 
       Դուն լսեցիր հառաչըս սուրբ զանգակէն
Դուն խաւարտչի աստուածուհիդ սիրակէ՜զ
Սիրեցի՜ր զիս. երգըս քե՜զ է, երգըս քեզ…։