Հացին երգը

ԵՐՆՈՒՄ

Իրիկուան մէջ հովերն հեւուն
Երբ դուրս կ'ելլեն քարայրներէն՝
Մէկ ծայրէն միւսը կալերուն
Ա՛լ կամնըւած հունձքը կ'երնեն՝
Հըծծելով երգն Աշխատութեան.
–Երնէ՛, էրան, երնէ՛, էրան.
Յարդը քեզի, մեզի ցորեան: –

Հարս ու աղջիկ, պարմանիներ,
(Ժըպտուն վարդեր մասուրի քով)
Իրենց ձեռքին հոսելիներ
Կը ճեղքեն թեղն, յոյսերու բով.
Ու կը պոռթկայ երգն յաղթական.
–Երնէ՛, էրան, երնէ՛, էրան.
Յարդը քեզի, մեզի ցորեան: –

Ժիր շարքերուն մէջ ի՜նչ խուճապ
Ելլող իջնող բազուկներու…
Հեղեղներ են՝ որ հապշտապ
Վեր կը նետուին՝ սաթ տեղալու.
Ու կ'եռայ երգն ալետատան.
–Երնէ՛, էրան, երնէ՛, էրան.
Յարդը քեզի, մեզի ցորեան: –

Հովեր կ'անցնին, խարտիշահեր,
Թողլով որ վա՛րը երկարին
Յարդգողի լոյս ճանապարհներ՝
Ուր սարեակներ կը թափառին՝
Սուլելով երգը ցընծութեան.
–Երնէ՛, էրան, երնէ՛, էրան.
Յարդը քեզի, մեզի ցորեան: –

Ուսերէ վեր ի՜նչ փոթորիկ,
Ի՜նչ փաղփումներ մազերու մէջ…
Ցորենին հետ, հատիկ հատիկ,
Կը թափի ցօղն իրիկուան գէջ:
Ու կ'ըղձայ երգն երանութեան.
–Երնէ՛, էրան, երնէ՛, էրան.
Յարդը քեզի, մեզի ցորեան: –

Ու երբ ոսկւով ծեփուին կալեր.
Հարսերն ոսկի քօղեր առնեն,
Եւ ցորեանի ձուլուին սարեր՝
Զոր գայ լուսնակն օրհնել վերէն՝
Պիտի նուաղի երգն աղուական.
–Երնէ՛, էրան, երնէ՛, էրան.
Յարդը քեզի, մեզի ցորեան: –